'อดีตบิ๊กศรภ.' จับผิดอีกจุด 'ขุนศึก ศักดินา กับ ความล้มเหลวของการปฏิวัติ 2475'

22 มี.ค.2567 - พล.ท.นันทเดช เมฆสวัสดิ์ อดีตหัวหน้าศูนย์ปฏิบัติการพิเศษ ศูนย์รักษาความปลอดภัยแห่งชาติ (ศรภ.) โพสต์เฟซบุ๊ก เรื่อง ขุนศึก ศักดินา กับ “ความล้มเหลวของการปฏิวัติ 2475” มีเนื้่อหาดังนี้

จากกรณีที่มีครูบางคนนำหนังสือ “ขุนศึก ศักดินา และพญาอินทรี” ของนายณัฐพล ใจจริง ไปประกอบการสอนนั้น ขอให้พิจารณากันใหม่ เพราะนายณัฐพลอาจจะเป็นผู้รู้ทางประวัติศาสตร์ได้ แต่ยังขาดความรอบคอบพอที่จะเขียนหนังสือให้เป็นตำราเรียนซึ่งมีตัวอย่างจากหนังสือดังกล่าวมาแล้ว และยังเกิดขึ้นในข้อเขียนอื่นๆ อีก เช่น กรณีจากบทความเรื่อง “ปฐมบทการม้วนประชาธิปไตย : การรัฐประหาร 2490 กับการตั้ง ‘อีกระบบหนึ่ง’ ” ซึ่งถือได้ว่าเป็นเรื่องเอกในนิตยสารศิลปวัฒนธรรม (ฉบับปีที่ 44 ฉบับที่ 1 พฤศจิกายน 2565) เพราะเมื่ออ่านแล้วพอที่จะเห็นได้ว่านายณัฐพลมักจะทิ้งข้อผิดพลาดไว้ในสาระสำคัญทางประวัติศาสตร์อยู่เสมอ เช่น ตอนที่นายณัฐพลเขียนถึงเรื่อง

“...การเมืองไทยหลังสงครามโลก
ควรบันทึกด้วยว่า ท่ามกลางบรรยากาศทางการเมืองที่เปิดกว้างภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 รัฐบาลพลเรือนของกลุ่ม นายปรีดี พนมยงค์ พยายามรวบรวมพลังคนไทยทุกคน ร่วมสร้างประเทศขึ้นใหม่ภายหลังความบอบช้ำจากสงคราม ด้วยการออกพระราชกำหนดนิรโทษกรรมให้กับกลุ่มปฏิปักษ์การปฏิวัติ 2475 ที่เคยเป็นอริต่อกันจากเหตุการณ์ต่างๆ เพื่อประสานพลังกอบกู้สังคมไทยเพื่อเดินไปข้างหน้า...”

ข้อเท็จจริง การออกพระราชกำหนดนิรโทษกรรมนั้นเกิดขึ้นก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 จะยุติ ไม่ใช่เกิดขึ้นภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ยุติลงไปแล้วตามที่นายณัฐพลเขียนไว้ (ญี่ปุ่นยอมจำนนอย่างเป็นทางการ เมื่อ 2 ก.ย. 2488 หลังการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ 2 ลูก ที่ฮิโรชิมาและนางาซากิ) กล่าวคือเกิดขึ้นหลังจาก อ.ปรีดี และนายควง อภัยวงศ์ ร่วมมือกันโหวตคว่ำร่างพระราชกำหนดระเบียบราชการบริหารนครบาลเพชรบูรณ์ฯ ที่รัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม เสนอเข้ามา เป็นผลทำให้จอมพล ป. จำเป็นต้องพ้นจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแบบไม่เต็มใจ ประกอบกับ “ทางฝ่ายญี่ปุ่นก็แสดงท่าทีเริ่มไม่เอาจอมพล ป. แล้ว” ดังนั้นจอมพล ป. จึงต้องถอยไป

ส่วน อ.ปรีดีซึ่งเป็นคนคุมคะแนนเสียงของสภาส่วนใหญ่ควรจะขึ้นมาเป็นนายกรัฐมนตรี แต่ก็ไม่ยอมเป็น อาจจะเป็นเพราะความเกรงใจหรือเกรงกลัวจอมพล ป. หรือเพราะการเป็นนายกฯ ในช่วงสงครามโลกนั้นไม่ใช่เรื่องหมูๆ จึงไปตามนายควงมาเป็นนายกฯ แทน เพราะนายควงเป็นคนประเภท “ขวานผ่าซาก” อยู่แล้ว ในกรณีนี้นายควงได้ระบุว่า “นายปรีดีไม่กล้าเป็นนายกฯ เพราะกลัวจอมพล ป.”

