ในบรรดาประเภท ชิมเม็น มูซาชิ หรือประเภท ผู้ที่พูดแล้วทุกคนต้องฟัง นั้น...สำหรับบ้านเราแล้ว น่าจะมีอยู่น้อยนิดระดับนับตัวได้ และหนึ่งในนั้นคงหนีไม่พ้นคุณพี่ คุณเฮีย สนธิ ลิ้มฯ แห่งค่าย ผู้จัดการ ผู้แทบไม่มีใครกล้าประฝีปาก ฝีมือ และฝีตีน เอาเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะในแง่ของความห้าว ชนิด พร้อมเผาแบงก์ห้าร้อยเพื่อตามหาเหรียญสิบ อะไรทำนองนั้น...

                                                               ---------------------------------------------   

            แต่ที่น่าสนใจเอามากๆ...คือเมื่อ 2 วันก่อน คุณพี่ คุณเฮีย สนธิ ลิ้มฯ ท่านได้ออกมา จวก สำนักข่าวต่างประเทศสาขาไทย อยู่รายหนึ่ง นั่นคือสำนักข่าว บีบีซี-ไทย แบบเน้นๆ เนื้อๆ ชนิดไม่ว่าจะเป็นเหรียญสิบ หรือเหรียญห้าก็ตาม ย่อมมีสิทธิ์บุบๆ บี้ๆ แทบเอาไปขึ้นเงิน หรือตีค่า ตีราคา ออกมาเป็นเงิน เป็นทอง แทบไม่ได้ แต่ก็แปลก!!!...ที่บรรดาผู้คนในสำนักข่าวดังกล่าว กลับไม่คิดออกมาตอบโต้ แก้ตัว หรือแก้ไขใดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย หันไปใช้วิธีที่จะเรียกว่า คลาสสิก หรือ คลาสสึก ก็แล้วแต่ นั่นคือนิ่งๆ เงียบๆ ไม่คิดจะพูด จะจา คล้ายกำลังอยู่ระหว่างเคี้ยวหมากฝรั่ง อมฮอลล์ หรืออมเสือครัว ฯลฯ ก็แล้วแต่จะว่ากันไป...

                                                                    ------------------------------------------

            คือเรื่องอะไรถูก-อะไรผิด อะไรจริง-ไม่จริง อคติ-ไม่อคติ ฯลฯ...ใครสนใจรายละเอียดคงต้องไปหาอ่าน หาฟัง คำพูด คำจา ของคุณพี่ สนธิ ลิ้มฯ ในรายการ สนธิ ทอล์ค ทางวิทยุ-โทรทัศน์ ผู้จัดการ หรือเว็บไซต์ส่วนตัวเอาเองก็แล้วกัน ช่วงทุกวันศุกร์ของแต่ละสัปดาห์ ที่ส่งผลให้ใครต่อใคร นอนสะดุ้งจนเรือนไหว กันไปมิใช่น้อย แต่ที่อยากจะหยิบมาตั้งข้อสังเกตไว้ ณ ที่นี้ ก็คือ กรรมวิธี ในการรับมือกับการโดนจวก โดนแฉ โดนเปิดเผย เปิดโปง ฯลฯ หรืออะไรต่อมิอะไรก็แล้วแต่ ดูเหมือนว่า...การหันมาใช้วิธีนิ่งๆ เงียบๆ ไม่คิดตอบโต้ แก้ไข แก้ตัว โดยเฉพาะเมื่อเกิดอาการ จนมุม หรือเมื่อโต้ไม่ออก ไม่มีอะไรจะโต้ อยู่ในระหว่าง บ๋อแบ๋ๆ หรือ แบ๊ะๆๆ นั้น ออกจะเป็นวิธีที่ต้องจัดเป็น พิมพ์นิยม ยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ในหมู่บรรดาชาว โซเชียล มีเดีย ทั้งหลาย...

                                                                      --------------------------------------------

            อาจด้วยเหตุเพราะอุปกรณ์ เครื่องไม้ เครื่องมือ ในยุค เทคโนโลยีดิจิตอล นั้น...มันออกจะเป็นอะไรที่ เร็ว และ  ไว เอามากๆ อะไรก็ตามที่เป็นเรื่อง เป็นประเด็น ขึ้นมาแล้ว ถ้าหากไม่ถูกลาก ถูกย้ำ ถูกเน้นแล้ว เน้นอีก มีโอกาสที่จะเงียบหายไปกับสายลม หรือหายไปกับฟากฟ้า แบบก้อนอุกกาบาต หรือดาวตก ที่เห็นๆ แค่แวบเดียว หรือแทบมองไม่เห็นเอาเลยก็เป็นได้ ดังนั้น...การนิ่งๆ เงียบๆ ไม่พูด ไม่จา ต่อสิ่งที่ใครๆ พูดถึง กล่าวถึง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริง-ไม่จริง  เป็นเฟกนิวส์ แฟกนิวส์ หรือฟักนิวส์ ก็แล้วแต่ ถ้าหากไม่ถูกเน้น ถูกย้ำ ถูกย้ำหัวตะปู ให้กลายไปเป็น กระแส หรือเป็นรายการ ทัวร์ลง แล้วล่ะก็ โอกาสที่จะอยู่รอดปลอดภัย อยู่-เย็น-เป็น-สุข ทั้งๆ ที่ไม่คิดจะ อยู่เป็น ย่อมเป็นไปได้เสมอๆ...

