เหลืออีก 2 วัน...วันอาทิตย์ที่ 20 ธันวาคม ก็จะได้ฤกษ์ ได้เวลา ออกไป เขย่าประชาธิปไตยภายในอุ้งมือของท่าน หรือได้เลือกตั้งท้องถิ่น เลือกผู้บริหารองค์การบริหารส่วนจังหวัด หรือ อบจ. กันแล้ว ใครแพ้-ใครชนะ กันในจุดไหน พื้นที่ไหน แม้ไม่อาจนำมาเป็นตัวชี้วัด ตัดสิน ถึงแนวโน้มความเป็นไปของบ้านเมืองในอนาคตได้มากมายซักเท่าไหร่ แต่ต้องถือเป็นเรื่องสำคัญโดยเฉพาะสำหรับผู้คนในท้องถิ่นนั้นๆ...

                   --------------------------------------------------------

            ยิ่งเป็น อบจ.เจียงใหม่ล่ะก้าๆ ด้วยแล้ว...ยิ่งต้องมองเขม้น จับตาอย่างชนิดมิอาจกะพริบตา เพราะถึงขั้น นายใหญ่ ท่านต้องออกโรง มาเอง เจ๊าะๆ แจ๊ะๆ ด้วยตัวเอง แบบชนิดรอบแล้ว-รอบเล่า ขณะที่ มวยรอง อย่างคุณน้อง จตุพร ตุ๊ดตู่ ก็ยังไม่คิดจะถอดใจ จับเอา เจ๊ บางเจ๊ มาใส่ครกตำ แบบชนิดสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งเมืองเจียงใหม่ ยันไปถึงพรรค เผาไทย ที่ต่างต้องออกอาการปากกล้า-ขาสั่น กันไปเป็นแถบๆ ส่วนท้ายที่สุด...ผลลัพธ์จะออกมาแบบไหน อย่างไร อันนั้น...ก็คงต้องขึ้นอยู่กับบรรดาจาวเจียงใหม่ทั้งหลายนั่นแหละ ที่จะเป็นผู้วินิจฉัย ชี้ขาด...

                 ---------------------------------------------------------

            คือถ้าว่าไปแล้ว...การต่อสู้เพื่อเอาชนะ นายใหญ่ เท่าที่ผ่านมา คงต้องยอมรับเอาจริงๆ นั่นแหละว่า แทบไม่ต่างอะไรไปจาก มหากาพย์ ของชาวอินตะระเดียยุคโบร่ำโบราณโน่นเลย พอๆ กับ ภควัทคีตา หรือ รามายณะ อะไรทำนองนั้น ลากยาวกันมาชนิดไม่รู้กี่ทศวรรษๆ เข้าไปแล้ว แต่คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้ว่า ทศกัณฐ์ ดันไม่คิดจะเด๊ดสะมอเร่ย์ อิน เดอะ เท่ง ทึง ลงไปซักกะที แอบซ่อน กล่องดวงใจ เอาไว้ ณ ที่ไหนต่อที่ไหน ก็มิอาจรู้ได้ แต่ก็ระดับเป็นพันๆ ล้าน หมื่นๆ ล้าน นั่นแหละ โดยเฉพาะถ้ารวมกับกำไรจากการ จำนำข้าว คราวล่าสุด อันส่งผลให้ไม่ถึงกับหมดฤทธิ์ หมดเดช เอาง่ายๆ...

              ---------------------------------------------------------

            ก็เลยต้องตกเป็นภาระของ หนุมาน สุครีพ พระราม พระลักษณ์ ฯลฯ และอะไรต่อมิอะไรอีกเยอะแยะมากมาย ที่ต้องคอยสะสางปัญหาแต่ละปัญหา ที่ ทศกัณฐ์ ได้หยิบฉวยมาใช้เป็นโอกาส ในการป่วนโน่น ป่วนนี่ จนกว่าตัวเองจะสิ้นชีพตักษัยไปจากโลกใบนี้ หรือแม้แต่ตายไปแล้ว ก็อาจไปเกิดใหม่ เป็นอะไรต่อมิอะไรที่พร้อมจะ เอาเรื่อง ได้เสมอๆ ชนิดที่ทำให้ มหากาพย์ ของอินตะระเดียทั้ง 2 เรื่อง แทบไม่ต่างอะไรไปจากการต่อสู้เอาชนะกันใน เชิงสัญลักษณ์ นั่นแหละทั่น คือการเอาแพ้-เอาชนะกันระหว่าง ธรรมะ และ อธรรม ที่อาจต้องใช้เวลาพอสมควร หรือเป็นสิ่งที่ไม่อาจเอาชนะได้ง่ายๆ...

