ถ้าบรรดาเราๆ-ทั่นๆ ดันต้องไปติดแหง็กอยู่แถวๆ ฉนวนกาซา ช่วงนี้…ยังนึกไม่ออก คิดไม่ออก ว่าอาจถึงขั้น กลั้นใจตาย ให้รู้แล้ว รู้แรด ไปซะที จะดี-ไม่ดีหรือไม่? ประการใด? หรือถ้าดันโผล่ไปอยู่แถวๆ งาน เทศกาลดนตรี ที่อิสราเอล ถูกกราดยิง ถูกจับแก้ผ้า มันจะทรมาน-ทรกรรม ยิ่งกว่าวิ่งหนีมือปืนอายุ 14 แถวๆ ห้างสยามพารากอนมาก-น้อยขนาดไหน???

คงไม่ใช่แค่กรณีเด็กอายุ 14 ปี โผล่ออกมากราดยิงใครต่อใครผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ไม่ได้มีเรื่อง-มีราว มีความโกรธ เกลียด เคียดแค้น พยาบาท อาฆาตริษยาและชิงชังกับตัวผู้ก่อเวร ก่อกรรม ด้วยเลย แต่มันน่าจะยังมีอีกหลายต่อหลายกรณีในอนาคตเบื้องหน้าที่จะสะท้อนให้เห็นถึง ความเสื่อม ชัดขึ้นๆ ไปตามลำดับ เป็นไปตามวัฏจักร วงจร กงล้อแห่งกาลเวลา ที่กำลังหมุนลงๆ อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้เลย

ครั้งที่ท่านองคมนตรี…อาจารย์ จิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา ยังคงดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ จำได้ว่า…ท่านเพียรพยายามออกเรี่ยว ออกแรง ลงทุน ลงแรง ทุ่มเทกับเรื่อง ความเป็นไทย

ด้วยเหตุเพราะอ่านหนังสือเสียหมดบ้าน!!! มานานแล้ว…เลยต้องไปคว้าเอานิยายเก่าๆ วรรณกรรมต่างประเทศเรื่อง เสรีภาพเจ้ากรรม (A feast of Freedom) ที่อภิมหานักแปลผู้วายชนม์ไปเมื่อเกือบ 30 ปีที่แล้ว

เห็นข่าวผลสรุปการเลือกตั้งซ่อม สส.ที่จังหวัดระยองเมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา…แล้วจู่ๆ ดันนึกถึงหนังฮอลลีวูดเรื่องเก่าๆ ตั้งแต่เมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้วขึ้นมาดื้อๆ!!!

พอเป็นที่ เข้าใจได้ …ว่าเหตุใด? ในบางช่วง บางขณะ ปรมาจารย์ด้านการคิดๆ-ขีดๆ-เขียนๆ แถมยังต้องถือเป็นอภิมหานักการเมือง ที่มีเสียง สส.อยู่แค่ 16 เสียงภายในมือ แต่ก็ยังสามารถผงาดขึ้นมาเป็น

รัสเซียรบกับยูเครน…ยังไม่รู้ว่าจะจบกันวันไหน? แบบไหน? เผลอๆ อาจลุกลาม ลามปาม ไปถึงเบลารุส ไปถึงโปแลนด์ กลายเป็นรัสเซียสู้กับนาโต หรือสู้กับคุณพ่ออเมริกาและยุโรปแทบทั้งยุโรป เอาเลยก็เป็นได้!!!

คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้เลยนั่นแหละว่า แรงดึงดูด ของเมืองไทย หรือของ ความเป็นไทยๆ มันช่างเป็นอะไรที่มากมายเสียเหลือเกิน ชนิดที่เรียกว่า…ผู้ที่อุตส่าห์หนีคุก หนีคดี ไปร่อนเร่พเนจรอยู่ต่างบ้าน ต่างเมือง นับสิบๆ ปี ยังอดมิได้ที่จะต้องหวนกลับมาติดคุก ด้วยความยินยอม พร้อมใจ ไม่คิดจะหลบลี้หนีหายไปที่ไหนต่อที่ไหนต่อไปอีกแล้ว!!!

บ้านเราช่วงนี้…ออกจะเป็นอะไรที่ปั่นป่วน สับสน วุ่นวาย มิใช่น้อย เฉพาะแค่การตามหาตัว นายกรัฐมนตรีคนที่ 30 ว่าจะมีรูปร่าง หน้าตา ออกไปในแนวไหนต่อแนวไหน ก็เล่นเอาปวดหัว เวียนเฮด ไปตามๆ กัน แม้ว่าอีก 2 วันข้างหน้า พอจะเห็นหน้า เห็นตา

น้าเนาว์ หรือ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ นั้น…ท่านคงไม่ได้เป็น กวี ที่มีแต่เฉพาะ คำ หรือมีแต่สำนวน-โวหาร เพื่อเอาไว้ใช้ด่าทอ หรือสรรเสริญ เยินยอ ใครต่อใครไปตาม ความชอบ-ความชัง ตามการ ปรุงแต่ง ทาง อารมณ์-ความรู้สึก ของใคร-ของมันไปตามสภาพ แต่ท่านยังมี ความ หรือมีหลักคิด แนวคิด ที่ออกจะเฉียบขาด แหลมคม ลุ่มลึก-ลึกซึ้งมิใช่น้อย

