18 มี.ค.64 - น.ส.ศศินันท์ ธรรมนิฐินันท์ ทนายความประจำศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน โพสต์เฟซบุ๊กกล่าวถึงกรณีนายพรหมศร วีระธรรมจารี หรือ ฟ้า แกนนำกลุ่มราษฎรมูเตลู ถูกดำเนินคดีข้อหา 112 และถูกนำตัวไปศาลจังหวัดธัญบุรี ซึ่งมีคำสั่งไม่ให้ประกันตัวนายพรหมศร โดยมีข้อความดังนี้ บันทึกเหตุการณ์วันนี้ที่ สภ.ธัญบุรี (ยาวมาก)

โดยปกติ ขั้นตอนการทำงานของศูนย์ทนายฯ ในช่วงที่คดีเยอะมากๆนี้ เมื่อมีหมายเรียกมา จะมีทีมน้องๆเลขาคดีประสานทางตำรวจและผู้ต้องหาให้ไปรับทราบข้อกล่าวหาตามหมายเรียก ด้วยส่วนใหญ่ในชั้นรับทราบข้อกล่าวหานี้ จะไม่มีขั้นตอนอะไรมาก มาตามหมายเรียก รับทราบข้อกล่าวหา พิมพ์มือ ลงประจำวัน และกลับบ้าน ไม่มีการควบคุมตัวอะไร เราเลยจะใช้ ทนายเครือข่าย ในการไปรับทราบข้อกล่าวหากับลูกความ

คดีวันนี้ เราอาสาไปด้วย เพราะคดีที่สืบพยานวันนี้ (คดีอีสานบ่ย่านเด้อ ศาลแขวงขอนแก่น) ได้เลื่อนไป เราเลยว่าง ประกอบกับพรุ่งนี้ (พฤที่18) เราก็ได้นัดหมายกับตร.สภ.ธัญบุรีในคดีเดียวกันนี้ ให้ไปร่วมรับทราบข้อกล่าวหากับแอมมี่ ที่เรือนจำธนบุรี

เราเลยไปกับน้องทนายอีกคน เพื่อจะได้รับรู้รับทราบเบื้องต้นว่าข้อกล่าวหานั้นมีพฤติการณ์อย่างไร คดีนี้ ฟ้า และ แอมมี่ เป็นผู้ต้องหาที่ 1 และ 2 ตามลำดับ เป็นเหตุการณ์หน้าศาลจังหวัดธัญบุรี ในวันที่ นิว สิรชัย นาถึง ปล่อยตัวที่ศาล

เราไปถึง สภ.ธัญบุรี ประมาณบ่ายโมง ตร.ก็เดินมาเชิญไปนั่งในห้องสอบสวน มีการเอารั้วมากั้นและมีตร.คฝ.จอดอยู่ประมาณ 2-3 คัน เข้าไปถึง ก็มี ตร.นั่งอยู่ 4 คน และยืนในห้องอีกประมาณ 3-4 คน ที่นั่งอยู่มี รอง ผกก.สอบสวน, นายสิบจบใหม่(ช่วยพิมพ์) , พงส.เจ้าของสำนวน และผู้กำกับการ สภ.คลองหลวง

พอน้องทนายและน้องฟ้าเดินทางมาถึง ก็มีรองผู้การ เข้ามานั่งฟังการสอบสวนเพิ่มอีกหนึ่งคน ฟ้ามาในสภาพหน้าบวมเป่ง มีรอยเย็บที่ปากและศีรษะ มือทั้งสองข้างพันด้วยผ้าก๊อซ "เลื่อนไปก่อนมั้ย ไว้ดีขึ้นค่อยมา" เราถามด้วยความเป็นห่วง แต่ฟ้าก็ตอบกลับมาว่า "ไม่เป็นไร ผมมาตามหมาย มาแสดงให้เห็นว่าไม่ได้หนีไปไหน"

กระบวนการก็เริ่มไปตามปกติ พูดคุยกันปกติ จนสอบสวนเสร็จ พิมพ์มือ และลงประจำวันเรียบร้อย เราก็คุยๆกับน้องๆว่า "วันนี้พี่เอารถมานะ เดี๋ยวขากลับพี่ไปส่งนะ" อะไรประมาณนี้

แล้ว รอง ผกก สอบ ก็พูดขึ้นมาว่า "เออ น้อง จบกระบวนการแล้ว เดี๋ยวพี่พาตัวไปศาลเลยนะ เดี๋ยวไม่ทัน" เราสามคนเหวอมาก เพราะที่นัดตอนบ่ายโมง เพราะคุยกันไว้แล้วว่า ไม่มีการฝากขัง เพราะถ้ามีฝากขัง ทางทนายจะนัดแต่เช้า เพราะจะได้ดำเนินการที่ศาลได้ทัน

