การที่คนเรา…จะเปลี่ยนจาก ซ้าย มาเป็น ขวา หรือย้ายจาก ขวา ไปเป็น ซ้าย หรือกระทั่ง ซ้าย-ขวา-ซ้าย ในบางช่วง บางเวลา เปลี่ยนจาก เผด็จการ ไปเป็น ประชาธิปไตย จาก สังคมนิยม กลายเป็น ทุนนิยม ไปจนได้ หรือแม้แต่เปลี่ยนจาก คอมมิวนิสต์ธรรมดาๆ ไปเป็น คอมมิวนิสต์รักษาพระองค์

โลกยุคนี้…นอกจากเป็นโลกที่แทบไม่มีหนังดีๆ เพลงดีๆ วรรณกรรมดีๆ ฯลฯ ให้ชื่นชม สมอยาก กันอีกต่อไปแล้ว ยังต้องถือเป็นโลกที่นับวันจะ อยู่ยาก ยิ่งเข้าไปทุกที ไม่ว่าจะในแง่เศรษฐกิจ การเมือง

ตามประสาของผู้ที่จำต้อง เสพข่าว บริโภคข่าวสาร-บ้านเมืองมาโดยตลอด 40 กว่าปี…แม้จะยังพะงาบๆ ยังสะง็อกสะแง็ก อยู่กับความป่วยไข้ ที่ยังไม่รู้จะต่อเนื่อง ยาวนาน ไปอีกถึงขั้นไหน?

ใน ประวัติศาสตร์ นั้น…ไม่มีคำว่า ชนะ ไม่มีคำว่า แพ้ แบบชนิดเบ็ดเสร็จ-เด็ดขาด เพราะผู้ที่ ชนะ ในวันใด-วันหนึ่ง สุดท้ายก็มักต้อง แพ้ ในอีกวันใด-วันหนึ่งเข้าจนได้

ถ้าว่ากันตาม อารมณ์-ความรู้สึก ของผู้ที่อยู่ในวัยสนธยา หรือผู้ที่ไม้ใกล้ฝั่งยิ่งเข้าไปทุกที…โลกยุคนี้ เป็นโลกที่ไม่ได้น่าอยู่มากมายซักเท่าไหร่ ยิ่งไม่มีหนังดีๆ ให้ดู

ความป่วยไข้ …ดูจะมีส่วนช่วยให้ อารมณ์ ประเภท อยากด่า หรือ อยากแง็บ-อยากงับ ผู้อื่น ค่อนข้างจะหายเกลี้ยง แบบแทบไม่เหลือติดปลายนวมเอาไว้เลย แม้ว่า ความรู้สึก แบบเปรี้ยวมือ-เปรี้ยวไม้ จะยังคงหลงเหลืออยู่มั่ง หรือยังคงก่อให้เกิดอาการ วิบๆ ไหวๆ วูบๆ วาบๆ ในแต่ละช่วง แต่ละระยะ…

การมีโอกาสได้ ล้มหมอนนอนเสื่อ หรือ ไปแหล่-มิไปแหล่ …อาจเป็นสิ่งที่ใครต่อใครไม่ได้คิดจะใฝ่ฝันและปรารถนาเอาเลยแม้แต่นิด เรียกว่า…ถ้าเลี่ยงได้ ถ้าไม่ได้อุบัติขึ้นมากับตัวเองของตัวเองไม่ว่าวันหนึ่ง-วันใด ช่วงหนึ่ง-ช่วงใด ย่อมต้องถือเป็นสุดยอดแห่ง ลาภอันประเสริฐ หรือ อโรคยา ปรมา ลาภา อะไรประมาณนั้น…

หายหน้า-หายตาไปหลายวัน…ด้วยเหตุเพราะต้องไปนอนเขลงอยู่ใน ห้องไอซียู ของโรงพยาบาลถึง 2 วัน 2 คืน ก่อนที่จะขออนุญาตปลีกตัวมาเยียวยา รักษาอาการ อยู่ที่บ้านกันแทนที่

แก่ระดับนี้…คงไม่น่าจะทันแล้ว!!! สำหรับการคิดกลับไป เล่นกล้าม เพื่อให้เกิดความเป็น แมน เกิด ซิกแพ็ก เป็นมัดๆ เหมือนอย่างคุณน้า ชัชชาติ ว่าที่ผู้ว่าฯ กทม.คนใหม่ ที่จะด้วยหุ่น ด้วยรูปร่าง หน้าตา อันทะมัดทะแมงแข็งขัน ระดับกลายไปเป็น ผู้กล้ามใหญ่ที่สุดในปฐพี หรือ แข็งแกร่งที่สุดในปฐพี เป็น เทรดมาร์ก เป็น

