กรมอุตุนิยมวิทยาของอาร์เจนตินาประกาศให้วันที่ 21 มิถุนายนที่ผ่านมาเป็นวันเริ่มต้นการเข้าสู่ฤดูหนาวของปีนี้อย่างเป็นทางการ

มีคนส่งเสียงเรียกแม่ที่หน้าบ้าน ชายคนที่มาเรียกบอกว่าคืนนี้เตรียมตัวไปขึ้นเรือ พ่อของเราจ้างเขามาให้พาพวกเราข้ามโขง

พ.ศ.2518 กลางเดือนเมษายนเขมรแดงกรีฑาทัพเข้ากรุงพนมเปญ ปลายเดือนเดียวกันกรุงไซง่อนแตก เดือนสิงหาคมขบวนการปฏิวัติลาวหรือปะเทดลาวที่เวียดนามเหนือสนับสนุนเข้ายึดนครหลวงเวียงจันทน์ ในภูมิภาคอินโดจีน เว้นไทยและพม่า

ลุงบาซี แท็กซี่นำเที่ยวของเราพูดไว้อย่างน่าสนใจว่า นักท่องเที่ยวบางคนเดินทางมาไกล จากยุโรป เอเชีย หรือแม้แต่ออสเตรเลีย แต่เที่ยวน้ำตกอีกวาซูแค่ฝั่งเดียว พอถามว่าทำไมไม่เที่ยวให้ครบทั้ง 2 ฝั่งประเทศ ไหนๆ ก็มาแล้ว มักจะได้รับคำตอบว่าไม่อยากจ่ายเงินเพิ่มอีก 100 เหรียญสหรัฐ หรือไว้โอกาสหน้าจะมาใหม่

แม่น้ำอีกวาซูมีความยาวทั้งสิ้น 1,320 กิโลเมตร ต้นน้ำอยู่บนภูเขา Serra do Mar ใกล้ๆ เมืองกูริติบา

จากเมืองมาเนาส์ รัฐอามะโซนัส ประเทศบราซิล ผมได้รับภารกิจให้ติดตามพระคุณเจ้า 2 รูปไปยังอาร์เจนตินา

หากข้อตกลงหลักในการแบ่งโลกใบนี้ออกเป็น 2 เขตอิทธิพลระหว่างสเปนและโปรตุเกสตาม “สนธิสัญญาตอร์เดซิยาส ค.ศ.1494” ได้รับการปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด บราซิลจะมีพื้นน้อยกว่าในปัจจุบันถึงเกือบ 5 เท่า

ย่าน Centro หรือใจกลางเขตเมืองเก่ามาเนาส์ มีอาคารหลังหนึ่งที่สวยงามโดดเด่นกว่าใคร ชื่อว่า Teatro Amazonas นิตยสาร Vogue เลือกให้เป็น 1 ใน 15 โรงละครโอเปราที่สวยที่สุดในโลก เวลานี้มีอายุได้ 125 ปีแล้ว และหากไม่ใช่เพราะยางพารา โรงละครแห่งนี้อาจไม่มีวันถูกสร้างขึ้น

ขออนุญาตตั้งชื่อเรื่องอาทิตย์นี้เป็นภาษาอังกฤษนะครับ ความหมายตรงตัวของมันก็คือ “แอมะซอน 1 วันด้วยภาพ” เป็นการเล่าเรื่องการล่องและท่องแอมะซอนฉบับมินิ จากการซื้อแพ็กเกจเที่ยวแบบ One-day tour

บริเวณหัวมุมถนนใกล้โรงแรม Lider Hotel เมืองมาเนาส์ มีแผงลอยขายเครื่องดื่มตั้งอยู่ ที่จริงก็เป็นแค่ถังน้ำแข็งขนาดใหญ่ธรรมดาๆ ในนั้นใส่น้ำอัดลมและเบียร์ไว้หลายกระป๋อง นี่คือบาร์ง่ายๆ ริมถนนในเมืองมาเนาส์