"พี่คะ เราไม่ได้คุยกันไว้แบบนี้นะคะ พี่จะมาปุบปับแบบนี้ไม่ได้ หนูไม่ได้เตรียมคำร้อง เงิน หรือนายประกันไว้เลย และนี่มันจะสี่โมงแล้ว อีกอย่าง น้องมาตามหมายเรียกนะคะ" พอเราพูดแบบนี้ ตร.ทั้งห้องก็เลิ่กลัก ลุกขึ้นยืนรอบๆเราสามคน และยืนยันว่าจะเอาตัวน้องไปเดี๋ยวนี้เลย

เราเอามือมาโอบน้องไว้ แล้วบอกว่า พี่จะยังเอาตัวไปไหนไม่ได้ หนูขอโทรศัพท์ก่อน เราเดินปิดประตูปัง! ออกไปโทรศัพท์หาทนายแอน  (ช่วงนี้น้องทนายเล่าว่า ตอนพี่ออกไปคุยโทรศัพท์ ตร.บอกว่า ให้เอาตัวมันไปเลย ไม่ต้องรอ)

วางสายพี่แอน เราเข้ามาในห้องอีกครั้ง และขอตร.ว่า เราขอคุยกับลูกความก่อน ขอปรึกษากันก่อน ทางตร.บอกเสียงดังว่า "ไม่ได้ ต้องเอาตัวไปศาลตอนนี้เลย เดี๋ยวฝากขังไม่ทัน" เราโกรธมากเลยตะคอกกลับไปว่า "สิทธิในการปรึกษาทนายเป็นสิทธิของผู้ต้องหาตามกฎหมายค่ะ" ตร.บอกว่า "ก็ปรึกษากันเร็วๆสิ" เราตอบว่า "หนูต้องปรึกษากันส่วนตัว ไม่มีพวกพี่อยู่ในห้องนี้ค่ะ พวกพี่ต้องออกไปให้หมดทุกคน"

ผกก.สภ.ธัญบุรี ฉุนเฉียวใส่เราว่า "ให้สองนาที!" แล้วเดินออกไปพร้อมกับลูกน้องทั้งหมด เหลือรองผู้การอีกคนยังยืนอยู่ เราหันไป นางก็เอามือชี้ที่ตัวเองว่า "พี่ด้วยหรอ" ก่อนจะเดินออกไปอีกคน

เราบอกน้องฟ้าว่าจะเลือกวิธีไหน ระหว่างกลับบ้านกับทนาย หรือยอมไปศาล เพื่อคัดค้านการฝากขังที่ไม่ชอบนี้ น้องฟ้าเชื่อในกระบวนการศาล และเลือกไปศาลเพื่อคัดค้านฝากขัง เราผู้ไม่ได้เตรียมครุยหรือเอกสารอะไรมาเลย ก็ต้องรีบปั่นลายมือคัดค้านฝากขังและคำร้องปล่อยตัวคราวเตรียมไว้ในเวลาใกล้จะปิดศาล

ศาลเรียกไต่ที่บัลลังค์ 14 ชั้น 4 โดยตร.เบิกความต่อศาลว่า เหตุที่ต้องฝากขังเพราะเกรงจะหลบหนี และหากมีการประกันตัวขอคัดค้านเพราะจะไปกระทำผิดซ้ำอีก เราในชุดครุยยาวลากพื้นที่ให้น้องทนายไปยืมศาลมาใส่ คัดค้านในประเด็นว่า เรามาตามหมายเรียก และไม่มีเหตุต้องฝากขัง ศาลสั่งรับคำร้องฝากขังของตำรวจ และบอกเราว่าให้รีบทำเรื่องประกัน

พอศาลลงบัลลังค์ไป ตร.ประมาณ 4 คน เดินมาหาเราและถามถึงนัดวันพรุ่งนี้ที่เรือนจำธัญบุรี แจ้งข้อกล่าวหาแอมมี่ว่าใครจะไป และบอกเพิ่มว่า เมื่อวาน (16 มี.ค.) ตร.เข้าไปจะแจ้งข้อกล่าวหาแอมมี่ในเรือนจำ (โดยไม่มีเรา เพราะเราไปคดีขอนแก่น) แต่แอมมี่อาละวาด เลยจะพิจารณาว่าจะแจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มมั้ย ตอนนี้แหละ เราปล่อยโฮเลย เราโกรธจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เราบอกว่า "เราไม่พร้อมคุย ออกไป ออกไปให้หมด"

เรายื่นประกันตอนเวลาประมาณเกือบหกโมงเย็น ผลคือ ศาลไม่ให้ประกันด้วยเหตุอัตราโทษสูง เกรงหลบหนี และจะกระทำความผิดซ้ำ

เราหมดแรง หอบจิตวิญญานช้ำๆขับรถกลับบ้าน ด้วยความรู้สึกขยะแขยงกระบวนการยุติธรรมนี้ จึงบันทึกไว้

ทนายแจม