29 พ.ย.63 - วิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนซีไรต์ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กว่า "พ่อเลี้ยง!" ทั้งรัฐบาลและม็อบต่างก็เลี้ยงม็อบด้วยกันทั้งคู่ ม็อบเลี้ยงม็อบเพื่อให้ยืดเยื้อไป แม้คนในม็อบจะออกห่างและเลิกไปม็อบบ้างแล้ว แต่ม็อบก็ยังเลี้ยงตัวเองได้ และมีแรงสู้ไปได้เรื่อยๆ แม้จะเห็นว่าศึก(ในสงครามเปลี่ยนระบอบการปกครอง)ครั้งนี้โอกาสชนะไม่มีก็ตาม

รัฐบาลเลี้ยงม็อบด้วยความใจเย็น เปิดพื้นที่สาธาณะให้ แต่ไม่ให้อาหาร ด้วยหวังจะให้ม็อบเป็นโรคขาดสารอาหารหมดแรงไปเอง เพราะหากไม่เลี้ยง ใช้กฎหมายจัดการอย่างเดียว อาจนำปัญหาที่ใหญ่กว่ามาให้...แต่ประชาชนผู้ได้รับผลกระทบ...ตอนนี้ส่งเสียงดังขึ้นทุกวัน และเริ่มหมดความอดทนกันมากขึ้น เพราะม็อบทำให้เขาเดือดร้อนในการดำเนินชีวิตปรกติ แฮชแท็ก "กูจะไม่ทน" "กูเบื่อม็อบ" หนาตาขึ้นในเฟซบุ๊ค

รัฐบาลจะเลี้ยงประชาชนที่เดือดร้อนอย่างไร? ไม่ให้พวกเขาเดือดร้อน คนที่เคยรักเคยเชียร์รัฐบาลก็โกรธรัฐบาลมากขึ้น ผมว่าเรื่องนี้ก็น่ากลัวไม่น้อยกว่า "สิ่งที่รัฐบาลกลัวเบื้องหลังของม็อบ" รัฐบาลจะเลี้ยงทุกฝ่ายอย่างไรให้สมดุล ไม่เช่นนั้นประชาชนอาจจะลุกขึ้นมาจัดการเอง ซึ่งมันจะเสียหายมากกว่าที่รัฐบาลใช้กฎหมายมากนัก และสิ่งที่อยู่เบื้องหลังของม็อบและรัฐบาลกลัวก็เข้ามาอยู่ดี!

ผมจะพูดว่าประชาชนที่เดือดร้อนจากม็อบ "อดทนเข้าไว้" ก็พูดไม่ได้ เพราะผมไม่ได้เดือดร้อนอะไรด้วย จึงได้แต่เห็นใจและปรับทุกข์อย่างนี้

ได้แต่ทำใจว่าอะไรมันจะเกิดก็ย่อมเกิด!