เผอิญอาทิตย์นี้…ตรงกับวันเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม.แบบพอดิบ พอดี ด้วยเหตุนี้…หลังจากอ่าน หรือระหว่างที่กำลังอ่านข้อเขียนชิ้นนี้ บรรดาทวยทั่น หรือทวย กทม.ทั้งหลาย ก็น่าจะได้ฤกษ์ ได้เวลา เขย่าประชาธิปไตยในมือของท่าน

เห็นว่า กรมอุตุฯ ท่านได้ประกาศถึงการย่างเข้าสู่ หน้าฝน ของบ้านเราไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว…โดยยังไม่อาจรู้ได้ว่าหน้าฝนคราวนี้ จะถึงขั้นเปียกม่อล่อกม่อแลก ตกน้ำป๋อมแป๋ม กันไปถึงขั้นไหน

มีเพลงพื้นเมืองเก่าๆ แก่ๆ ของประเทศหมีขาวรัสเซียอยู่เพลงหนึ่ง…ที่อยากจะแนะนำให้มิตรรัก-แฟนเพลงทั้งหลายลองไปควานหามาฟังกันดู จะโดย “คลิก” เข้าไปในยูทูบ หรือกูเกิล ก็แล้วแต่

ผ่านพ้นเดือนเมษาฯ…หรืออาจเรียกว่า เดือนแห่งความร้อน ไปเรียบร้อยแล้ว โดยที่อุณหภูมิ ความร้อน ของเดือนนี้ คงต้องยอมรับว่า ออกจะ เอาเรื่อง อยู่พอสมควรเหมือนกัน คือร้อนกันในระดับตับแลบ ม้ามแลบ เอาเลยถึงขั้นนั้น

คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้เลยว่า…โลกช่วงนี้ มันเป็นโลกที่น่ากลัว น่าอันตราย ยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ขนาดผู้ที่มีบทบาทหน้าที่แบบกลางๆ แบบที่ต้องยึดมั่นอยู่ในความถูกต้อง ความยุติธรรม เข้าไว้

ทันทีที่ความรู้สึกถึงความมีอยู่ ความดำรง คงอยู่ ของ ตัวตนของตน หรือจะเรียกว่า อัตตา อาตมัน ตัวกู-ของกู ฯลฯ หรืออะไรต่อมิอะไรก็แล้วแต่ มันอุบัติขึ้นมาในความคิดคำนึงของใครต่อใครก็แล้วแต่

ความเป็นไปของโลก ณ ช่วงนี้…ออกจะหนักไปในแนว ทรหวนปั่นป่วนคลั่ง อย่างที่ อาจารย์ เรืองอุไร กุศลาสัย คู่ชีวิตของอาจารย์ กรุณา กุศลาสัย ผู้วายชนม์ไปนานแล้ว

วัย หรือ อายุ-อานาม …มันคงมีส่วนทำให้ การรับรู้ ในสิ่งต่างๆ มีสิทธิผิดแผก แตกต่าง ไปจากเดิมๆ อยู่มั่งไม่มาก-ก็น้อย ด้วยเหตุเพราะ เครื่องมือแห่งการรับรู้ หรือที่เรียกๆ กันในภาษาพระว่า อายตนะ ทั้งหลาย ไม่ว่าหู-ตา-จมูก-ลิ้น-กาย-ใจ

อุณหภูมิ-อากาศช่วงนี้…ดูจะหนักไปทาง วูบๆ วาบๆ คือบทจะร้อนก็ร้อนระดับตับแลบ ม้ามแลบ แต่บางช่วง บางโอกาส ดันมีฝน-ฟ้าสาดซัดเข้ามา สร้างความชุ่มฉ่ำ ชุ่มเย็น

สงครามยูเครน …ที่อาจลุกลาม บานปลาย กลายเป็นสงครามยุโรป สงครามโลก หรือสงครามนิวเคลียร์ เอาเลยหรือไม่? อย่างไร? อันนั้น…ใครที่ชอบคิดมาก คิดเล็ก-คิดน้อย

พระมารดา …ผู้ซึ่งลา-ละ-สละจากโลกใบนี้ ไปเมื่อซักไม่กี่ปีที่แล้ว ท่านเคยได้เล่าถึงสีสัน บรรยากาศ ของบ้านเมือง ในช่วงระหว่าง สงครามโลกครั้งที่ 2