11 มี.ค.64 - ทราย-อินทิรา เจริญปุระ แม่ยกม็อบ โพสต์ข้อความบนเฟซบุ๊กว่า ถือว่ามาชวนคุยนะคะ คำถามเรื่องแจงบัญชีอะไรนี่มันก็มีมาเรื่อยๆอยู่แล้วเนอะ และเราก็บอกทุกทีว่าเหตุผลที่เปิดไม่ได้มันคืออะไร คนช่วยหลายคนไม่อยากเปิดตัว และเจ้าหน้าที่ก็เลือกจะกดดัน หว่านหมายไปทุกที่ที่เห็นว่าเกี่ยวข้องแม้จะน้อยนิด ตั้งแต่แรกๆที่ถ้าใครจำได้คงรู้เรื่องตำรวจลงโรงงานหมวกกันน๊อคกดดันให้เปิดยอด ขอเช็คเส้นทางการเงิน ขอรู้ว่าใครสั่งฯลฯ จนเป็นข่าวก็บอกว่าไปตรวจมอก.หมวกกันน๊อคอะไรแบบนี้

เรื่องแบบนี้ก็ดำเนินมาเรื่อยๆ เราเองก็ทำงานของเราเรื่อยๆโดยคนรู้กระบวนการก็น้อยลงเรื่อยๆ เพราะเราไม่บอกใคร หน้างานไม่เป็นไร ไม่ต้องรู้ คุณสู้ข้างหน้าก็เหนื่อยแล้ว หลังบ้านก็ดูแลกันไปเงียบๆ เพราะเราก็ต้องรับผิดชอบชีวิตพวกเค้า

หมายเหล่านี้ไปถึงผู้เกี่ยวข้องแทบทุกวัน รถขนของ ขนคน ขนน้ำ แต่พวกเขาก็ยังสู้อยู่ สู้ทั้งที่รู้ว่าเป็นหน่วยเล็กจิ๋วที่แทบไม่มีคนสนใจ เหล่ามดงานขอแค่ของไปถึงเป้าหมาย ส่งให้ถึงคนหน้างาน ให้คนที่วางใจเราได้เห็นว่ายอดที่สมทบกันมานั้นไม่ได้หายหกตกหล่นไปไหน ให้คนหน้างานหันมาก็เห็นว่ามีคนซัพพอร์ตอยู่ ส่งข้าว ส่งน้ำ บุหรี่ ไปยันยาทาคลายกล้ามเนื้อ

จะมองว่านี่เป็นการจ้างงานและรถก็เป็นผู้ให้บริการนั่นก็คงได้ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนหรือทุกคันจะอยากร่วมทางกับเรา บางคันปฏิเสธตั้งแต่รู้ว่าจะไปไหน บางคนปฏิเสธตั้งแต่เห็นว่าเราเป็นคนจัดการ ยังไม่รวมถึงข้าวของทุกอย่างที่ไม่ใช่ทุกคนจะอยากขายให้เราเพราะไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้อง ก็ต้องยืนยันกันไปว่าไม่มีใครจะได้รับรู้ เรื่องนี้เรารับจบให้เองด้วยตัวเราเอง ก็มีคนเข้าใจบ้าง ยอมช่วยบ้าง แต่ก็น้อยเหลือเกิน

หมายนี้เพิ่งมาถึงคนขับรถขนของในทีม ก็เป็นเรื่องที่เราต้องจัดการดูแลกันไป เจ้าตัวเองก็ยังไม่ถอดใจแม้จะเริ่มเปรยๆแล้วว่ามันยากขึ้นทุกวัน