ดันพื้นที่คุ้มครองวิถีกลุ่มชาติพันธุ์ 'ชาวเล-กะเหรี่ยง'

ศมส.ผนึกภาคี20จังหวัดที่มี’ชาวเล-กะเหรี่ยง’อาศัย ขับเคลื่อนพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์ สร้างต้นแบบพัฒนาแผนแม่บท

11 พ.ย. 2564 – นพ.โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ ผอ.ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) หรือ ศมส. กล่าวว่า ศมส. ได้หารือแนวทางการขับเคลื่อนแนวนโยบายฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวเลและชาวกะเหรี่ยง ร่วมกับ เครือข่ายสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัด 20 จังหวัด ที่มีกลุ่มชาติพันธุ์ชาวเลและชาวกะเหรี่ยงอยู่อาศัย โดย กำหนดแนวทางการดำเนินงานในปีงบประมาณ 2565 มุ่งต่อยอดและขยายผลการดำเนินงานจากปีที่ผ่านมา โดยให้ความสำคัญกับการส่งเสริมและสนับสนุนมรดกภูมิปัญญาวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ ให้เกิดประโยชน์ต่อการแก้ไขและพัฒนาคุณภาพชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์ แสดงให้เห็นการปรับใช้ทุนทางวัฒนธรรมมาใช้เป็นเครื่องมือในการพัฒนาชุมชนและกลุ่มชาติพันธุ์ให้มีความเข้มแข็งทั้งในด้านการส่งเสริมอาชีพและการมีรายได้ การพัฒนาแนวทางการเรียนรู้ที่จะนำไปสู่การยอมรับและเข้าใจในความหลากหลายทางวัฒนธรรม

ผอ.ศมส. กล่าวอีกว่า นอกจากนี้ยังให้ความสำคัญกับการขับเคลื่อนแนวคิดพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งแนวคิดดังกล่าววางอยู่บนหลักการเคารพสิทธิทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ และให้ความสำคัญต่อกระบวนการมีส่วนร่วมในการพัฒนาและจัดการทรัพยากร โดยมีเป้าหมายที่จะนำไปสู่การคุ้มครองวิถีชีวิต วัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ การสร้างและพัฒนาแนวทางการมีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติร่วมกันระหว่างภาครัฐกับชุมชนชาติพันธุ์ ตลอดจนการพัฒนาคุณภาพชีวิตบนเศรษฐกิจวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ ทั้งนี้ ศมส. จะร่วมมือกับสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดพิจารณาชุมชนชาติพันธุ์ชาวเลและชาวกะเหรี่ยงที่มีความโดดเด่นทางวัฒนธรรมและศักยภาพในการดำเนินงาน มาพัฒนาเป็นพื้นที่ต้นแบบในการพัฒนาแผนแม่บทบริหารจัดการพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งจะก่อให้เกิดรูปธรรมการดำเนินงานทั้งในด้านการพัฒนาศักยภาพความเข้มแข็งภายในชุมชนชาติพันธุ์ และกระบวนการมีส่วนร่วมจากหน่วยงาน องค์กรภาคีที่เกี่ยวข้องในระดับพื้นที่ เพื่อขับเคลื่อนไปสู่เป้าหมายของการเป็นพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์และรองรับการประกาศใช้กฎหมายคุ้มครองและส่งเสริมวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปในอนาคต

“การขับเคลื่อนแนวนโยบายฟื้นฟูวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์ ถือเป็นประเด็นที่มีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับหน่วยงาน องค์กร และชุมชนที่หลากหลาย จำเป็นต้องมีการพัฒนาและส่งเสริมกระบวนการมีส่วนร่วมจากภาคส่วน ในการสนับสนุนการดำเนินกิจกรรม โครงการของเครือข่ายชุมชนชาติพันธุ์ และองค์กรพัฒนาเอกชนอื่นๆ เพื่อร่วมเป็นพลังในการสร้างองค์ความรู้ พัฒนาศักยภาพเครือข่ายและชุมชนชาติพันธุ์ให้มีความเข้มแข็ง ตลอดจนการสื่อสารความรู้ สร้างความเข้าใจต่อมิติความหลากหลายทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ในสังคมไทยไปพร้อมกัน” นพ.โกมาตร กล่าว