ทั้งๆ ที่ทำท่า ไปแหล่-มิไปแหล่ มาตั้งแต่กลางปีที่แล้ว…ถึงขั้นต้องเข้าไปนอนถ่ายเลือด ณ ห้องไอซียู

อาทิตย์นี้…ตรงกับ วันปีใหม่ 1 มกราคม พุทธศักราช 2566 แบบพอดิบพอดี อันที่จริงก็น่าจะถือเป็นช่วงจังหวะเหมาะแก่การอำนวย-อวยพร จังหวะแห่งการส่งความสุข (ส.ค.ส.) หรือความปรารถนาดีไปสู่บรรดาท่านผู้ที่เผลอมาอ่านคอลัมน์นี้ทั้งหลาย แต่ก็นั่นแหละ…คงต้องสารภาพแบบตรงไป-ตรงมา ว่าคิดไม่ออก-บอกไม่ถูกว่าจะ อวยพร อะไรดี???

อาทิตย์นี้…ตรงกับ วันคริสต์มาส ที่ 25 ธ.ค.แบบพอดิบพอดี เลยยังไงๆ…คงต้องขออนุญาตพูดถึง กล่าวถึง ศาสนาคริสต์ โดยเฉพาะพระศาสดาอย่าง พระเยซูคริสต์ ท่านไว้ซักหน่อย

อาทิตย์นี้…ช่วงดึกๆ ดื่นๆ ตีสาม-ตี่สี่ ก็น่าจะพอรู้แล้ว!!! ว่าระหว่างทีม ฟ้า-ขาว อาร์เจนตินา ที่มีมนุษย์ต่างดาว ลิโอเนล เมสซี เป็นตัวยืน กับทีม ตราไก่-ฝรั่งเศส ที่มี คีเลียน เอ็มบัปเป มนุษย์ต่างดาวรายใหม่ หรือมาจากดาวดวงใหม่ เป็นจรวดทะลุทะลวง ใครจะสามารถคว้า แชมป์บอลโลก ปีนี้ โดยไม่ต้องรอให้ ศาลไทย พิพากษาว่าใครจะถ่ายทอดสด-ไม่ถ่ายทอดสด ใครจะต้องจ่ายเงินคืน 600 ล้าน หรือไม่? อย่างไร?

การ สะบัด ตัวเอง…หรือ สลัด ตัวเอง ให้หลุดไปจากกระแสการครอบงำของสังคม ที่ต่างก็เป็น ทุนนิยม กันไปหมดแล้ว คงต้องยอมรับว่าไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แบบปอกกล้วยเข้าปากแต่อย่างใด เพราะคงต้องอาศัยพลังกาย พลังใจ หรือกระทั่งอาศัย ศิลปะ ในการอยู่ให้เป็น-เย็นให้พอ-รอให้ได้ อยู่พอสมควรเหมือนกัน…

ไม่รู้ว่าเรื่องปัญหา ลิขสิทธิ์บอลโลก จะไปถึงไหนต่อถึงไหนกันมั่งแล้ว!!! จะต้องรอความยุติธรรมแบบ มาล่า-มาเรือ จนกระทั่งผ่านพ้นบอลโลกคราวนี้ไปเลยหรือเปล่า??? แต่ก็นั่นแหละ…

คงต้องสารภาพกันตรงๆ…ว่านับตั้งแต่มี บอลโลก คราวนี้ ไม่ว่าตั้งแต่ระดับ พิธีเปิด ไปจนระดับคุณพี่ แขกซาอุฯ สามารถ หักปากกาเซียน ถล่มทีม ฟ้า-ขาว อาร์เจนตินา ทั้งๆ ที่มี มนุษย์ต่างดาว-ลิโอเนล เมสซี อยู่ทั้งคน หรือคุณพี่ ญี่ปุ่น-ยุ่นปี่ สามารถเฉือนสไลด์ ไส้กรอก-เยอรมัน หลุดไปเป็นชิ้นๆ

นั่ง ตถาตา ไปเรื่อยๆ ในแต่ละวัน…ไปๆ-มาๆ ชักหวิดๆ อตัมมยตา ขึ้นมามั่งแล้ว!!! นี่…เริ่มต้นแบบคำพระ-คำเจ้ากันเลยทั่นสำหรับอาทิตย์นี้ คือหลังจากพยายามมองความเคลื่อนไหว-ความเป็นไปของสรรพสิ่ง ในแบบ มันเป็นเช่นนั้นเอง-มันเป็นพรรค์นั้นแหละ

คงต้องยอมรับเอาจริงๆ นั่นแหละว่า…สำหรับประเทศไทยแลนด์ แดนสยาม ของหมู่เฮาช่วงนี้ เมื่อเทียบกับประเทศอื่นใดในโลก แม้ไม่ถึงขั้นสวรรค์ชั้นฟ้า แต่ก็น่าจะเป็นอะไรที่สุขกาย สบายใจ กว่ากันมิใช่น้อย

อีกวัน-สองวัน…ก็ใกล้ๆ จะ ลอยกระทง กันอีกแล้ว!!! แต่จะด้วยวัย ด้วยสังขาร หรือด้วยธุระปะปังอะไรก็แล้วแต่ เกือบๆ สามสิบ-สี่สิบปีมาแล้ว