ถ้าการที่พรรค ก้าวสะเปะสะปะ เขาต้อง ถูกถีบ ให้ไปเป็นฝ่ายค้าน…เป็นตัวก่อให้เกิดความแค้นอก-แค้นใจ เห็นอก-เห็นใจของบรรดาปวงชนชาวไทย ชนิด เลือกตั้งครั้งหน้า อาจถึงขั้น แลนด์สไลด์ กันในระดับ

พระพยอม หรืออาจารย์ พยอม กัลยาโณ แห่งวัดสวนแก้ว อันถือเป็น พระ ที่น่าจะกราบได้ ไหว้ได้ ด้วยความสนิทใจอีกรูปหนึ่ง โดยเฉพาะเมื่อคำนึงถึงการทุ่มเทแรงกาย แรงใจ ในการสั่งสอน เทศนา ให้ผู้คนในสังคม เข้าถึง-เข้าใจ

ช่วงเช้าๆ…ขณะที่อุณหภูมิอากาศไม่ถึงกับร้อนมากมายซักเท่าไหร่ อาจด้วยเหตุเพราะฝนฟ้าท่านซัดสาดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน บนระเบียงกำแพงหนาๆ มี นกเขา 3 ตัว เกาะกลุ่มนอนหมอบใกล้ชิด ติดกัน ชนิดหัว-หางแทบเกยกันและกัน แถมหลับตาพริ้มซะอีกด้วยต่างหาก ทำให้อดตื่นตะลึง ต้องนั่งจ้อง นั่งมอง ด้วยความดื่มด่ำ ซาบซึ้ง ประทับใจ เป็นอย่างยิ่ง…

ความปรารถนา-ต้องการของคุณหลาน ทิม-พิธา และบรรดาผู้สนับสนุน ในการผงาดขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 30 คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้เลยว่า…ออกจะเป็นอะไรที่ เร่าร้อน-รุนแรง เสียเหลือเกิน

ถ้ามองจากแนวโน้มความเป็นไปของโลก…คงต้องยอมรับเอาจริงๆ นั่นแหละว่า โลกตะวันตก หรือโลกของพวกฝรั่งมังค่าที่เคยครอบครอง ครอบงำ โลกทั้งโลกมานับเป็นศตวรรษๆ ไม่ว่าในแง่การเมือง เศรษฐกิจ การศึกษา ตลอดไปจนทัศนคติ ค่านิยม ในรูปลักษณะต่างๆ

คงต้องยอมรับเอาจริงๆ นั่นแหละว่า…14 ล้านเสียง 14 ล้านคนนั้น ย่อมมิใช่น้อยๆ สำหรับสังคม ประเทศ ที่มีผู้คนพลเมืองอยู่ประมาณ 60-70 ล้านคน ด้วยเหตุนี้…การที่จำต้องอยู่ร่วมในสังคมเดียวกันกับผู้คนประมาณ 14 ล้านเสียง 14 ล้านคนที่ว่า จึงเป็นอะไรที่ออกจะ โชคดี…ที่ตายก่อน

ยังอีกตั้งหลายเดือนกว่าจะถึง เดือนตุลา. แต่จู่ๆ ดันหวนคิดถึงเดือนเดือนนี้ขึ้นมาแบบไหน? ยังไง?

ช่วงที่เคยมีโอกาสรู้จัก มักจี่ กับอาเฮีย สนธิ ลิ้ม หรือคุณพี่ สนธิ ลิ้มทองกุล เป็นครั้งแรก…ช่วงนั้นอาเฮียท่านก็ถึงกับต้อง ใส่สูททำงาน มาแล้วตั้งแต่นั้น ถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนว่าท่านจะร่วมงานกับอดีต นักคิด ด้านการเงิน-การทอง ที่มีอะไรเหนือไปกว่า นักธุรกิจ ธรรมดาๆ เยอะแยะ

กว่าที่บรรดาพวก หนูเล็กๆ และเด็กๆ ทั้งหลาย จะ เจริญเติบโต ขึ้นมา จนสามารถ รับผิดชอบต่อตัวเอง และ ต่อผู้อื่น หรือพอจะมี วุฒิภาวะ ได้บ้างในบางระดับ

โลกเมื่อยุค 40-50 ปีที่แล้ว ที่เรียกๆ กันว่า ยุคสงครามเย็น กับโลกยุคนี้ สมัยนี้ ยังไงๆ…คงต้องผิดแผก แตกต่าง แบบคนละเรื่อง-คนละม้วนอยู่แล้วแน่ๆ หรือได้กลายเป็นโลกที่เกิดการเชื่อมโยง เกี่ยวข้อง พัวพัน ปฏิสัมพันธ์ ปฏิสัมพัทธ์ อย่างชนิดมิอาจตัดขาด แยกขาด ระหว่างกันและกันได้เลย…