1 ม.ค.64 - สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต) เทศนาธรรมเนื่องในวันขึ้นปีใหม่ 2564 ดังนี้ คาถาที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า "กาโล ฆสติ ภูตานิ สพฺพาเนว สหตฺตนา" กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสัตว์ พร้อมกันไปทั้งตัวเอง น่าจะเป็นคาถาที่ใช้มาพูดกันบ่อยๆว่า กาลเวลากลืนกินสัตว์แน่นอน เราเกิดแก่เจ็บตายไป เวลากลืนกินตัวมันเอง ผ่านไปเดือนมกรา กุมภา มาจนถึงธันวาเปลี่ยนเป็นปีเก่า ปีใหม่ กาลเวลากลืนกินตัวมันเอง พร้อมกับกินเราทั้งหลายไปด้วย

ทีนี้ท่านก็สอนว่า ให้คนเราเนี่ยกินเวลาด้วย อย่าให้มันกินเราฝ่ายเดียว ถ้ากินมันเก่ง กินมันทัน มันกินเราไม่ได้ ทีนี้กินเวลากินยังไงก็คือ ให้เวลามันเกิดมีประโยชน์ เหมือนเรากินเวลาแล้วย่อยออกมาเป็นงานการ เป็นประโยชน์ แม้แต่ว่าชีวิตของเราเองเนี่ย ถ้าหากว่า คนไหนหน้าตาจิตใจเศร้าหมองขุ่นมัว มีแต่ทุกข์เนี่ย เท่ากับถูกเวลากิน แย่ลงไปเรื่อยๆเลย

ทีนี้ถ้าเรากินเวลาก็คือ อย่างที่บอกเมื่อกี้ เวลาผ่านไปเอาเราใช้เวลานั้นทำให้มันเกิดประโยชน์ เหมือนกับย่อยออกมา กินเวลาแล้วย่อยออกมาเป็นผลงาน เป็นประโยชน์ต่างๆ

ทีนี้ว่าถึงชีวิตเฉพาะแต่ละเวลาที่ผ่านไปก็คือว่า ถ้าชีวิตของเราไม่ขุ่นมัวเศร้าหมอง เราก็ไม่ถูกเวลากิน เพราะว่าเรามีหน้าตา จิตใจ ผ่องใส เบิกบานอยู่เสมอ เรากลายเป็นผู้ใช้เวลา อยู่กับเวลาได้อย่างดี ไม่ถูกเวลากิน เราเป็นฝ่ายมีชัยชนะ ฉะนั้นไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่ว่าเวลาผ่านไปๆ แต่ละเวลาให้จิตใจร่าเริง เบิกบาน ผ่องใส หน้าตายิ้มแย้ม แค่นี้ก็เป็นฝ่ายกินเวลา ไม่ได้ถูกเวลากิน ยืนยงอยู่ มีชีวิตชีวาอยู่ตลอด

อยากให้ญาติโยมมีปีติ ปราโมทย์ เบิกบาน ผ่องใสแล้วก็มีจิตใจที่ดีงามผ่องใส ทำดีงาม ทำคุณประโยชน์ต่างๆ ยิ่งเพิ่มพูนพัฒนาขึ้นมา เราก็ใช้เวลา กินเวลา ย่อยออกมาได้ประโยชน์ แข่งกับเวลาไม่ให้มันกินเรา ถ้าเรากินเวลาได้สำเร็จอย่างดี จนกระทั่งเวลามันกินเราไม่ได้ ก็จะเป็น "พระอรหันต์" พระพุทธเจ้าเรียกพระอรหันต์ว่า กาละ ฆัสโส แปลว่า ผู้กินเวลา เวลากินพระอรหันต์ไม่ทัน ผู้ที่มีความดีงาม มีปัญญา คุณสมบัติดีงามพร้อม รู้จักใช้เวลาเป็น จนกระทั่งว่าเวลากินคนไม่ทัน คนก็เลยเหมือนเป็นผู้อมตะ

ขออนุโมทนา ขอให้เป็นผู้ยืนยงคู่กับเวลาโดยไม่ถูกเวลากิน แต่เป็นผู้กินเวลา มีชัยชนะเหนือเวลา มีความสุขเริ่มด้วยปราโมทย์ ปีติ ปัสสัทธิ ทุกเมื่อเทอญ