วันอาทิตย์ที่ 24 ธ.ค.นี้…เห็นว่าตรงกับวัน คริสต์มาสอีฟ ของพวกชาวคริสต์เขา โดยวันพรุ่งนี้ จันทร์ที่ 25 ธ.ค. ถือเป็นวันเกิด วันประสูติของ พระเยซูคริสต์ ศาสดาแห่งศาสนาคริสต์ที่บรรดาฝรั่งมังค่า

เวลา วัตถุ ใดๆ…จะเคลื่อนที่ เคลื่อนไหว ไปในแนวไหนต่อแนวไหน ย่อมต้องได้รับแรงส่ง แรงผลัก แรงดัน ที่อยู่ในด้านตรงกันข้ามนั่นเอง อันนี้…ถือเป็นกฎธรรมชาติ หรือ กฎฟิสิกส์

พล็อบๆ แพล็บๆ…ใกล้ๆ ถึงสิ้นปี ใกล้ส่งท้ายปีเก่า-ต้อนรับปีใหม่กันอีกซะแล้ว!!! แทบไม่น่าเชื่อว่า อันตัวข้าพเจ้าเอง ยังดันอุตส่าห์อยู่

โดยสีสัน บรรยากาศ ของบ้านเฮาช่วงนี้…อย่างน้อยคงพอช่วยให้การโหยหวน ครวญคราง เนื้อร้อง-บทเพลงรุ่นเก๋าๆ กึกๆ ของบรมครู อย่างปรมาจารย์นักประพันธ์เพลง คุณครู ล้วน ควันธรรม

จนถึงทุกวันนี้…ผู้ที่ต้องตกระกำ ลำบาก ต้องติดคุก-ติดคดี ต้องถ่อร่างขึ้นโรง-ขึ้นศาล ในเรื่องราวต่างๆ นานา ไม่ว่าย้อนหลังไปตั้งแต่เมื่อกว่าสิบปีที่แล้ว หรือไม่กี่เดือน-กี่ปีมานี้เอง

อภิมหาพระ หรือ อภิมหาปราชญ์ แห่งวงการศาสนา…อย่างท่านอาจารย์ พุทธทาสภิกขุ นั้น อาจถือได้ว่าเป็นหนึ่งในบรรดาผู้ที่พร้อมปฏิเสธ ต่อต้าน คัดค้าน อะไรต่อมิอะไรหลายอย่างที่ออกไปทาง

มีหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง…ที่จัดอยู่ในประเภท ต้องอ่าน โดยเฉพาะในช่วงระหว่างนี้ ยิ่งต้องเร่งค้น เร่งคว้า เร่งหามาอ่านยิ่งขึ้นไปใหญ่!!! นั่นคือเรื่อง นางาซากิ-เสียงครวญแห่งสันติ (The Bells of Nagasaki) ของ ดร.ทาคาชิ นากาอิ

บรรดาพวกหนูเล็กๆ เด็กๆ ตัวน้อยๆ…ไม่ว่าบางครั้ง บางครา อาจเป็นอะไรที่ น่าหยิก หรือ น่าถีบ อยู่มั่ง ตามประสาความ เฮี้ยว หรือความซุกๆ ซนๆ ของมัน แต่ถ้าลองมองลึกเข้าไปในดวงตา

เห็นข่าวเรื่องท่านวุฒิสมาชิก วันชัย สอนศิริ ท่านออกมาโพสต์ข้อความไว้ในเฟซบุ๊กเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว ถึงความรู้สึกสะทกสะท้อนใจ ระดับ โคตรสะเทือนใจ ต่อกรณีการป่าวประกาศไว้ใน ราชกิจจานุเบกษา เมื่อวันที่ 23 ต.ค.ที่ผ่านมา

พวก แก๊งคอลเซ็นเตอร์ กับพวก IO หรือที่เรียกกันว่าพวก ด้อมโน้น-ด้อมนี้ ที่ชอบเข้าไปแสดงความคิด-ความเห็นอยู่ในเพจ ในเว็บไซต์ต่างๆ มันจะเป็นคนกลุ่มเดียวกัน เป็นญาติสนิทมิตรสหายแบบประเภทสายสะดือติดกัน หรือไม่? อย่างไร?