             -----------------------------------------------------

            เนื่องจากภายใน ตัวตน ของบรรดามวลมนุษย์ทั้งหลาย หรือแม้แต่เทวดาที่จุติลงมาเป็นมนุษย์ก็เถิด ล้วนแล้วแต่มี ด้านมืด แอบแฝงอยู่ภายในตัวของตัวเองไปด้วยกันทั้งสิ้น การต่อสู้ระหว่าง ธรรมะ กับ  อธรรม ในบรรดานวนิยายคลาสสิกทั้งหลาย จึงแทบไม่ต่างอะไรไปจาก การต่อสู้กับตัวตนของตัวเอง นั่นแล การเอาชนะความโกรธ ความโลภ ความหลง เอาชนะ อวิชชา ในแต่ละเรื่อง แต่ละกรณี ที่เป็นเสมือน ด้านมืด ภายในตัวตนของตน ไปจนกว่าที่จะพานพบกับ ความสว่าง-สะอาด-สงบเย็น หรือจนกว่าจะบรรลุ นิพพาน โน่นเลย...

                       --------------------------------------------------------   

            ซึ่งอาจไม่ต่างไปจากการต่อสู้เพื่อเอาชนะ นายใหญ่ นั่นแหละ...คือเอาเข้าจริงๆ แล้ว ก็คือการที่ต้องหันมาต่อสู้กับ ปัญหา ต่างๆ ที่ยังรอคอยการแก้ไข เยียวยา ภายในบ้าน ในเมือง กันเป็นหลัก ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปแผลงศรถึงดูไบ หรือถึงลอนดอนเอาเลยก็ยังได้ เพียงแค่หาทางทำให้อะไรต่อมิอะไรในบ้าน ในเมือง เกิดความสงบเรียบร้อย สงบนิ่ง สงบเย็น ลงไปได้เท่าไหร่ โอกาสที่ นายใหญ่ จะออกฤทธิ์ ออกเดช ยิ่งแทบเป็นไปไม่ได้ยิ่งขึ้นไปเท่านั้น ไม่ว่าจะยังเหลือเงินในเก๊ะอยู่ซักกี่ร้อย กี่พันล้าน ก็ตามแต่...

                      ---------------------------------------------------

            ยิ่งการต่อสู้หลังๆ นี้...ถึงขั้นคิดจะยกระดับไปสู่การ พลิกฟ้า-คว่ำดิน เอาเลยถึงขั้นนั้น ก็ยิ่งต้องอาศัยแนวทางการต่อสู้ในลักษณะที่ว่านั่นแหละเป็นสำคัญ คือยิ่งต้องหันมายึดมั่นกับ ธรรมะ กับความถูกต้อง เป็นธรรม ความเป็นไปตามครรลอง คลองธรรม ยิ่งขึ้นไปเท่านั้น ถึงจะพอช่วยให้ฝ่าย อธรรม หมดโอกาส หมดบทบาท ลงไปตามลำดับ โดยเท่าที่ผ่านมา...ก็น่าจะหมดฤทธิ์ หมดเดช ลงไปเยอะแล้ว ถึงต้องหันไป หลอกเด็ก คอยรอจังหวะ เลียตูดเด็ก กันไปเป็นระยะๆ...

                     ----------------------------------------------------------

            ก็เอาเป็นว่า... ธรรมะ นั่นแหละ ที่จะเป็นตัว คุ้มครองผู้ประพฤติธรรม ไปโดยตลอด ตราบใดที่ยังไม่เปิดช่อง เปิดโอกาส ให้ อธรรม มีโอกาสสอดแทรกเข้ามาภายในตัวตนของตัวเองมากมายเกินไปนัก โอกาสที่จะ เราชนะแล้ว...แม่จ๋า ย่อมเป็นไปได้เสมอๆ อย่าไปเผลอ อย่าไปเปิดโอกาส ให้สิ่งที่ไม่ดี ไม่งาม เล็ดลอดสอดแทรกเข้ามาได้ง่ายๆ โดยเฉพาะในช่วงปีหน้า ฟ้าใหม่ นั่นแหละ น่าจะเอาเรื่องที่สุด ยังไงๆ...คงต้องขอเตือนๆ เอาไว้ล่วงหน้า ว่าอย่าได้ การ์ดตก เป็นอันขาด!!!

                      --------------------------------------------------------

            ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้...จาก “Confucius” (อีกครั้ง)... “For good, return good; for evil, Justice. – จงตอบแทนความดีด้วยความดี ความชั่วด้วยความยุติธรรม...”.

           -------------------------------------------------------------