31 มี.ค.2564 -  ที่ห้องแถลงข่าวรัฐสภา นายรังสิมันต์ โรม ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคก้าวไกล ในฐานะคณะกรรมาธิการ กฎหมาย การยุติธรรม และสิทธิมนุษยชน สภาผู้แทนราษฎร แถลงว่าจากกรณีที่มีการพูดคุยอย่างกว้างขวางในโลกออนไลน์ อ้างถึง การประชุมใหญ่ในศาลฎีกา โดยมีผู้สอบถาม เหตุใดถึงไม่ให้ประกันตัวแกนนำกลุ่มราษฎร ที่ถูกคุมขังในเรือนจำพิเศษกรุงเทพ เพราะผู้ถูกคุมขังไม่มีพฤติการณ์หลบหนี ยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน แต่ประธานศาลฎีกา กลับระบุ มีบุคคลภายนอกสั่งมา แม้ในเวลาต่อมาโฆษกศาลยุติธรรมจะออกมาชี้แจ้ง เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง แต่ก็เป็นการตอบที่สั้นเกินไป ไม่มีการอธิบายรายละเอียดเพียงพอ และเรื่องนี้อาจทำให้เกิดการถกเถียง ทำให้เกิดความไม่สบายใจ ในฐานะ ส.ส.ที่ต้องทำหน้าที่ตรวจสอบทุกดุลอำนาจ รวมทั้งศาลว่า ได้ทำหน้าที่อย่างเป็นอิสระหรือไม่ จึงได้นำประเด็นนี้ได้เสนอต่อคณะกรรมาธิการกฎหมาย การยุติธรรม และสิทธิมนุษยชนขอให้เชิญประธานศาลฎีกาหรือตัวแทนมาให้ความเห็นและชี้แจงต่อกรรมาธิการฯ เบื้องต้นท่าทีโดยรวม ยังไม่มีใครปฏิเสธ ต่างเห็นว่าเป็นประเด็นใหญ่ และเรื่องนี้ยังเป็นโอกาสดี ถ้าศาลจะมาชี้แจงจนสิ้นข้อสงสัย 

“เรื่องนี้ยังต้องนำหารือต่อกรรมาธิการฯ อีกครั้ง เพราะกรรมาธิการฯ ยังไม่มีมติว่าจะรับหรือไม่รับ จะมีการพิจารณาเรื่องของผมในวันที่ 1เม.ย. คงต้องติดตามกันต่อไป  เพื่อใช้เป็นพื้นที่สร้างความเข้าใจกับสังคม และเป็นโอกาสอันดีหากศาลชี้แจง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใหญ่ต่อความเป็นอิสระของศาล หากประชาชนไม่เชื่อถือก็อาจจะกระทบต่อกระบวนการยุติธรรมได้”นายรังสิมันต์โรมกล่าว 

นายรังสิมันต์เผยหลังแถลงข่าวอีกว่า ได้ไปเยี่ยมแกนนำกลุ่มราษฎรในเรือนจำ ได้พบกับนายจตุภัทร์ บุญภัทรรักษา หรือไผ่ ดาวดิน ได้สนทนากันเล็กน้อย ได้ทราบถึงความเป็นอยู่ ได้รับการปฏิบัติอย่างดีจากเจ้าหน้าที่ตามมาตรฐานของเรือนจำเหมือนกับผู้ถูกคุมขังอื่นๆ ขณะเดียวกันยังได้พูดคุยกับรองอธิบดีกรมราชทัณฑ์ ตนสอบถามถึงวิธีการคุมตัวผู้ต้องขังไปขึ้นศาลว่าเหตุใดเจ้าหน้าที่กรมราชทัณฑ์จึงต้องยืนอยู่ในระยะประชิด จึงเสนอไปว่า ขอให้อยู่ในระยะสายตาได้หรือไม่ เนื่องจากบางครั้งเจ้าหน้าที่ก็ไม่จำเป็นต้องได้ยินการสนทนาระหว่างผู้ต้องหากับญาติใกล้ชิดที่เป็นเรื่องส่วนตัว โดยรองอธิบดีกรมราชทัณฑ์ รับปากว่าจะนำเรื่องนี้ไปหารือ ส่วนกรณีของนายพริษฐ์ ชีวารักษ์ หรือ เพนกวิน ทาง กรมราชทัณฑ์เองมีความกังวลว่า เนื่องจากสภาพร่างกายของนายพริษฐ์ อ่อนแอจากการอดอาหาร ส่วนตัวมองว่าราชทัณฑ์ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องคุมขัง ขอให้ผู้ต้องหาได้รับสิทธิ์การประกันตัวออกมา เพราะเมื่อได้รับการประกันตัว ไม่ได้หมายความว่าข้อกล่าวหาต่างๆจะหมดไป ยังต้องมาสู้คดีกันต่อ ส่วนใหญ่จากที่เห็นนั้นผู้ได้รับการประกันตัวก็ไม่มีพฤติการณ์จะหลบหนีหรือขอลี้ภัย จากประสบการณ์ส่วนตัวเคยเห็นผู้ต้องขังที่อยู่ในลักษณะเดียวกัน สุดท้ายยอมรับสารภาพแต่ไม่ใช่เพราะยอมรับว่ากระทำผิด เพียงแต่กระบวนการทำให้ต้องยอมจำนน แล้วอย่างนี้จะเรียกว่าเป็นการแก้ไขปัญหาหรือไม่