เหตุผลที่บรรดา กองหนุน (เท่าที่เหลืออยู่) ของรัฐบาล คสช. เขาพยายามออกมาแจกแจงให้เห็นกันจะจะ ว่าตลอดช่วงระยะ 4 ปีที่ผ่านมา ไม่ได้ออกไปในทาง เสียของ ล้วนๆ แต่ ได้ของ อะไรต่อมิอะไรเป็นจำนวนมิใช่น้อย ก็คงมิอาจปฏิเสธได้ว่า...ถือเป็นเหตุผลที่มีน้ำ มีเนื้อ หรือมีน้ำหนักอยู่พอสมควร...
                      ------------------------------------------------
    ไม่ว่าจะอ้างถึง ป่า ที่งอกงาม เขียวขจี ขึ้นมาตามสมควร แถมยังสามารถเอาไปจำแนก แจกจ่าย ให้กับผู้ที่ขาดโอกาส ด้อยโอกาส ได้เป็นจำนวนไม่น้อย อ่าวไทย ทะเลไทย ที่เริ่มมีกุ้ง หอย ปู ปลา กลับคืนมามั่ง ถึงขนาดปลาวาฬยังเผลอมาติดอวนชาวประมงไปเมื่อไม่กี่วันมานี้ ศาสนาที่แม้ไม่ถึงกับถูกรูด ถูกรูป ให้สดใสขาวสะอาดไปได้ด้วยกันทั้งหมด แต่การสร้างโอกาส ฉวยโอกาส กวาดลานวัด กันได้ถนัดถนี่ในช่วงที่ผ่านมา ก็พอทำให้สิ่งสกปรกรกรุงรังหายๆ ไปเป็นกอง หรือจะรวมเอาเรื่อง EEC ของอภิมหากองหนุนอย่าง ป๋าเปลว สีเงิน ไปรวมไว้ด้วยก็ได้ ฯลฯ การ ได้ของ หรือไม่ถึงกับ เสียของ จึงพอนับนิ้วคำนวณได้แบบมากบ้าง น้อยบ้าง ไปตามสภาพ...
                         -------------------------------------------------
    แต่ก็นั่นแหละ...แทนที่ตัว คสช. เอง จะเป็นผู้ออกมานับนิ้ว คำนวณ แจกแจงให้ใครต่อใครเห็นถึง ผลงาน ของตัวเองโดยละเอียด ไม่ต้องเสียเวลาไปพึ่งบริการกองหนุนใดๆ ให้ต้องเป็นภาระโดยใช่เหตุ จะด้วยวิสัยแห่งความเป็นนักการทหาร ไม่ใช่นักการเมือง หรือนักโฆษณา ประชาสัมพันธ์ หรือไม่ อย่างไร ก็มิอาจทราบได้ ลักษณะอาการโดยรวมๆ มันเลยหนักไปทางคล้ายๆ อมสากกะเบือ เอาไว้เต็มปาก อะไรประมาณนั้น ไม่ค่อยได้พูด ได้จา ในเรื่องผลงานของตัวเอง หรือเวลาพูดก็ออกไปทางน้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง จับต้นชนปลายแทบไม่ติด เล่นเอาไม่ว่ากองหนุน กองเกิน ต่างง่วงเหงา หาวนอน ไปทุกๆ วันศุกร์อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้...
                      ------------------------------------------------
    ส่วนไอ้ที่ควรจะ อมๆ เอาไว้...ไม่ควรจะคายออกมาให้เป็นเรื่อง เป็นราว ก็ดันคาย ดันถ่ม ออกมาเป็นล็อตๆ มันก็เลยส่งผลให้ใครต่อใคร อดจะรู้สึกว่า เสียของ หรือ ไม่ได้ของ ขึ้นมามิได้ และเรื่องของ ความรู้สึก นั้น...แม้มันมักไม่ค่อยมีเหตุ มีผล เป็นพื้นฐานและองค์ประกอบ มีแต่ อารมณ์ ล้วนๆ แต่มันเป็นสิ่งที่ถ้าดี...ก็ดีใจหาย ถ้าร้าย...ก็ร้ายเหลือ!!! อะไรประมาณนั้น หรือเป็นสิ่งที่จะไปทำเล่นๆ กับมัน คงไม่ถูกเรื่อง ถูกราว กันซักเท่าไหร่นัก อย่างที่อดีตนักปราชญ์ อาจารย์ คึกฤทธิ์ ปราโมช ท่านเคยหยิบเอามาเป็นเค้าโครง เรื่องสั้น ของท่าน ว่ามัน อันตราย ถึงขั้นถ้านำไปสู่ความพร้อมใจในการเปล่งเสียงตะโกนแสดงความรู้สึกต่างๆ ออกมาเมื่อไหร่ กระทั่งรัฐสภาทั้งรัฐสภา ทำเนียบรัฐบาลทั้งทำเนียบฯ...ย่อมมีสิทธิ์ พังครืน ลงมาได้เมื่อนั้น...