โลกยุคนี้…ต้องถือเป็น โลกของเด็ก นี่อาจเป็นข้อสรุปแบบทื่อๆ ดื้อๆ!!! ของผู้ที่อยู่ในวัยไม้ใกล้ฝั่งเต็มที อย่างเช่นอันตัวข้าพเจ้าเอง เป็นต้น แถมยังออกจะเป็นเด็กที่ไม่ถึงกับน่ารัก-น่าเอ็นดูมากมายซักเท่าไหร่ แต่ออกจะหนักไปทาง เด็กดื้อ หรือ เด็กซน อะไรประมาณนั้นซะมากกว่า…

เห็นว่า หน้าหนาว นั้น…กำลังย่างเยื้องเข้ามาในช่วงปลายๆ ตุลาคมปีนี้ หรืออีกไม่นาน-ไม่ช้านับจากนี้ แต่ขณะ ลมหนาว ยังไม่ถึงกับโชยเข้ามาให้มีโอกาส ฮึ้มฮึม-ฮึ้มหึ่ม ได้แบบบทเพลงโบร่ำ-โบราณ ของคุณครู ล้วน ควันธรรม การหาทางประคับประคองตัวเอง

เมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้ว…ท่านอดีตรัฐมนตรี สาธารณสุข วิทยา แก้วภราดัย ในฐานะเพื่อนเก่า เพื่อนแก่ ที่ท่านคงพอรับรู้ รับทราบ ว่า อันตัวข้าพเจ้าเอง เคยมีความสนิทสนม คุ้นเคย กับผู้ที่รู้จักกันในนาม ลุงศรี หรือ ชำนาญ บรรจงเกลี้ยง

ขณะที่เขียนต้นฉบับชิ้นนี้…ยังไม่รู้ว่า ท่าน ป.ประยุทธ์ ท่านจะได้ ไปต่อ-ไม่ไปต่อ หรือไม่? อย่างไร? เพราะแม้ว่าต้นฉบับชิ้นนี้จะออกวันอาทิตย์ หลังจากศาลรัฐธรรมนูญท่านได้ชี้ขาด ชะตากรรม ของนายกรัฐมนตรีไปแล้วถึง 2 วัน แต่จังหวะที่ลงมือเขียน ลงมือปั่นต้นฉบับ คงต้องขึ้นอยู่กับช่วงแห่งการพักฟื้นเรี่ยวแรง กำลังวังชา ตามประสาผู้ที่อยู่ในวัย ไม้ใกล้ฝั่ง เต็มที

การได้มีโอกาสพลิก หนังสืองานศพ อ่านเล่มแล้ว เล่มเล่า ในช่วง ระยะพักฟื้น นอกจากจะให้คุณค่าในด้านจิตวิญญาณได้ตระหนักถึง มรณานุสติ กันในแต่ละช่วงแต่ละระยะๆ ยังแถมได้ เนื้อหา-สาระ จากสิ่งละอันพันละน้อย ที่ญาติมิตรของผู้ตายพยายามสอดแทรก นำเสนอ เพื่อยังประโยชน์ เพื่อให้เป็นข้อคิด อุทาหรณ์ เป็นเครื่องเตือนใจ ประดับสติปัญญาของผู้อ่านที่ยังมีชีวิตอยู่ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้…

ความเป็น ประมุขแห่งชาติ หรือเป็น กษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ นั้น…ถ้าหากวางบทบาท ท่าที ได้เหมาะสมสอดคล้องกับความเป็นไปของโลก

แม้อยู่ในช่วงระยะแห่งการพักฟื้น…แต่การที่ยังมีโอกาสได้เขียนโน่น-เขียนนี่ ให้กับที่นั่น-ที่นี่ ต้องถือว่ามีส่วนช่วยให้ สมอง ไม่ถึงกับตายด้าน หรือต้องกลายเป็นก้อนเต้าหู้จนเกินไป แต่ก็อย่างว่านั่นแหละ…การตั้งเป้าหมายว่าหวังจะ ยังประโยชน์ ให้แก่ผู้อื่นจนตราบเท่าวินาทีสุดท้าย

หนังสืองานศพอีกเล่ม…ที่คงต้องขออนุญาตหยิบเอามาพูดถึง เอ่ยถึง ณ ที่นี้ คือหนังสือ อนุสรณ์ นายปาล พนมยงค์ หรือลูกชายคนโตของท่านรัฐบุรุษ อาจารย์ปรีดี พนมยงค์ และท่านผู้หญิงพูนศุข พนมยงค์

ด้วยเหตุเพราะหนังสือเท่าที่หลงเหลืออยู่ภายในบ้านถูกอ่านซะเกลี้ยง!!! ชนิดบางเล่มอ่านไปแล้ว 4 รอบ 5 รอบเอาเลยก็มี ดังนั้น…ระหว่างป่วย ระหว่างการพักฟื้น หนังสือ หนังหา ที่บรรดาญาติมิตร ท่านอุตส่าห์หอบ อุตส่าห์ขน มาให้อ่าน แก้เบื่อ แก้เซ็ง ไปพลางๆ ก็คือ หนังสืองานศพ นั่นแหล่ะเป็นหลัก เพราะอาจพอช่วยๆ ให้เกิด มรณานุสติ ขึ้นมาได้มั่ง…

อย่างที่อดีตพระเดชพระคุณเจ้า หลวงพ่อชา สุภัทโท ท่านได้เอ่ยปากถามบรรดาพวกโยมๆ ทั้งหลายเอาไว้นั่นแหละว่า โยม…ไม้ท่อนนี้สั้น-หรือยาว ก่อนที่จะเฉลยปริศนาธรรมเอาไว้อย่างชัดเจน แจ่มแจ้ง ประมาณว่า…