                                                                      -------------------------------------------------

            อย่างเช่นบรรดา คณาจารย์ หรือครู-บา-อาจารย์ จำนวนนับพันๆ คน ที่ออกมาป่าวประกาศด้วยความเหิมฮึก และเหิมห้าว ยื่น คำขาด ให้นายกฯ บิ๊กตู่ ต้องลาออกภายใน 10 วัน ไม่งั้นบรรดาคณาจารย์ดังกล่าวจะ ยกระดับ การต่อสู้และเรียกร้อง ด้วยการ ลาออก หรือหยุดเรียน หยุดสอน อย่างเป็นระบบและกิจการ แต่แม้นทุกสิ่งทุกอย่างจะผ่านพ้นนับเป็นเดือนๆ เข้าไปแล้ว โดย บิ๊กตู่ ดันไม่คิดจะลาออกซะยังงั้น!!! แต่ในเมื่อบรรดาผู้ที่อยู่ในโลกเสมือนจริง หรือโลกแห่งความเป็นจริง ไม่คิดทวงถาม ไม่ถึงกับย้ำแล้ว ย้ำอีก เน้นแล้ว เน้นอีก ให้กลายเป็น กระแส หรือเป็นรายการ ทัวร์ลง แบบที่พวกเด็กๆ เขามีความถนัดจัดเจนและเชี่ยวชาญในเรื่องทำนองนี้อย่างเป็นพิเศษ ทุกสิ่งทุกอย่าง...ก็เลยหายเงียบไปกับสายลม หายไปจากฟากฟ้า ชนิดแทบมองไม่เห็น มองไม่ทันเอาเลยก็ว่าได้ ส่งผลให้บรรดา คณาจารย์ นับพันๆ คน ยังคงอยู่-ดี-มี-สุข หรืออยู่-เย็น-เป็น-สุข ทั้งที่พร้อมใจคิดจะ อยู่ไม่เป็น กันไปเป็นแผงๆ...

                                                                            ------------------------------------------------

            อันนี้นี่แหละ...อาจถือเป็น จุดอ่อน โดยเฉพาะของบรรดาคนแก่ คนชรา ประเภท เล่นเน็ต ไม่เป็น หรือไม่ค่อยจะเป็น ที่ไม่ว่าพยายามงัดเอา ความจริง เอา สัจธรรม เอา แฟกนิวส์ ล้วนๆ มาอธิบาย มาชี้แจง แถลงไข เพื่อให้เกิดความ ถูกต้อง ไม่ใช่แค่ ถูกใจ กันไปเป็นพักๆ ยังไง แต่ด้วยเหตุเพราะขีดความสามารถในการสร้าง กระแส การดำรงตนเป็นมัคคุเทศก์ เพื่อให้เกิดรายการ ทัวร์ลง ณ จุดหนึ่งจุดใด อาจไม่ค่อยคล่องแคล่ว คล่องมือ คล่องเท้าเหมือนพวกเด็กๆ เขา การตกเป็นฝ่าย ถูกกระทำ ในแนวรบด้านโซเชียล มีเดีย จึงปรากฏให้เห็นครั้งแล้ว ครั้งเล่า โดยเมื่อคิดจะเป็น ฝ่ายกระทำ ขึ้นมามั่ง ดันต้องไปเจอกับรายการเคี้ยวหมากฝรั่ง อมฮอลล์ อมสากกะเบือ จนแม้แต่ความจริง ความถูกต้อง ความเป็นไปตามครรลองคลองธรรม ยังหวิดสูญสลายหายไปซะดื้อๆ!!!

                                                                           ---------------------------------------------------

            แต่ก็นั่นแหละ...ในเมื่อ ความจริง ย่อมเป็นสิ่งไม่ตาย  แม้ใครมองไม่เห็นกันในวันนี้ ณ วินาทีนี้ แต่สุดท้าย...ความจริงย่อมต้องปรากฏออกมาจนได้ ยิ่งถ้าความจริงที่ว่า เกิดขึ้นบนพื้นฐานแห่งความปรารถนาดี ความบริสุทธิ์ใจ ความเมตตา กรุณา ต่อผู้อื่น ต่อสังคมส่วนรวม หรือต่อชาติบ้านเมืองซะอย่างแล้ว ไม่ว่าต้องเจอกับอะไรก็ตาม ไม่ว่าจะ ทัวร์ลง ซักกี่ครั้ง กี่หน สำหรับผู้ที่ยืนหยัดอยู่กับความจริง กับสัจธรรม หรือผู้ซึ่งยึดมั่นใน ธรรม ย่อมถือเป็นเรื่องจิ๊บๆ จ้อยๆ เพราะสุดท้าย...ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมน่าจะเป็นไปตาม พุทธภาษิต อันว่าด้วย ธัมโม หะเว รักขติ ธัมมจาริง หรือ ธรรมะย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม นั่นแล...

                                                                             ---------------------------------------------------------

            ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Aeschylus...“In the time  of war, the first casualty is truth. - ในยามสงคราม...ความจริงจะถูกประหัตประหารก่อนอื่น...”

                                                                             ----------------------------------------------------------