8 ธ.ค.63-  พล.ท.พงศกร รอดชมภู อดีตส.ส.บัญชีรายชื่อ และอดีตรองหัวหน้าพรรคอนาคตใหม่ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กว่าเรื่องคอมมี เรื่องมาร์ก เรื่องเลนิน เรื่องเหมา เรื่องทรอตสกี้ จะกลับมาสร้างความบันเทิงกันอีกแล้วนะครับ

ในยุโรปพรรคการเมืองซ้ายจัดที่นั่งในสภาจะน้อยมากโดยเปรียบเทียบ

จะมีแต่กลางขวาและกลางซ้ายเท่านั้นที่ผลัดกันเป็นรัฐบาล

หมายความว่าในยุโรปที่นิยมเรื่องรัฐสวัสดิการและใจกว้างต่อลัทธิคอมมิวนิสต์ ผู้คนก็ยังไม่เอาแนวทางของเลนินหรือทรอตสกี้ในเรื่องเผด็จการชนชั้นกรรมาชีพ

เพราะการมองปัญหาทุกอย่างเฉพาะเศรษฐกิจแบบมาร์กซิสคลาสสิค หรือ จะขยายวงเป็นมาร์กซิสใหม่ครอบคลุมปัญหาอื่น ๆเข้ามาแล้วก็ตามที จำเป็นต้องทำลายล้างระบอบทุนนิยมกระแสหลักลงเสียก่อน ซึ่งฝรั่งยังไม่ยอมรับ
ในยุคปัจจุบัน ชนชั้นกรรมาชีพคือกรรมกร มีจำนวนลดลงกลายเป็นผู้ประกอบการอิสระมากขึ้นทุกที มวลชนพื้นฐานหายไปจากการต่อสู้ พันธมิตรคือชาวนาในยุโรปกลายเป็นเกษตรกรร่ำรวยด้วยการบริหารของรัฐสมัยใหม่โดยการเปลี่ยนระบบการผลิต

ที่ต้องเล่าให้ฝ่ายขวาจัดฟังด้วยก็คือ แนวทางวิเคราะห์สังคมแบบมาร์กซิสไม่ใช่สิ่งเลวร้ายแบบสุดโต่ง

ถ้าใครสอบเข้าเรียนระดับปริญญาตรีขึ้นไปในสหรัฐฯ จะต้องเขียนวิเคราะห์ปัญหาต่าง ๆ ด้วยวิธีวิภาษ ในภาษาอังกฤษคือ critical thinking ทุกมหาวิทยาลัย ภาษาไทยใช้คำว่า "การใช้เหตุผลแบบมีวิจารณญาน" และหลักสูตรการเรียนของไทยก็มีเพื่อให้คิดเป็น

ดังนั้นอาจต้องแยกมาร์ก ออกจากเลนิน เหมา หรือทรอตสกี้ ใครจะรวมกรัมซี่ด้วยก็ได้

คาร์ล มาร์ก มีคุณประโยชน์ที่ทำให้ ทุนนิยมปีศาจในยุคต้นกลายเป็นทุนนิยมแบบรัฐสวัสดิการในสมัยนี้ จนถึงขนาดฝ่ายขวารังเกียจว่าจะทำงานเสียภาษีให้คนเกียจคร้านทำไม

ในทำนองเดียวกัน คอมมิวนิสต์แบบเลนิน แบบเหมา ที่ยกสังคมที่เท่าเทียมกันในตอนต้นมาโฆษณาเช่นขนมปังทุกคนหรือที่ดินให้ชาวนาทุกคน

จบสงครามตัวเองได้อำนาจเพียงผู้เดียว สุดท้ายระบบนี้ก็สร้างคนอย่างสตาลินซึ่งเป็นระบบรัฐราชการรวมศูนย์เบ็ดเสร็จ นำไปสู่ความยากไร้ และล้มตายกันเป็นจำนวนมาก

การวางแผนจากศูนย์กลางรัฐนี้เองทำให้ประชาชน ยากจน คำว่า "ประชาธิปไตยแบบรวมศูนย์" ของคอมมิวนิสต์นี้ทำให้ทุกแห่งใช้คำว่า ประชาชน คำว่า ประชาธิปไตยนำหน้าชื่อประเทศกันเกลื่อนกราด ในขณะที่ประชาชนจริง ๆ ไร้ซึ่งอำนาจ

ไทยเรามีรัฐบาลแบบรัฐราชการรวมศูนย์ ตามยุทธศาสตร์ชาติ ๒๐ ปีแล้ว ยังมีเรื่องต้องวิวาทะกันในแนวทางมาร์กซิสอีกว่าจะเป็นไปได้ไหมในยุคนี้ ไพร่สมัยใหม่จะลุกขึ้นสู้แบบที่หวังกันไว้หรือไม่ เหล่านายทุนจะปรับตัวกันหรือจะขูดรีดต่อไป ถึงเวลาต้องใช้รัฐสวัสดิการมาเยียวยาการขูดรีดนี้หรือไม่ ผู้ประกอบการอิสระจำนวนมากขึ้นทุกทีนี้จะเลือกข้างฝ่ายไหน

สรุปแล้วจะมีทิศทางต่อไปอย่างไร จะไปถึงการเป็นมหาอำนาจในลัทธิคอมมิวนิสต์ใหม่เพื่อเป็นต้นแบบของโลกได้หรือไม่ ในเมื่อคอมมิวนิสต์คลาสสิคล่มสลายไปเหลือเผด็จการเบ็ดเสร็จไม่กี่ประเทศ

แล้วฝ่ายประชาธิปไตยแบบตะวันตกอย่างผมจะอยู่ตรงไหนกันดีครับ.