เที่ยวกันแบบหวาดๆ กลัวๆ เกรงใจไวรัสโควิด-19 ผ่านกันไปฉลุยข้ามมาปี 2564 นี้แล้ว ..ใช่ไหมจ๊ะ?!?

        อะไรที่เคยขุ่นข้องหมองใจ ก็คิดเสียว่าชวดแล้วชวดไป หาเอาใหม่ในปีฉลูจะดีกว่านะ

        ปีวัว ร้อง มอ..มอ..เราก็คิดเสียเป็นภาษาอังกฤษว่า more more แปลว่า มากกว่า เพิ่มขึ้นกว่า ดีกว่า มีความสุขกว่า แข็งแรงกว่า ร่ำรวยกว่า รุ่งเรืองกว่า สำเร็จกว่า หรืออะไรที่กว่าๆๆ ตามที่ตัวเองปรารถนาก็แล้วกันนะจ๊ะ เพราะตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ เราก็ควรจะมีความหวัง

        ความหวังนั้น แตกต่างจากความคาดหวังนะคะ รู้กันบ้างไหม

        คาดหวังเป็นเรื่องของมโน ..อยากให้เป็นอย่างนั้น อยากให้เป็นอย่างนี้ ล้วนแต่ดีเลิศประเสริฐศรี พอมีความคาดหวังมากๆ เข้า แล้วไม่ได้ตามที่คาด ก็จะผิดหวังมากมาย ส่วนความหวังนั้น เราจะนึกวางแผนอย่างละเอียดรอบคอบแล้วลงมือกระทำ เพื่อเดินให้ถึง ซึ่งหมายถึงว่ามีความพยายามมากแค่ไหน เราก็จะใกล้ความหวังมากเท่านั้น  ไม่ใช่การมโนหรือคาดหวังแบบเพ้อฝันไปเรื่อยๆ

        สรุป ความหวังส่วนใหญ่เราจะมีสติกำกับ ซึ่งจะคู่มากับเหตุผล ไม่ใช่เรื่องละเมอเพ้อพกไปเรื่อย

        เมื่อความหวังกับความคาดหวัง ..ปีนเกลียวกันแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน ความผิดหวังก็จะเป็นของคู่กันไปเหมือนกัน ฉะนั้นการที่เราจะหวังหรือตั้งความคาดหวังอะไรก็แล้วแต่  หากอยู่บนพื้นฐานของความเป็นไปได้ ไม่ใช่โลกสวยจนเกินไปแล้ว อย่างไรเสีย สักวันต้องเป็นจริงด้วยมือของเราแน่นอน

        เพราะสุขอยู่ที่ใจ และตัวเรานี่แหละจะต้องสร้างด้วยตัวของเราเอง จะไปไหว้วานใครให้มาช่วย ก็อาจจะทำได้ประเดี๋ยวประด๋าวไม่ยั่งยืน

        ดังนั้น การเรียนรู้ที่จะพึ่งพาตนเองจึงเป็นสิ่งที่สำคัญและใช้ได้ในทุกวิถีชีวิต จะนิวนอร์มอล หรือโบราณแต่นานมาก็ตาม. 

                                                                        "ป้าเอง"