ไม่ให้ประกัน 2สาว‘ทะลุวัง’ อ้างปวดท้อง

ศาลไม่ให้ประกัน "ใบปอ- บุ้ง" 2 สาวทะลุวัง ในคดีความผิดตาม ม. 112 อ้างปวดท้อง ร่างกายอ่อนเพลีย ชี้ในเรือนจำมีแพทย์และโรงพยาบาลที่สามารถดูแลรักษาได้ หลังถูกคุมขัง 52 วัน อดอาหารมา 22 วัน

เมื่อวันที่ 23 มิถุนายน ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชนรายงานว่า เวลา 08.41 น. ที่ศาลอาญากรุงเทพใต้ ทนายความได้ยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว “ใบปอ” (นามสมมติ) และ “บุ้ง” เนติพร (สงวนนามสกุล) นักกิจกรรมกลุ่มทะลุวัง เป็นครั้งที่ 5 ในคดีจากการทำโพลสำรวจความเดือดร้อนจากขบวนเสด็จ ที่บริเวณห้างสยามพารากอน เมื่อวันที่ 8 ก.พ. 2565 โดยขอวางเงินสดเป็นหลักประกันคนละ 200,000 บาท

ก่อนหน้านี้ พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายคดีอาญากรุงเทพใต้ 4 ได้ยื่นฟ้องคดีนี้ เมื่อวันที่ 30 พ.ค.ที่ผ่านมา จากนั้นศาลมีคำสั่งให้ประกันจำเลย 6 คนระหว่างพิจารณาคดี โดยกำหนดเงื่อนไข ติดกำไล EM ห้ามทำกิจกรรมหรือกระทำการใดๆ ในลักษณะเดียวกับที่ถูกฟ้อง อันอาจก่อให้เกิดความเสียหายหรือเสื่อมเสียต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ฯลฯ แต่ไม่ให้ประกันตัวบุ้งและใบปอ ซึ่งก่อนหน้านั้นถูกถอนประกันไปเมื่อวันที่ 3 พ.ค. 2565 แม้พนักงานอัยการจะไม่คัดค้านการปล่อยตัวชั่วคราวจำเลยทั้งแปด

โดยคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวในครั้งนี้ มีใจความสำคัญระบุว่า 1.จำเลยทั้งสองถูกคุมขังอยู่ในทัณฑสถานหญิงกลาง กรุงเทพมหานคร ตั้งแต่วันที่ 3 พ.ค.2565 ตามหมายขังของศาลอาญากรุงเทพใต้มาเป็นระยะเวลากว่า 50 วันแล้ว และส่งผลกระทบต่อสุขภาพและการต่อสู้คดีอย่างเต็มที่ของจำเลยทั้งสอง โดยทั้งสองมีอาการปวดท้อง เวียนหัว ร่างกายอ่อนเพลีย โดยเฉพาะบุ้ง จำเลยที่ 3 ที่มีอาการอาเจียนร่วมด้วยหลายครั้ง ประกอบกับก่อนที่จะถูกคุมขัง แพทย์เฉพาะทางที่รักษาบุ้งเป็นประจำได้วินิจฉัยพบว่าบุ้งมีก้อนเนื้อที่มดลูก ซึ่งมีความจำเป็นจะต้องกินยาเป็นประจำเพื่อช่วยลดความเสี่ยงต่อการที่ก้อนเนื้อดังกล่าวจะกำเริบต่อไป การที่ถูกคุมขังในคดีนี้ทำให้จำเลยไม่สามารถรักษาตัวได้อย่างต่อเนื่อง

เกี่ยวกับการต่อสู้คดีนั้น จำเลยทั้งสองจำเป็นต้องได้ติดต่อขอความยินยอมต่อประจักษ์พยานและพยานบุคคลอื่นด้วยตนเอง เพื่อให้มาเป็นพยานพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของจำเลยในชั้นศาล

2.การที่จำเลยทั้งสองถูกคุมขังมาเป็นระยะเวลากว่า 50 วัน ยังส่งผลต่อการดำเนินชีวิตประจำวันของจำเลยทั้งสอง กล่าวคือ ใบปอ จำเลยที่ 2 ในฐานะนิสิต นักศึกษาประจำวิทยาลัยพัฒนศาสตร์ ป๋วย อึ๊งภากรณ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้ขาดสอบวัดผลตามกำหนดการที่มหาวิทยาลัยได้จัดขึ้น

