ก่อนอื่นต้องขอแสดงความชื่นชมให้กับตำรวจ และเจ้าหน้าที่ห้างสยามพารากอน จากเหตุการณ์กราดยิงในห้างเมื่อกลางสัปดาห์ที่ผ่านมา คนที่สามารถจับผู้ยิงได้ถือว่ามีความกล้าหาญ และทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยม

ถ้าต่อเนื่องจากสัปดาห์ก่อน ผมบอกว่าคนรุ่นผมเป็นวัยที่ทันปลายยุค Analog เข้าสู่ยุค Video และยุค Digital งั้นพวกเราสามารถอยู่ในโลกที่ไม่ต้องพึ่งพามือถือได้ พวกเรายังมีพื้นฐานใช้แผนที่เป็นกระดาษและหนังสือเวลาเดินทาง ไม่ต้องพึ่งพา Google Maps ได้ แต่ถ้าให้กลับกัน เด็กยุคนี้จะกางแผนที่ออกมาเหมือนพวกเราได้หรือไม่? ผมว่าไม่ได้ครับ ซึ่งไม่ใช่ความผิดของเขา เพราะมันคนละยุค คนละสมัย

สำหรับผมและเทคโนโลยี ผมไม่ Hi-Tech แต่ผมไม่ Low-Tech ผมเป็น Middle-Tech ความหมายคือ ผมใช้คอมพิวเตอร์เป็น ใช้แอปพลิเคชันเป็น ใช้มือถือเป็น และใช้เครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์เพื่ออำนวยความสะดวกในชีวิตประจำวันเป็น แต่ให้ตายเถอะ

ไม่ทราบว่าอารมณ์คนทั่วไป หลังข่าวช็อกเมื่อสัปดาห์ก่อนยังแรงอยู่หรือไม่ครับ? ไม่ว่าคุณจะใส่เสื้อสีอะไร รักสถาบันหรือไม่ ข่าวเมื่อสัปดาห์ที่แล้วต้องทำให้คุณมีอารมณ์ไปทางใดทางหนึ่ง จะโกรธ จะเซ็ง จะท้อ จะฉลอง จะดีใจ ไปทางไหนก็แล้วแต่ มันต้องเกิดอารมณ์ และความเป็นคนไทย

เมื่อสัปดาห์ก่อนผมค้างเรื่องความจริงที่แปลกกว่านวนิยาย สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงไม่มีทางจะเกิดขึ้นในนวนิยายหรือหนังใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งสิ้น เพราะคนแต่งเรื่องไม่กล้าคิดเรื่องนั้นขึ้นมา เพราะจะถูกกล่าวหาว่าน้ำเน่า หรือดูถูกสติปัญญาผู้บริโภคเกิน

Mark Twain เคยพูดว่า “Truth is stranger than fiction, but it is because fiction is obliged to stick to possibilities; Truth isn’t.”

ผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือ ผมจะอ่านแนวนิยายเป็นหลักครับ อย่าหาว่าผมกระแดะ หัวสูง หรือดัดจริต แต่ผมจะสนุกกับการอ่านนิยายเป็นภาษาอังกฤษมากกว่าภาษาไทย ไม่ได้มีเหตุผลอะไรใดๆ ที่เหนือไปกว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรกของผม เลยอ่านง่ายกว่า

ผมไม่อยากคิดเลยว่า ถ้าคุณทักษิณได้กลับมาประเทศไทยตามที่เขาประกาศ (เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา) ช่องข่าวและเนื้อที่ในหน้าหนังสือพิมพ์คงเต็มไปด้วยการเคลื่อนไหวของคุณทักษิณ

ท่ามกลางบรรยากาศ การคาดเดา เรื่องใครจะจับมือตั้งรัฐบาลด้วยสูตรไหน ตัวเลขเท่าไหร่ อย่างไร “พ่อใหญ่” จะกลับเมืองไทยหรือไม่ วันนี้ผมขอพูดถึงเรื่องที่คนอาจให้ความสนใจ 1 วัน และจะให้ความสนใจอีกทีต่อเมื่อครบรอบปีหน้าอีกรอบ นั่นคือครบรอบ 56 ปีของอาเซียน ที่จะหมุนเวียนทุกวันที่ 8 สิงหาคมครับ

