(1)

                เผอิญช่วงถ่ายทอดสดอภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐบาลคราวนี้...ดันมีรายการหวดลูกสักหลาด หรือรายการเทนนิสแกรนด์สแลมรายการแรกของปี คือ ออสเตรเลียน โอเพ่น โผล่เข้ามาแทรก มาแจม แบบพอดิบ พอดี ดังนั้น...สำหรับ คอกีฬา ที่จำต้องทำหน้าที่เป็น คอการเมือง ไปด้วยอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงปฏิเสธ อย่าง อันตัวข้าพเจ้าเอง เลยหนีไม่พ้นต้องนั่งกดปุ่ม พลิกไป-พลิกมา หมุนไป-หมุนมา ระหว่างช่องแต่ละช่อง จนชักแทบแยกไม่ออก ว่าอะไรเป็นลูกสักหลาด อะไรเป็นลูกมะพร้าว หรือลูกกะโป่งกันแน่!!!

                                                      (2)

                คือสำหรับรายการเทนนิส ออสเตรเลียน โอเพ่น ปีนี้ ต้องเรียกว่า...หวดกันระเบิดเถิดเทิงไม่น้อยไปกว่าปีก่อนๆ หรือเท่าที่เคยเป็นมานั่นแหละทั่น แม้ว่าคราวนี้ต้องเจอกับการแพร่ระบาดของเชื้อโควิด ที่เล่นเอาไม่ว่าบรรดานักเทนนิส ไปจนถึงผู้ดู ผู้ชม ต่างได้รับผลกระทบ หนักบ้าง เบาบ้าง ไปตามสภาพ สำหรับนักหวดนั้น...ไม่ว่าจะระดับมือวาง-ไม่มือวาง ต่างมีสภาพไม่ต่างไปจากผู้ที่ต้องติดคุก ติดตะราง ไม่น้อยไปกว่า 14 วัน ระหว่างการ กักตัว ไม่มีโอกาสได้ซ้อม ได้ยืดเส้น ยืดสาย อย่างเท่าที่ควรจะเป็น จนบางรายอดไม่ได้ที่จะโหยหวน ครวญคราง กันไปตามสภาพ...

                                                      (3)

                แต่ก็นั่นแหละ...เมื่อลงสนามกันจริงๆ ก็ไม่ได้ถึงกับก่อให้เกิดความผิดหวัง ผิดแผก แตกต่าง ไปจากเดิมๆ มากมายซักเท่าไหร่ ยังคงยิงวินเนอร์ครอสคอร์ด หรือขนานเส้นข้าง อินไซด์ เอาท์ อินไซด์ อิน แบบชนิดน่าตกตะลึงตาค้าง ไม่ว่าจะฝ่ายหญิงหรือฝ่ายชาย ก่อให้เกิดความซู้ดๆ ซ้าดๆ ซี้ดๆ ซ้าดๆ ให้กับผู้ดู ผู้ชม กันไปมิใช่น้อย เพียงแต่ว่า...ระหว่างเริ่มๆ หวดกันไป-หวดกันมาดันเกิดข่าวคราวการแพร่เชื้อ ติดเชื้อ ไวรัสโควิดสายพันธุ์อังกฤษ แถวสนามบินเมืองเมลเบิร์นขึ้นมาดื้อๆ!!! นายกฯ รัฐวิกตอเรียท่านเลยต้องประกาศ ล็อกดาวน์ รัฐวิกตอเรียทั้งรัฐ ถึง 5 วัน 5 คืน ส่งผลให้สีสัน บรรยากาศ ภายในสนาม ต้องออกไปทาง วังเอ๋ยวังเวง...หง่างเหง่งย่ำค่ำระฆังขาน อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธได้...

                                                       (4)

                อย่างไรก็ตาม...ช่วงวันท้ายๆ หรือหลังการ ล็อกดาวน์ ผ่านพ้นไปแล้ว ก็คงพอได้เฮๆ ฮาๆ กรี๊ดๆ กร๊าดๆ ได้เช่นเดิม ใครที่เป็นแฟนนักเทนนิสฝ่ายหญิง ฝ่ายชาย คงได้ลุ้น ได้เกร็ง ได้บิดไป-บิดมา ได้ตามปกติ โดยบรรยากาศการหวดไป-หวดมาของบรรดานักเทนนิสยุคนี้ คงหนีไม่พ้นต้องเป็นไปตาม กฎเหล็กแห่งธรรมชาติ นั่นแหละทั่น!!! คือเป็นไปในแบบ...คลื่นมันมาจากไหนก็ไม่รู้-แต่จู่ๆ มันก็ซัดหาดทรายขาว หรือเป็นอย่างที่คุณพี่ สุจิตต์ วงศ์เทศ อภิมหากวีรัตนโกสินทร์อีกราย ท่านเคยได้รจนาเอาไว้นานแล้ว เพราะไม่ว่าจะเป็น มือวาง ที่ชักแก่แล้ว-แก่เลย ผมเผ้าหลุดร่วง จนใกล้ๆ กับอันตัวข้าพเจ้าเองยิ่งเข้าไปทุกที อย่างเช่นคุณน้า ราฟาเอล นาดาล ก็ดันต้องเจอเข้ากับความหนุ่ม ความห้าว ของนักเทนนิสดาวรุ่ง อย่าง สเตฟานอส ซิตซิปาส (Stefanos Tsisipas) จากประเทศกรีซ เล่นเอา เหี่ยวปลาย ลงไปซะดื้อๆ...

