ย้อนหลังไป 30 ปีพอดิบพอดี ..ถ้ายังจำกันได้ 23 กุมภาพันธ์ 2534 ประเทศไทยของเรามีเสียงเพลงมาร์ชตอนเวลาใกล้เที่ยงประกาศข่าวออกทีวีให้เป็นที่รู้กันว่า คณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ หรือ รสช. นำโดย พล.อ.สุนทร คงสมพงษ์ ประกาศยึดอำนาจจากรัฐบาลพลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ เป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนทหาร จะเป็นครั้งที่เท่าไรสำหรับเหตุการณ์แบบนี้ ขี้เกียจจะจดจำ ...เหมือนทุกครั้งจะมีเหตุผลอ้างความชอบธรรมในการฉีกรัฐธรรมนูญแบบเดิม นั่นคือ รัฐบาลจากการเลือกตั้งนั้นมีพฤติการณ์ฉ้อราษฎร์บังหลวง ฉวยโอกาสอาศัยอำนาจตามตำแหน่งหน้าที่ทางการเมืองแสวงหาประโยชน์ให้แก่ตนเองและพรรคพวก

      จากวันนั้นจนถึงวันนี้มีการรัฐประหารอีก 2 ครั้งในปี 2549 โค่นล้มรัฐบาลทักษิณ และปี 2557 ยึดอำนาจจากรัฐบาลยิ่งลักษณ์

      ไปๆ มาๆ ก็ยังสงสัยว่า เมื่อไหร่หนอ?!? บ้านเมืองจะพัฒนาเดินหน้าต่อไปได้อย่างมั่นคง สมราคาคุย จากข้ออ้างที่เกิดการรัฐประหารแทบทุกหน

      เพราะหลังการอภิปรายไม่ไว้วางใจเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ทำให้รู้สึกระลึกถึงบรรยากาศซ้ำซากทางการเมืองในบ้านเราเสียจริงๆ ว่า ระบบการตรวจสอบอำนาจรัฐตามกระบวนการของฝ่ายนิติบัญญัตินั้น ไม่เคยสัมฤทธิผลในทางปฏิบัติเลยสักครั้ง แต่เสียงข้างมากลากไปยังคงเป็นใหญ่ในแผ่นดินเหมือนเดิม..เป๊ะ!! ทำให้ฝ่ายบริหารที่มีพฤติกรรมไม่น่าไว้วางใจ ยังคงสามารถลอยนวลเฉิบๆ ได้ราวกับ 3 คืน 4 วันของการซักฟอกรัฐมนตรีนั้น ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

      ฝันมานานว่า เวลาเปลี่ยน คนจะปรับ แล้วประเทศไทยก็จะได้ผู้บริหารใหม่ๆ ที่รู้จักการปฏิรูปการเมืองให้สอดคล้องกับนานาอารยประเทศ นั่นคือ ยึดประโยชน์ของส่วนรวมเป็นใหญ่ รักษาสัจจะยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ไม่ใช่แค่สัญญิงสัญญาแบบเล่นปาหี่ตอนหาเสียงเลือกตั้งเท่านั้น

      ไม่เป็นไร!! ก็คิดว่าจะฝันต่อไปเรื่อยๆ นานแค่ไหนก็จะรอ วันที่ฝันเป็นจริงนะจ๊ะ เพราะตราบที่ยังคงมีลมหายใจ คะแนนเสียงของเราย่อมมีความหมายไม่มากก็น้อย..รอโว้ย!!.

                                                            "ป้าเอง"