ในช่วงวันหยุดยาวนี้ ไม่ว่าคุณจะหยุด 3 วัน และอีก 2 วัน หรือหยุดยาว 6 วันเลย ผมขออนุญาตพาพวกเราออกจากวังวนเรื่องการเมืองสัก 1 วันก็ยังดีครับ

พวกเราต้องยอมรับกันว่า ในตลอด 2 อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ ประเทศไทยของเราหยุดชะงักเกือบทุกเรื่อง เพื่อตามการเมืองไม่ว่าจะนั่งซีกไหน ความนิยมจะอยู่ซ้าย ขวา หรือกลาง ทุกสี ติดตามเรื่องราวการเลือกนายกรัฐมนตรี

สำหรับใครที่อ่านคอลัมน์นี้เป็นประจำ คงเห็นว่าหลายครั้ง เมื่อมีประเด็นทางการเมืองหรือกระแสในบ้านเราที่คนพูดกันทั้งวี่ทั้งวัน และจะเป็นจะตายกับเรื่องดังกล่าวนั้น ผมมักจะเขียนเรื่องอื่น เพื่อพาแฟนคอลัมน์ออกจากวังวนเรื่องเดิมที่เป็นกระแส จะได้รับรู้กันว่า ในโลกใบนี้มีเรื่องอื่นๆ อีกมากมาย ที่น่าสนใจ…กว่า

เมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมเล่าเรื่องศาลฎีกาของสหรัฐได้มีคำวินิจฉัย ถือว่าลบล้างนโยบาย Affirmative Action ที่มีมายาวนานกว่า 50-60 ปี ทำให้ฝ่ายเสรีนิยมแสดงความไม่พอใจเป็นแถว

เมื่อวันพฤหัสฯ ที่ผ่านมา ทางศาลฎีกาของสหรัฐมีคำวินิจฉัยที่เขย่าสังคมอเมริกาไม่ต่างกับตอนมีคำวินิจฉัยคว่ำเรื่องทำแท้ง ในคดี Roe VS Wade เมื่อปีที่แล้ว ในครั้งนี้ถือว่าเป็นการคว่ำแนวปฏิบัติที่เรียกว่า Affirmative Action ในการรับนักศึกษาเข้ามหาวิทยาลัยที่มีมายาวนาน

ผมขอสารภาพและเปิดเผยว่า เรื่องที่ผมจะเขียนวันนี้ ถ้าผมต้องจัดลำดับเรื่องฝันร้ายของผม เรื่องนี้จะอยู่ลำดับต้นๆ

เมื่อสัปดาห์ก่อน ผมพูดถึงการรวมตัวกันระหว่างสมาคมยักษ์ใหญ่กอล์ฟระดับโลก PGA DP กับ LIV เท้าความสักนิดหนึ่ง สมาคมกอล์ฟที่ถือว่าเป็นที่สุดของที่สุด

ในช่วงที่ผมยังผลิตรายการโทรทัศน์เป็นอาชีพ ผมมีรายการอยู่รายการหนึ่งที่คิดขึ้นมา ออกแนวฟุดฟิดฟอไฟหน่อยๆ แต่จะเน้นเนื้อหาและคำศัพท์จากข่าวเป็นหลัก ตั้งชื่อรายการว่า “ภาษาอังกฤษจากข่าว”

ในตลอด 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมได้เขียนเรื่องราว (ถือว่าเป็นซีรีส์) เกี่ยวกับ Elizabeth Holmes บริษัท Theranos และ Edison ขอเท้าความสักนิดหนึ่งสำหรับใครที่ไม่ติดตามต่อเนื่อง

ก่อนเข้าเรื่องที่ต่อเนื่องจากสัปดาห์ก่อน ขอนอกเรื่องซักสองเรื่องสั้นๆ ครับ เรื่องแรกคือ ถ้าแฟนคอลัมน์ได้ยินเสียงการถอนหายใจแรงๆ เสียงนั้นมาจากผมครับ

7 วันผ่านมากับการเลือกตั้งเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้ว ฝ่ายหนึ่งยังทำใจไม่ได้ ฝ่ายหนึ่งดีใจและมีความหวัง แต่กลุ่มคนที่รู้สึกท้อแท้ รู้สึกมึนงง รู้สึกหมดกำลังใจ คือผู้สมัคร (ผู้ที่ตั้งใจทำงานจริงๆ)