อย่างไรก็ตาม นายควงก็ใช่ว่าจะไม่กลัวจอมพล ป. จึงไปพบกับจอมพล ป. ที่ลพบุรี พูดคุยกัน สรุปได้ว่าจอมพล ป. บอกว่าอยากทำอะไรก็ทำเลย นายควงจึงกลับมาล้ม วัฒนธรรมการเป็นผู้นำของจอมพล ป. ลงเกือบทั้งหมดแบบสะใจประชาชน คือ

วันที่ 24 ส.ค. 2487 ปลดจอมพล ป. ออกจากตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุด ทำให้จอมพล ป. ขาลอยอยู่ 3-4 ปี

วันที่ 12 ก.ย. 2487 ยกเลิกระเบียบคำแทนชื่อ คำรับ และคำปฏิเสธ

วันที่ 18 ก.ย. 2487 เลิกบังคับสวมหมวก เลิกการห้ามกินหมาก และให้เสรีภาพในการแต่งกาย

วันที่ 2 พ.ย. 2487 ยกเลิกเรื่องการปรับปรุงอักษรไทยและตัวสะกดการันต์

วันที่ 31 ธ.ค. 2487 ออกแถลงการณ์ให้มีการคืนบรรดาศักดิ์ขุนนางและข้าราชการ ให้ใช้ได้โดยสมัครใจ

วันที่ 9 พ.ค. 2488 ได้ออกพระราชกำหนดนิรโทษกรรมให้แก่ผู้ต้องหากบฏทั้งหมด (ตั้งแต่กบฏบวรเดชจนถึงกบฏ พ.ศ. 2481) นักโทษเหล่านี้ได้รับการปล่อยตัวให้พ้นมลทินเหมือนกับว่าไม่เคยกระทำผิดมาก่อน (สงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลงเมื่อ 2 ก.ย. 2488)

ส่วนเรื่องการออกพระราชกำหนดนิรโทษกรรมให้กับกลุ่มปฏิปักษ์การปฏิวัติ 2475 โดยนายณัฐพลอ้างว่าเพื่อพยายามรวบรวมพลังของคนไทยทุกคนมาร่วมสร้างประเทศใหม่ด้วยการออกพระราชกำหนดนิรโทษกรรมนักโทษการเมืองนั้น แบ่งได้เป็น 2 ประเด็น คือ

(1) กลุ่มปฏิปักษ์นั้นตามข้อเท็จจริงแล้ว เกือบทั้งหมดเป็นปฏิปักษ์ของจอมพล ป. มากกว่า

(2) สภาพประเทศชาติในขณะนั้นย่ำแย่มากจนกล่าวได้ว่าเป็นจุดของความล้มเหลวที่สำคัญอีกเรื่องหนึ่งของการปฏิวัติ 2475

แต่อย่างไรก็ตามการออกพระราชกำหนดนิรโทษกรรมก็เป็นการแสดงให้เห็นถึงความร่วมมือกันอย่างใกล้ชิดระหว่าง อ.ปรีดีกับนายควง

นอกจากนั้นยังมีอีกหลายจุดในบทความนี้ที่ดูเสมือนเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่การสอนประวัติศาสตร์หรือเขียนบทความทางประวัติศาสตร์ในฐานะครูบาอาจารย์นั้น ควรที่จะลงในรายละเอียดสำคัญให้นักศึกษาหรือประชาชนได้เข้าถึงความจริงที่ควรรู้บ้างครับ อย่าไปย่นย่อหรืออนุมานเอาเองในช่วงตอนสำคัญของเหตุการณ์ เพราะนายณัฐพลได้ระบุว่าเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ไม่ใช่นักเขียนธรมดาๆ ครับ