27 มี.ค.64 - ดร.สุวินัย ภรณวลัย ประธานยุทธศาสตร์วิชาการ สถาบันทิศทางไทย อดีตอาจารย์ประจำคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กว่า การรวมหัวของ 279 อาจารย์ที่ออกมาเรียกร้องให้ทางมหาวิทยาลัยหยุดสอบสวนการกระทำผิดทางวิชาการของอาจารย์ณัฐพล ใจจริง นั้น ช่างเป็นความอุบาทว์ทางวิชาการเสียนี่กะไร!

กรรมการสอบสวนก็เหมือนศาล ถ้าเอาแต่พวกมากลากไปไม่เอาความถูกต้องอย่างนี้ประเทศชาติและสังคมจะอยู่กันอย่างไร? ส่องกระจกดูพฤติกรรมเยี่ยงนี้แล้วยังมีหน้าเป็นครูบาอาจารย์ไปได้อีกหรือ? ไม่แปลกดอกที่วงการวิชาการในปัจจุบันได้เสื่อมทรามถึงขีดสุดแล้วก็ว่าได้ เหตุก็เพราะไม่สามารถชี้ถูกผิดให้กับสังคมได้ แถมยังทำตัวเองให้เป็นปัญหาแทนที่จะเป็นทางออก

ความไม่ถูกต้องของวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกของณัฐพลนั้นน่าจะมีอยู่ที่วิธีวิทยาที่ใช้ คือ การตีความทางประวัติศาสตร์ โดยคำนึงถึงบริบทต่างๆที่แวดล้อมอยู่ ฟังดูแล้วดีแต่ไม่ได้เรื่อง นี่คือเหลาไม้ไฝ่กลายเป็นบ้องกัญชาเสียฉิบ แทนที่จะเป็นประโยชน์กลับกลายเป็นโทษ

เอาให้เข้าใจโดยง่าย การตีความของณัฐพล (จาก ตอบไชยันต์ ไชยพร เรื่องวิธีวิทยาทางประวัติศาสตร์) หมายถึงการเอาทัศนคติส่วนตนเข้าไปใช้กับ “หลักฐาน” ที่มีอยู่นั่นเอง แต่ประเด็นที่ ศ.ดร.ไชยันต์ ได้ท้วงติงที่เป็นสาระสำคัญก็คือ มีอะไรเป็น “หลักฐาน” ให้ตีความว่า บทบาทของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาชัยนาถนเรนทร ใช้อำนาจในฐานะผู้สำเร็จราชการฯเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการเมือง (เพื่อจะเป็นต้นเรื่องกระทบคราดไปถึงสถาบันที่อาจใช้อำนาจนั้นผ่านผู้สำเร็จราชการฯ) 

ในเมื่อสิ่งที่อ้างอิงว่าเป็น “หลักฐาน” นั้นไม่มีอยู่จริง หากเป็นเช่นนี้จริงผลลัพธ์ที่ได้ก็คือการ “กุ” เรื่องขึ้นมา ไม่ต่างจากที่ ทอน บูด มายด์ และอีกหลายคนได้กระทำในปัจจุบัน ถ้าจะใช้วิธีวิทยาของณัฐพล วิทยานิพนธ์ก็ทำโดยบรรดาผู้ที่ไม่นิยมกษัตริย์ เช่น อาจารย์ที่ปรึกษา กรรมการสอบ หนังสือที่(เลือก)เอามาอ้างอิง เพื่อหวังให้สำนักพิมพ์ที่(จะเลือก)เอาไปตีพิมพ์ 

ดังนั้นจึงสามารถตีความโดยวิธีวิทยาของณัฐพลเองได้ไหมว่า ณัฐพลมีส่วนอย่างแข็งขันที่จะ “กุ” เรื่องเท็จให้กลายเป็นเรื่องจริง เพื่อหวังเป็นต้นทางให้พวกที่ไม่นิยมกษัตริย์เอาไปขยายความโจมตีต่อไปเป็นทอดๆ เพราะแม้ในวิทยานิพนธ์จะแก้ไขไม่ได้แล้วแต่ในหนังสือที่นำเอาเนื้อหาวิทยานิพนธ์นี้มาใช้ตีพิมพ์เผยแพร่ก็ยังไม่ยอมตัดข้อความที่เป็น “เท็จ” เพราะไม่มีหลักฐานอ้างอิง

ศ.ดร.ไชยันต์ ได้เขียนเอาไว้ในเฟสบุ๊คตนเองว่า ในหน้า 60 ของหนังสือ “ขุนศึก ศักดินา พญาอินทรี” ณัฐพลและฟ้าเดียวกันได้ตัดข้อความที่กล่าวว่า 
“กรมพระยาชัยนาทเรนทรทรงเป็นเพียงหนึ่งในคณะผู้สำเร็จราชการตามรัฐธรรมนูญฉบับ 2489 แต่ทรงลงนามพระนามประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับ 2490 ที่เกิดจากการรัฐประหารแต่เพียงผู้เดียวอย่างรวดเร็ว” ที่เคยปรากฏอยู่ในวิทยานิพนธ์ออกไป

แต่ยังคงข้อความว่า “รัฐประหารครั้งนี้ไม่อาจสำเร็จได้หากปราศจากบทบาทของกรมขุนชัยนาทนเรนทร ผู้สำเร็จราชการฯ ซึ่งมีบทบาทในการรับรองการรัฐประหารอย่างแข็งขัน” และยังคงอ้างข้อมูลหน้า 210 ของหนังสือ Brief Authority: Excursion of a Common Man in an Common World ของ Stanton อยู่ ซึ่งอย่างที่ชี้ให้เห็นไปแล้วว่า ในหน้า 210 ของหนังสือดังกล่าว ไม่มีข้อความใดเลยที่จะสื่อว่า กรมขุนชัยนาทนเรนทร ผู้สำเร็จราชการฯ มีบทบาทในการรับรองการรัฐประหารอย่างแข็งขัน

ทำไมตัดข้อความที่ไม่มีหลักฐานอยู่จริงอันหนึ่งออกได้ แต่ไม่ยอมตัดอีกอันหนึ่งทั้งที่ปราศจากหลักฐานอ้างอิงเช่นกันและเอามาตีความ อย่างนี้ไม่เรียกว่าจงใจ “กุ” เรื่องแล้วจะให้เรียกว่าอะไร ณัฐพล?

นึกไม่ถึงว่าวงการวิชาการจะมีเผด็จการทางความคิดดังเช่น 279 อาจารย์ที่ออกมาเรียกร้องให้มหาวิทยาลัยหยุดสอบสวนการกระทำผิด นี่คือโฉมหน้ามาเฟียในวงการวิชาการไทยที่กล้าบิดเบือนผิดให้เป็นถูก ในนามของเสรีภาพทางวิชาการ ความถูกต้องจึงไม่ขึ้นอยู่กับจำนวน เป็นอนาลิโก

อาจารย์ไชยันต์ครับ อย่างน้อยยังมีอีกอาจารย์อย่างพวกผม 2 คนที่เห็นด้วยกับการกระทำเพื่อสังคมวิชาการที่ดีในครั้งนี้ หนึ่งตำลึงจึงค้ำยังพันชั่งได้!ด้วยจิตคารวะ โดย ศ.ดร.ชวินทร์ ลีนะบรรจง และรศ.ดร.สุวินัย ภรณวลัย