การได้มีโอกาสพลิก หนังสืองานศพ อ่านเล่มแล้ว เล่มเล่า ในช่วง ระยะพักฟื้น นอกจากจะให้คุณค่าในด้านจิตวิญญาณได้ตระหนักถึง มรณานุสติ กันในแต่ละช่วงแต่ละระยะๆ ยังแถมได้ เนื้อหา-สาระ จากสิ่งละอันพันละน้อย ที่ญาติมิตรของผู้ตายพยายามสอดแทรก นำเสนอ เพื่อยังประโยชน์ เพื่อให้เป็นข้อคิด อุทาหรณ์ เป็นเครื่องเตือนใจ ประดับสติปัญญาของผู้อ่านที่ยังมีชีวิตอยู่ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้…

ความเป็น ประมุขแห่งชาติ หรือเป็น กษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ นั้น…ถ้าหากวางบทบาท ท่าที ได้เหมาะสมสอดคล้องกับความเป็นไปของโลก

แม้อยู่ในช่วงระยะแห่งการพักฟื้น…แต่การที่ยังมีโอกาสได้เขียนโน่น-เขียนนี่ ให้กับที่นั่น-ที่นี่ ต้องถือว่ามีส่วนช่วยให้ สมอง ไม่ถึงกับตายด้าน หรือต้องกลายเป็นก้อนเต้าหู้จนเกินไป แต่ก็อย่างว่านั่นแหละ…การตั้งเป้าหมายว่าหวังจะ ยังประโยชน์ ให้แก่ผู้อื่นจนตราบเท่าวินาทีสุดท้าย

หนังสืองานศพอีกเล่ม…ที่คงต้องขออนุญาตหยิบเอามาพูดถึง เอ่ยถึง ณ ที่นี้ คือหนังสือ อนุสรณ์ นายปาล พนมยงค์ หรือลูกชายคนโตของท่านรัฐบุรุษ อาจารย์ปรีดี พนมยงค์ และท่านผู้หญิงพูนศุข พนมยงค์

ด้วยเหตุเพราะหนังสือเท่าที่หลงเหลืออยู่ภายในบ้านถูกอ่านซะเกลี้ยง!!! ชนิดบางเล่มอ่านไปแล้ว 4 รอบ 5 รอบเอาเลยก็มี ดังนั้น…ระหว่างป่วย ระหว่างการพักฟื้น หนังสือ หนังหา ที่บรรดาญาติมิตร ท่านอุตส่าห์หอบ อุตส่าห์ขน มาให้อ่าน แก้เบื่อ แก้เซ็ง ไปพลางๆ ก็คือ หนังสืองานศพ นั่นแหล่ะเป็นหลัก เพราะอาจพอช่วยๆ ให้เกิด มรณานุสติ ขึ้นมาได้มั่ง…

อย่างที่อดีตพระเดชพระคุณเจ้า หลวงพ่อชา สุภัทโท ท่านได้เอ่ยปากถามบรรดาพวกโยมๆ ทั้งหลายเอาไว้นั่นแหละว่า โยม…ไม้ท่อนนี้สั้น-หรือยาว ก่อนที่จะเฉลยปริศนาธรรมเอาไว้อย่างชัดเจน แจ่มแจ้ง ประมาณว่า…

การที่คนเรา…จะเปลี่ยนจาก ซ้าย มาเป็น ขวา หรือย้ายจาก ขวา ไปเป็น ซ้าย หรือกระทั่ง ซ้าย-ขวา-ซ้าย ในบางช่วง บางเวลา เปลี่ยนจาก เผด็จการ ไปเป็น ประชาธิปไตย จาก สังคมนิยม กลายเป็น ทุนนิยม ไปจนได้ หรือแม้แต่เปลี่ยนจาก คอมมิวนิสต์ธรรมดาๆ ไปเป็น คอมมิวนิสต์รักษาพระองค์

โลกยุคนี้…นอกจากเป็นโลกที่แทบไม่มีหนังดีๆ เพลงดีๆ วรรณกรรมดีๆ ฯลฯ ให้ชื่นชม สมอยาก กันอีกต่อไปแล้ว ยังต้องถือเป็นโลกที่นับวันจะ อยู่ยาก ยิ่งเข้าไปทุกที ไม่ว่าจะในแง่เศรษฐกิจ การเมือง

ตามประสาของผู้ที่จำต้อง เสพข่าว บริโภคข่าวสาร-บ้านเมืองมาโดยตลอด 40 กว่าปี…แม้จะยังพะงาบๆ ยังสะง็อกสะแง็ก อยู่กับความป่วยไข้ ที่ยังไม่รู้จะต่อเนื่อง ยาวนาน ไปอีกถึงขั้นไหน?

