1 เม.ย.64 - น.ส.คอรีเยาะ มานุแช นายกสมาคมนักกฎหมายสิทธิมนุษยชน โพสต์เฟซบุ๊กกล่าวถึง รุ้ง-ปนัสยา สิทธิจิรวัฒนกุล ว่า "หนูเชื่อว่ามันจะมีปฏิหาริย์นะพี่" ประโยคนี้ของน้องรุ้งทำฉันอยากร้องไห้ที่ประเทศนี้ประชาชนต้องฝากความยุติธรรมไว้กับปาฏิหาริย์ มันเศร้ามากจริงๆที่ต้องเห็นความยุติธรรมมันละลายไปต่อหน้าต่อตา ปล่อยให้ประชาชนต้องฝากความยุติธรรมกับปาฏิหาริย์เช่นนี้ การที่นักโทษทางการเมืองยังคงถูกคุมขังโดยไม่มีกำหนดแบบนี้ เหมือนความยุติธรรมขายตัวเองไปเรื่อยๆ ประจานความล้มเหลวของรัฐ ประจานความล้มเหลวของศาลยุติธรรมต่อประชาชนและประชาคมโลก นี่เป็นความเศร้าและความละอายของฉันในฐานะทนายความ

รุ้งบอกว่าเธอได้รับจดหมายจำนวนมากและเธอดีใจที่สุด จดหมายเป็นสิ่งเดียวที่ดีต่อใจเธอในเวลานี้ มีจดหมายจากอาจารย์ท่านหนึ่งที่เขียนมาขอบคุณวีรกรรมของรุ้งที่ทำให้เขาเป็นอาจารย์อย่างที่ควรจะเป็น รุ้งจึงอยากฝากข้อความถึงผู้พิพากษาทุกคนว่า "ขอให้เป็นผู้พิพากษาที่ควรจะเป็น ในการสร้างความยุติธรรมให้ประชาชน รุ้งเชื่อว่าคนเราเกิดมาพร้อมกับความดี ความเลวมันเกิดจากปัจจัยบางอย่างแต่ยังเชื่อว่าความดีที่มีอยู่พื้นฐานของมนุษย์ทุกคนจะทำให้ทุกคนมีความกล้าหาญในการยืนยันและยืนหยัดบนหลักการที่ถูกต้องได้" รุ้งเชื่อในความรักของมนุษย์ที่จะสามารถใช้ความรักต่อเพื่อนมนุษย์รังสรรค์ให้สังคมเราดีขึ้นได้ และถ้าเธอจะต้องสาบานตัวต่อศาลเธอก็อยากสาบานตัวต่อ “ความรัก” ที่เธอเชื่อ

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่รุ้งจะกินข้าววันละมื้อ นับจากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไปเธอจะดื่มแต่น้ำ นม และน้ำหวาน และหากยังไม่ได้รับการปล่อยตัวอีกเธอก็ไม่เหลือทางเลือกอื่นเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมอีกนอกจากจะต้องเพิ่มระดับการอดอาหาร ฉันได้แต่บอกเธอว่าทุกคนที่รักเธอเป็นห่วงเธอที่สุดและไม่เห็นด้วยเรื่องการอดอาหารแต่ทุกคนก็เข้าใจและยอมรับในเหตุผลของเธอ

รุ้งพูดถึงเพนกวิ้นด้วยความรักและห่วงใยเสมอ ยิ่งเพนกวิ้นอดอาหารนานเท่าไร เธอก็ยิ่งเป็นห่วง สิ่งที่เธอสามารถแสดงออกถึงความรักของเธอก็คือ ทำให้เพนกวิ้นรู้ว่า เขาไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง
น้องลิสต์รายการที่เธออยากทำมากมายถ้าได้รับการปล่อยตัวชั่วคราว เธอหวังว่าจะได้ออกไปก่อนสงกรานต์ เหมือนครั้งก่อนที่เธอได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวทำให้ได้อยู่ร่วมแสดงความยินดีในงานหมั้นของพี่สาวของเธอ ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกเหมือนครั้งนั้นอีกครั้งแต่เริ่มรู้สึกมีความหวัง ครั้งนี้เธออยากไปงานปีใหม่เมืองที่เชียงใหม่ งานที่เธอกับเพนกวิ้นสัญญากันไว้ว่าจะไปด้วยกัน

รุ้ง เล่าว่า เพนกวิ้นเพื่อนของเธอเป็นนักประวัติศาสตร์ เพนกวิ้นจะพาเธอเที่ยวโบราณสถานและเล่าประวัติล้านนาให้เธอฟัง เธอแทบจะรอคอยทริปนี้ต่อไปไม่ไหวและรอคอยปาฏิหาริย์ให้เธอได้ออกไปทำตามสัญญากับเพื่อน เธออยากไปเดินห้างไปร้านขายสบู่ แชมพู หอมๆที่เธอชอบมาก อยากไปทะเลที่ภูเก็ตและแน่นอนว่าไม่พักที่ศรีพันวา เธอคิดถึง Netflix อยากให้ช่วยลิสรายชื่อหนังที่เธอไม่ควรพลาด ถ้าได้ออกเธอจะพักยาวๆสักเดือน ดูหนังไปเที่ยว ช๊อบปิ้งตามใจชอบ 

เธออยากสานฝันทำธุรกินเพาะพันธ์สัตว์เลี้ยงน่ารักที่เธอเลี้ยงอยู่ เธอเรียกมันว่า แคสบี้ ตอนนี้แคสบี้คลอดลูกแล้ว เธอได้แคสบี้น้อยเพิ่มมาอีกตั้ง 4 ตัว และเธอเสียดายมากๆที่พลาดช่วงเวลาดีๆแบบนี้ เธออยากเห็น อยากเก็บภาพตอนแคสบี้คลอด รุ้งชอบแคสบี้มากๆ เธอบอกว่าพวกมันตลกดี แล้วก็ยังขายได้กำไรงามให้เธอได้ไปเที่ยวอีกด้วย

ฉันบอกรักเธอแล้วเราชูสามนิ้วเพื่อลา...จนกว่าจะพบกันใหม่ ปล.น้องรุ้งบอกว่าคนที่ฝากส่งกอดให้เธอ เธอไม่รับน่ะ อยากให้มากอดเธอด้วยตัวเองเมื่อเธอได้รับอิสรภาพ