อย่างไรก็ตาม ใบปอยังตระหนักถึงความสำคัญของสิทธิในการศึกษาที่จะส่งผลต่ออนาคตของตัวเอง จึงได้ดำเนินเรื่องขออนุญาตภาควิชาในการดำเนินการสอบวัดผลย้อนหลังหากได้รับอนุญาตในการปล่อยตัวชั่วคราว เพื่อเป็นการปกป้องสิทธิของจำเลยไม่ให้ต้องพ้นสภาพนักศึกษา

ในส่วนของบุ้งนั้น ก่อนถูกคุมขังในคดีนี้ บุ้งมีอาชีพรับจ้างสอนพิเศษเพื่อเลี้ยงดูมารดาของตัวเอง ซึ่งมีอาการป่วยหนัก และมีภาระค่าใช้จ่ายจำนวนมาก หากจำเลยได้รับการปล่อยตัวชั่วคราว ย่อมทำให้จำเลยมีโอกาสกลับไปเลี้ยงดูและจัดการค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวเนื่องกับการรักษาโรคของมารดาได้

ทั้งนี้ เพื่อแสดงให้เห็นถึงเจตจำนงของจำเลยทั้งสอง ที่มีความประสงค์ขอปล่อยตัวชั่วคราวเพื่อรักษาอาการเจ็บป่วย และค้นหาพยานหลักฐานมาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง รวมถึงสามารถกลับไปสอบวัดผลและศึกษาต่อในสถานศึกษาได้ ตลอดจนกลับไปประกอบอาชีพเพื่อเลี้ยงดูมารดาได้ จำเลยทั้งสองได้ให้คำยืนยันว่า หากศาลกำหนดเงื่อนไขให้จำเลยทั้งสองปฏิบัติขณะปล่อยชั่วคราวในระหว่างพิจารณา จำเลยทั้งสองยินดีปฏิบัติตามเงื่อนไขศาลอย่างเคร่งครัด

หากศาลเกรงว่าจำเลยไม่สามารถปฏิบัติตามเงื่อนไขของศาลซ้ำอีก ก็ขอให้มีคำสั่งอนุญาตปล่อยตัวชั่วคราว โดยมีกำหนดระยะเวลา 60 วัน ซึ่งหากจำเลยไม่สามารถปฏิบัติเงื่อนไขที่ศาลกำหนด ศาลอาจสั่งเพิกถอนประกันหรือไม่อนุญาตให้ประกันจำเลยต่อไปในภายหลัง

ต่อมาในเวลา 11.57 น. เนตรดาว มโนธรรมกิจ รองอธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งยกคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว ระบุว่า “พิเคราะห์คำร้องประกอบการขอปล่อยตัวชั่วคราวแล้วเห็นว่าการที่จำเลยที่ 2 และ 3 อ้างว่ามีอาการปวดท้อง ร่างกายอ่อนเพลียนั้นเนื่องจากในเรือนจำมีแพทย์และโรงพยาบาลที่สามารถดูแลรักษาอาการดังกล่าวได้ กรณีจึงไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม ยกคำร้อง”

อย่างไรก็ตาม ในวันที่ 22 มิ.ย.2565 ที่ผ่านมา บุ้งได้มีอาการทรุดหนักจนต้องถูกส่งตัวเข้าสถานพยาบาลกลางดึก อีกทั้งการที่บุ้งไม่ได้รักษาก้อนเนื้อในมดลูกจากแพทย์เฉพาะทางอย่างต่อเนื่อง อาจส่งผลต่อสุขภาพของเธอในระยะยาว และการที่ใบปอไม่สามารถรักษาสิทธิทางการศึกษาของเธอไว้ได้ อาจส่งผลต่ออนาคตทางการศึกษาของเธอในภายภาคหน้าอีกด้วย

ทั้งนี้ ทนายความได้ยื่นคำร้องขอประกันใบปอและบุ้ง สมาชิกกลุ่มทะลุวัง เป็นครั้งที่ 5 หลังถูกถอนประกันเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม 2565 ในคดีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 หลังสองคนได้ถูกคุมขังที่ทัณฑสถานหญิงกลาง เป็นเวลา 52 วัน และอดอาหารมาเป็นเวลา 22 วัน.