                    ------------------------------------------------------
    ดังนั้นการ ได้ของ หรือ เสียของ....ได้อะไร เสียอะไร จึงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่ใครจะว่า จะแจกแจงมุมมอง ของตัวเองไปในแบบไหน อย่างไร ก็คงต้องแล้วแต่พ่อเจ้าประคุณรุนช่องจะว่ากันไปตามสภาพ แต่ไม่ว่าจะได้อะไร-เสียอะไร สิ่งที่ รัฐ หรือ ผู้ถือครองอำนาจรัฐ พึงตระหนักเอาไว้ซะแต่เนิ่นๆ ก็คือ อารมณ์ หรือ ความรู้สึก ของผู้คน มันกำลังเป็นไปในลักษณะไหน หรือไปไกลถึงขั้นไหน อันนี้นี่แหละ...ที่ถือเป็นพื้นฐานของสิ่งที่เรียกว่า ความมั่นคง ที่ต้องหาทางแยกแยะออกมาให้ชัดๆ ให้กระจ่างใส จะไปอาศัยเฉพาะแค่ เสียงเชียร์ และ เสียงต้าน เป็นพื้นฐานรองรับ หรือเป็นเครื่องปลุกปลอบใจตนเองก็แล้วแต่ ย่อมต้องถือว่าผิดหลักความมั่นคงไปด้วยกันทั้งสิ้น...
                            -----------------------------------------------------
    คือมันอาจทำให้มุมมอง หรือการประเมินสถานการณ์ตามความเป็นจริง เกิดอาการเฉไฉ เบี่ยงเบน ไปตามการ ปรุงแต่ง ของความชอบ ความชัง จนอาจไม่หลงเหลือ ข้อเท็จจริง รองรับเอาไว้เลยก็ไม่แน่ และทำให้บรรดาผู้ที่เติบโตขึ้นมาจากอาชีพในด้านความมั่นคงแท้ๆ เช่น บรรดาอดีต นักการทหาร ทั้งหลาย ล้วนแต่เคย ตกม้าตาย ล้มคว่ำ คะมำหงาย ด้วยเหตุเพราะตั้งโจทย์ แก้โจทย์ และตอบโจทย์ความมั่นคงในแต่ละเรื่อง แต่ละกรณี แทบไม่ได้ ทั้งๆ ที่ตัวเองต่างก็มีหน้าที่โดยตรงในเรื่องราวทำนองนี้มาโดยตลอด...
                          ----------------------------------------------------
    และย่อมแน่นอนนั่นแหละว่า...สำหรับสิ่งที่เรียกว่า ความมั่นคง ในยุคนี้ พ.ศ.นี้ หรือโลก ณ ขณะนี้ จะไปมองแค่ความมั่นคงในระดับผิวๆ เปลือกๆ คงมิได้โดยเด็ดขาด อะไรที่มันอาจจะดูเรียบๆ นิ่งๆ บนพื้นผิวภายนอก แต่ลึกๆ ลงไปแล้ว...มันอาจเกิดกระแสที่ไหลเชี่ยว ไหลแรง จนไม่อาจปล่อยให้มันไปทำปฏิกิริยากับ อารมณ์ หรือ ความรู้สึก ใดๆ ที่อาจกลายเป็นอันตรายต่อความมั่นคง ในระดับพังพินาศไปได้แทบทั้งกระบิ เพราะคงปฏิเสธไม่ได้ว่า...การ ได้ของ หรือ เสียของ ภายในช่วงระยะ 4 ปีที่ผ่านมา มันมีความเกี่ยวพันกับแผ่นดินทั้งแผ่นดินเอาเลยก็ว่าได้ ไม่ได้เกี่ยวแต่เฉพาะรัฐบาลใด รัฐบาลหนึ่ง หรือนายกฯ รายใด รายหนึ่ง แต่เพียงเท่านั้น ด้วยเหตุนี้...อะไรที่เหมาะ ที่ควร ที่สอดคล้องกับความเป็นจริงของสถานการณ์ มาก-น้อยขนาดไหน อันนี้นี่แหละ...ที่ต้อง ประเมิน กันออกมาให้ชัดๆ ไม่ใช่แต่เฉพาะเรื่องเสียๆ-ได้ๆ ที่เป็นเพียงแค่ ปรากฏการณ์ ในระยะสั้นๆ เท่านั้นเอง...
                             --------------------------------------------------
    ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้จาก “Fritz R.S. Dressler” ... “Predicting the future is easy. It’s trying to figure what’s going on now that’s hard. - การคาดคะเนอนาคตนั้นง่าย...แต่การพยายามไตร่ตรองว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นขณะนี้ นี่สิยาก”.
                        --------------------------------------------------