3 เม.ย.64 - เฟซบุ๊กเพจ "ในนามของความสงบเรียบร้อย" ซึ่งติดตามรายงานสถานการณ์ของแกนนำกลุ่มที่เรียกตัวเองว่า "ราษฎร" หรือแกนนำม็บ 3 นิ้ว ที่ถูกคุมขังในเรือนจำ ได้โพสต์ข้อความโดยมีรายละเอียดดังนี้

#ญาติเยี่ยมญาติ #จดหมายที่ส่งไปไม่ถึง

วันที่ 29 มี.ค. 2564 "รดา"ไปศาลในฐานะญาติของ #หมอลำแบงค์ เธอได้เจอ #พี่เมย์ พี่สาวของ #รุ้งปนัสยา และญาติของผู้ต้องขังคนอื่น ในระหว่างรอ...พวกเธอนั่งปรับทุกข์กัน 

ฉันได้คุยกับพี่เมย์เพราะเรานั่งข้าง ๆ กัน พี่เมย์เล่าให้ฟังถึงความยากลำบากในการส่งของเข้าทัณฑสถานหญิง และการสื่อสารกันระหว่างเธอกับรุ้ง

พี่เมย์ส่งจดหมายไปตั้งหลายฉบับ แต่รุ้งได้รับเพียงแค่ 3 ฉบับ เธอส่งรูป "เจ้ามัฟฟิน" แมวที่รุ้งรักไปให้ 2 รูป แต่รูปนั้นไม่ถึงมือรุ้ง พี่เมย์ทราบเพราะฝากทนายไปถามรุ้ง หลังจากวันที่ทนายถาม #รุ้งก็ได้รูปเจ้ามัฟฟินในสภาพฉีกขาด พี่เมย์คาดว่าเจ้าหน้าที่คงดักฟังระหว่างที่ทนายคุยกับรุ้ง…. 

พี่เมย์ยังระบายให้ฟังอีกว่ากฎของเรือนจำในช่วงการแพร่ระบาดโควิดนั้นมันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย เธอกำลังจะได้คิวเยี่ยมรุ้งทางวิดีโอคอลอยู่แล้ว แต่เจ้าหน้าที่ก็ยกเลิกคิวนั้นไปเฉย ๆ  อ้างว่าเดี๋ยวก็ได้เจอกันในศาล พี่เมย์พูดย้ำ ๆ ว่า “มันใช่เหรอ ??? ”

เราแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน ฉันบอกว่าเรือนจำชายมีกฎให้ผู้ต้องขังรับจดหมายหรืออีเมล์ได้แค่อาทิตย์ละ 1 ฉบับเท่านั้น ซึ่งฉันรู้สึกว่ามันไม่พอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความไม่พร้อมของราชทัณฑ์หรืออะไร พี่เมย์เห็นด้วยกับฉัน ญาติจำเลยอีกคนก็เสริมด้วยว่า "ใช่ !" 

ญาติคนนั้นบอกว่าเธอกำลังจะได้เข้าเยี่ยมผู้ต้องขังหลังจากที่รอมานาน 10 กว่าวัน ต้องรอให้พ้นระยะกักตัวก่อน ซึ่งผู้ต้องขังจะได้ย้ายไปแดนอื่นที่ไม่ใช่แดนแรกรับ (แดน 2) จึงจะทำเรื่องเยี่ยมทางวีดีโอคอลได้ แต่แล้วศาลก็นัด ทำให้ผู้ต้องขังต้องกลับไปอยู่แดนแรกรับอีก และแดนนั้นก็อยู่กันแออัดมาก

พี่เมย์บอกว่ามันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย หากจะอ้างว่าเป็นมาตรการคุมโควิด แล้วเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ล่ะ ? พวกเขากลับบ้านทุกวันแล้วก็มาทำงานในอีกวันหนึ่ง คนกลุ่มนี้จะไม่เสี่ยงกว่านักโทษอีกหรือ ?