ใน ประวัติศาสตร์ นั้น…ไม่มีคำว่า ชนะ ไม่มีคำว่า แพ้ แบบชนิดเบ็ดเสร็จ-เด็ดขาด เพราะผู้ที่ ชนะ ในวันใด-วันหนึ่ง สุดท้ายก็มักต้อง แพ้ ในอีกวันใด-วันหนึ่งเข้าจนได้

ถ้าว่ากันตาม อารมณ์-ความรู้สึก ของผู้ที่อยู่ในวัยสนธยา หรือผู้ที่ไม้ใกล้ฝั่งยิ่งเข้าไปทุกที…โลกยุคนี้ เป็นโลกที่ไม่ได้น่าอยู่มากมายซักเท่าไหร่ ยิ่งไม่มีหนังดีๆ ให้ดู

ความป่วยไข้ …ดูจะมีส่วนช่วยให้ อารมณ์ ประเภท อยากด่า หรือ อยากแง็บ-อยากงับ ผู้อื่น ค่อนข้างจะหายเกลี้ยง แบบแทบไม่เหลือติดปลายนวมเอาไว้เลย แม้ว่า ความรู้สึก แบบเปรี้ยวมือ-เปรี้ยวไม้ จะยังคงหลงเหลืออยู่มั่ง หรือยังคงก่อให้เกิดอาการ วิบๆ ไหวๆ วูบๆ วาบๆ ในแต่ละช่วง แต่ละระยะ…

การมีโอกาสได้ ล้มหมอนนอนเสื่อ หรือ ไปแหล่-มิไปแหล่ …อาจเป็นสิ่งที่ใครต่อใครไม่ได้คิดจะใฝ่ฝันและปรารถนาเอาเลยแม้แต่นิด เรียกว่า…ถ้าเลี่ยงได้ ถ้าไม่ได้อุบัติขึ้นมากับตัวเองของตัวเองไม่ว่าวันหนึ่ง-วันใด ช่วงหนึ่ง-ช่วงใด ย่อมต้องถือเป็นสุดยอดแห่ง ลาภอันประเสริฐ หรือ อโรคยา ปรมา ลาภา อะไรประมาณนั้น…

หายหน้า-หายตาไปหลายวัน…ด้วยเหตุเพราะต้องไปนอนเขลงอยู่ใน ห้องไอซียู ของโรงพยาบาลถึง 2 วัน 2 คืน ก่อนที่จะขออนุญาตปลีกตัวมาเยียวยา รักษาอาการ อยู่ที่บ้านกันแทนที่

แก่ระดับนี้…คงไม่น่าจะทันแล้ว!!! สำหรับการคิดกลับไป เล่นกล้าม เพื่อให้เกิดความเป็น แมน เกิด ซิกแพ็ก เป็นมัดๆ เหมือนอย่างคุณน้า ชัชชาติ ว่าที่ผู้ว่าฯ กทม.คนใหม่ ที่จะด้วยหุ่น ด้วยรูปร่าง หน้าตา อันทะมัดทะแมงแข็งขัน ระดับกลายไปเป็น ผู้กล้ามใหญ่ที่สุดในปฐพี หรือ แข็งแกร่งที่สุดในปฐพี เป็น เทรดมาร์ก เป็น

เผอิญอาทิตย์นี้…ตรงกับวันเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม.แบบพอดิบ พอดี ด้วยเหตุนี้…หลังจากอ่าน หรือระหว่างที่กำลังอ่านข้อเขียนชิ้นนี้ บรรดาทวยทั่น หรือทวย กทม.ทั้งหลาย ก็น่าจะได้ฤกษ์ ได้เวลา เขย่าประชาธิปไตยในมือของท่าน

เห็นว่า กรมอุตุฯ ท่านได้ประกาศถึงการย่างเข้าสู่ หน้าฝน ของบ้านเราไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว…โดยยังไม่อาจรู้ได้ว่าหน้าฝนคราวนี้ จะถึงขั้นเปียกม่อล่อกม่อแลก ตกน้ำป๋อมแป๋ม กันไปถึงขั้นไหน

มีเพลงพื้นเมืองเก่าๆ แก่ๆ ของประเทศหมีขาวรัสเซียอยู่เพลงหนึ่ง…ที่อยากจะแนะนำให้มิตรรัก-แฟนเพลงทั้งหลายลองไปควานหามาฟังกันดู จะโดย “คลิก” เข้าไปในยูทูบ หรือกูเกิล ก็แล้วแต่

ผ่านพ้นเดือนเมษาฯ…หรืออาจเรียกว่า เดือนแห่งความร้อน ไปเรียบร้อยแล้ว โดยที่อุณหภูมิ ความร้อน ของเดือนนี้ คงต้องยอมรับว่า ออกจะ เอาเรื่อง อยู่พอสมควรเหมือนกัน คือร้อนกันในระดับตับแลบ ม้ามแลบ เอาเลยถึงขั้นนั้น

คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้เลยว่า…โลกช่วงนี้ มันเป็นโลกที่น่ากลัว น่าอันตราย ยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ขนาดผู้ที่มีบทบาทหน้าที่แบบกลางๆ แบบที่ต้องยึดมั่นอยู่ในความถูกต้อง ความยุติธรรม เข้าไว้