ตารางเวลาเดินเรือที่ติดไว้หน้าห้องพักของลูกเรือระบุว่าเรือโดยสาร GM II จะถึงท่าเมืองมาเนาส์ 6 โมงเย็นของวันเสาร์ หลายคนทราบว่าเรือทำเวลาได้เร็วกว่ากำหนด โดยเฉพาะคนท้องถิ่นที่เคยโดยสารเรือเส้นทางนี้มาแล้ว

เรือโดยสาร GM OLIVEIRA II ออกจาก Tabatinga ท่าต้นทางช้าไปครึ่งชั่วโมง แต่พอถึงเย็นวันที่ 2 ของการเดินทาง เมื่อเรือจอดท่าที่ 7 ท่า Santo Antônio do Içá เรือกลับทำเวลาได้เร็วกว่ากำหนดอยู่ 1 ชั่วโมงครึ่ง

เรือโดยสารของเราล่องไปด้วยความเร็วเฉลี่ยประมาณ 15 นอต หรือราวๆ 28 กิโลเมตรต่อชั่วโมง นานๆ ทีจะมีเรือขนาดใกล้เคียงกันสวนมาสักลำ และเนื่องจากว่าแม่น้ำนั้นกว้างขวาง ตลอดการเดินทางไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวที่รู้สึกว่าเรือโคลงเคลงจนน่าตกใจ

เรือของบริษัท Oliveira Navegacoes ออกเดินทางจากท่าเรือตาบาติงกาทุกวันพุธ เวลา 12.00 น. และมีกำหนดถึงท่าเรือเมืองมาเนาส์ เวลา 18.00 น.ของวันเสาร์ เรือที่เราจะฝากชีวิตไว้ในอีก 78 ชั่วโมงข้างหน้ามีชื่อว่า “GM OLIVEIRA II”

โคลอมเบียมีตุ๊กๆ ให้บริการในบางเมือง และเรียกว่า “ตุ๊กๆ” เหมือนอย่างบ้านเรา แต่เขียนด้วยอักษรโรมันว่า Tuc Tuc ส่วนใหญ่เป็นรถยี่ห้อ Bajaj นำเข้าจากอินเดีย และที่เมืองเลติเซีย รัฐอามะโซนัส ตุ๊กๆ ถือเป็นขนส่งสาธารณะหลัก

กิจนิมนต์ของคณะพระธุดงค์เพื่อสันติภาพโลกที่นำโดย “พระสุธรรม ฐิตธัมโม” หลังจากงานสานสัมพันธ์ไทย-โคลอมเบียที่กรุงโบโกตาจบลงแล้ว อีกเกือบ 3 สัปดาห์ถัดมาก็จะไปร่วมงานลักษณะเดียวกันที่กรุงการากัส ประเทศเวเนซุเอลา

งาน Week of Friendly Countries, Colombia – Thailand : Strengthening relationships ปิดฉากลงในเวลาเที่ยงของวันที่ 21 เมษายน บ่ายวันเดียวกันคุณภูมิผู้มีถิ่นพำนักในเม็กซิโกและเคยเดินทางมาเที่ยวกรุงโบโกตา

งาน Week of Friendly Countries, Colombia – Thailand : Strengthening relationships ปิดฉากลงในเวลาเที่ยงของวันที่ 21 เมษายน บ่ายวันเดียวกันคุณภูมิผู้มีถิ่นพำนักในเม็กซิโกและเคยเดินทางมาเที่ยวกรุงโบโกตา

สิ่งแรกๆ ที่ผู้หวังดีแนะนำและตักเตือนในการไปเยือนอเมริกาใต้ก็คือการใช้บริการแท็กซี่ เพื่อนผมบางคนถึงขั้นบอกว่าเป็นปัญหาร่วมของทั้งทวีปเลยทีเดียว กรุงโบโกตาก็ไม่ได้รับการยกเว้น และการเรียกแท็กซี่บนถนนคล้ายเป็นสิ่งต้องห้าม

เปิดหัวมาอย่างนี้ก็เป็นที่เข้าใจได้ทันทีว่า “ไม่ง่าย” ก่อนจะเล่าเรื่องการเดินทางในอเมริกาใต้ ขออนุญาตเล่าถึงอุปสรรคการเดินทางเข้าอเมริกาใต้สัก 1 ตอนนะครับ