                                                        (5)

                หรือนักเทนนิสฝ่ายหญิง อย่างคุณป้า หรือคุณยาย เซเรนา วิลเลียมส์ ไม่ว่าแกร่ง แสนแกร่ง ดำทะมึนประดุจกำแพงนิลกาฬ แต่เมื่อต้องเจอเข้ากับความสด ความลื่นไหลไหวพลิ้ว ของนักเทนนิสรุ่นหลาน อย่าง นาโอมิ หรือ เนโอมิ โอซากะ (Naomi Osaka) สุดท้าย...ก็เป็นอันต้อง ยอมรับสภาพ อย่างมิอาจปฏิเสธและหลีกเลี่ยงได้ และโดย กฎเหล็กแห่งธรรมชาติ ในลักษณะที่ว่านี้ มันคงไม่ได้เกี่ยวแต่กับเฉพาะกีฬาเทนนิส หรือกีฬาประเภทใดๆ ก็แล้วแต่ แต่มันยังเกี่ยวกับความเป็นไปของ สรรพสิ่ง ในทุกๆ สรรพสิ่งเอาเลยก็ว่าได้ แม้แต่ความพยายาม ยิงวินเนอร์ หรือการ อันฟอร์ซ เออร์เรอร์ ในรายการอภิปรายไม่ไว้วางใจในสภาฯ บ้านเรา ที่ดันมาตรงกับรายการ ออสเตรเลียน โอเพ่น แบบพอดิบ พอดี!!!

                                                      (6)

                คือสุดท้ายแล้ว...ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้ มันย่อมต้องเป็นไปตามบทกวีของคุณพี่ สุจิตต์ วงษ์เทศ ที่รจนาเอาไว้นานแล้วนั่นแหละว่า คลื่นมันมาจากไหนก็ไม่รู้...จู่ๆ มันก็ซัดหาดทรายขาว หรือ คลื่นลูกหลัง ยังไงๆ มันย่อมต้อง ทยอยไล่คลื่นลูกเดิมๆ อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธได้ แต่ก็นั่นแหละภายใต้ กฎแห่งธรรมชาติ ในลักษณะเช่นนี้ ถ้าหาก คลื่นลูกหลัง มันดันเป็นอะไรที่ไม่เข้าท่า ไม่เข้าที ทั้งหยาบ ทั้งถ่อย ทั้งรุนแรง ไม่ได้สุภาพ อ่อนโยน ไม่ได้มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เหมือนคลื่นลูกก่อนๆ โอกาสที่มันจะ ซัด ทุกสิ่งทุกอย่าง ให้ต้องออกอ่าวออกทะเล ไปไม่กลับ-หลับไม่ตื่น-ฟื้นไม่มี ย่อมเป็นไปได้สูงเอามากๆ...

                                                       (7)

                ด้วยเหตุนี้นี่เอง...ที่ทำให้บรรดา คลื่น ใดๆ ก็ตาม ที่ใกล้สลายตัว หรือใกล้ๆ หมดสภาพ ไม่ต่างไปจากคุณน้า ราฟาเอล นาดาล หรือคุณป้า เซเรนา วิลเลียมส์ ยิ่งต้องหันมาให้ความสำคัญเอามากๆ ต่อการสร้าง แบบอย่าง และ แนวทาง ให้กับบรรดา คลื่นลูกใหม่ ทั้งหลาย ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ หรือเท่าที่จะเป็นไปได้ แม้สิ่งนั้นๆ มันอาจแปลกแยก ขัดแย้งกับ กระแส ความเป็นไปของโลกย์เพียงใดก็เถอะ ไม่ว่าในแง่ของความดี ความงาม ความละเอียดอ่อน ประณีตและลึกซึ้ง ไปจนถึงความเมตตา ปรานี กรุณา มุทิตา อุเบกขา ฯลฯ หรือความยึดมั่นใน ธรรมะ ทั้งหลายนั่นเอง เพราะไม่ว่าโลก หรือโลกย์ มันจะ ดีขึ้น หรือ เลวลง สุดท้าย...มันย่อมต้องตกอยู่ภายใต้ กฎเหล็กแห่งธรรมชาติ อย่างมิอาจผันแปรเป็นอื่นได้เลยแม้แต่น้อย...

                            ------------------------------------------------------------------