21 ก.พ.64- พลเมืองดีซึ่งเป็นนักศึกษาชายหญิง2คน พบสองสามี-ภรรยา ปั่นจักรยานมาตามถนนทางหลวงหมายเลข 24  มาจากทางอำเภอบ้านกรวด มุ่งหน้าเข้าตัวอำเภอนางรอง จ.บุรีรัมย์  โดยมีป้ายที่เขียนติดไว้ท้ายรถจักรยานด้วยข้อความว่า “ถูกผู้รับเหมามาทิ้งจะกลับบ้านค่ะ ขอคนใจดีช่วยส่งเรากลับบ้านด้วยคะ ขอบคุณคะ” ทั้งนี้นักศึกษายังได้ซื้อข้าวให้กับสองสามีภรรยากินด้วย  
 
จากการสอบถามนายสมประสงค์  บริบูรณ์ อายุ 50 ปี  กล่าวว่า  นายสมชาย  ซึ่งเป็นผู้รับเหมาได้พาตนเอง และ น.ส.พัชนันท์  ทายะ อายุ  53 ปี  ภรรยา พร้อมกับเพื่อนคนงานอีก 4  คน  เดินทางมาจากหัวหิน จ.ชลบุรี เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2563  เพื่อมาทำงานก่อสร้างที่อำเภอบ้านกรวด จ.บุรีรัมย์ โดยตนเองเป็นช่างเชื่อมเหล็ก แต่พอผู้รับเหมามาส่งทิ้งไว้แคมป์คนงานที่ อ.บ้านกรวด เขาบอกให้กักตัวตามมาตรการควบคุมโรคก่อน 14 วัน   โดยผู้รับเหมาจ่ายเงินค่าแรงล่วงหน้าไว้ให้คนละ 2,000 บาท จากนั้นผู้รับเหมาก็หายไป  ปล่อยพวกตนเองทิ้งไว้ที่แคมป์คนงาน  

นายสมประสงค์ ระบุว่า จนกระทั่งผ่านไปนานกว่า 1 เดือน ก็ยังไม่ได้ทำงาน พยายามติดต่อผู้รับเหมาก็ติดต่อไม่ได้  ซึ่งตามจริงหากได้ทำงานตนเองจะได้ค่าแรงวันละ 550 บาท แต่พอผ่านไปนานกว่า 1 เดือน งานก็ไม่ได้ทำเงินที่ให้ไว้ 2,000 บาท ก็ซื้อกินหมดแล้ว จึงตัดสินใจไปตระเวนขอรับจ้างทำความสะอาด รดน้ำต้นไม้ตาม รพ.สต. และหน่วยงานราชการต่างๆ   เพื่อหาเงินซื้อข้าวกิน เขาก็จ้างบ้างไม่จ้างบ้าง พอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้หมอคนหนึ่งชื่อปรีดา ฟังเขาก็สงสารให้จักรยานมาไว้ใช้ 2 คัน ตนเองจึงตัดสินใจเขียนป้ายติดท้ายรถจักรยานแล้วปั่นไปตามถนนเผื่อจะมีคนใจดีช่วยเหลือส่งเรากลับบ้าน แต่หากไม่มีคนช่วยก็ตั้งใจจะปั่นไปเรื่อยจนจะถึงบ้านที่ จ.สุราษฎร์ธานี โดยอาศัยนอนตามศาลาริมทาง และขอข้าวจากวัดกินประทังความหิว
 
นายสมประสงค์  ยังบอกว่า  เงินค่าแรงที่ถูกผู้รับเหมาโกงไม่ตายก็จะหาเอาใหม่ ขอแค่ให้มีคนช่วยส่งกลับบ้าน เพราะสงสารภรรยา ที่ป่วยเป็นโรคปอดแต่ยาที่เตรียมมาไว้กินก็หมด  จึงอยากจะพาภรรยากลับบ้าน ซึ่งพลเมืองดีที่พบเห็นตนเองและภรรยา ก็ช่วยโทรศัพท์ไปแจ้งตำรวจแล้ว  ทางตำรวจก็บอกว่าจะประสานทางพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ให้ แต่ก็ยังเงียบก็คงต้องพาภรรยาปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ  เพราะไม่รู้จะไปขอความช่วยเหลือจากใคร ญาติก็ฐานะยากจนไม่สามารถมารับได้ ส่วนเพื่อนคนบ้านที่เหลืออีก 4 คน เขาก็ให้ญาติมารับกลับบ้านแล้ว ก็อยากให้หน่วยงาน หรือคนใจดีช่วยส่งกลับบ้านด้วย.