คงต้องสารภาพว่า...ช่วงหลังๆ นี้ แทบไม่ได้ติดตาม ไม่ได้เจาะ-เกาะ-ติด ต่อบรรดาความเคลื่อนไหวของพวกม็อบเด็กๆ เขาเลยก็ว่าได้ ต่างไปจากช่วงแรกๆ ที่ต้องเปิดช่อง ไทยพีบีเอส ช่อง ไทยรัฐ ช่อง เนชั่น คอย อัพเดต กันแบบชนิดนาทีต่อนาที อาจด้วยเหตุเพราะมันแทบไม่มีอะไรใหม่ๆ ไม่ว่าเขาจะ บิ๊กๆ-เบิ้มๆ มากี่ครั้ง กี่คราว แล้วก็ตาม หรือเพราะชักหนักไปทางสนุกสนาน บันเทิง เริงรมย์ แถมออกไปทางพอร์น ฮ้ง พอร์น ฮับ อะไรประมาณนั้น...

           -------------------------------------------------

            อาจคล้ายๆ คนฮ่องกง ช่วงที่ ม็อบกุมารฮ่องกง เขาออกมาลงถนนกันชนิดวันแล้ว วันเล่า หรือไม่ อย่างไร ก็ยังไม่แน่ใจ คือไปๆ-มาๆ...มันอาจเริ่มรู้สึกค่อยๆ ชินๆ ไปเอง ไม่ว่าเขาจะเสนออะไร เรียกร้องอะไร หรือแสดงลักษณะอาการออกไปในแบบไหนต่อแบบไหน เพราะสุดท้าย...มันคงมีแค่ไม่กี่เรื่อง หรืออาจเรื่องเดียวด้วยซ้ำ ที่ถือเป็นจุดศูนย์กลางของความหงุดหงิด ความไม่พออก-พอใจ ที่กำลังพยายามพัฒนาให้กลายเป็นความโกรธ ความเกลียด ความเคียดแค้น อาฆาต พยาบาท ริษยาและชิงชัง ให้จงได้ แม้เป็นสิ่งที่ออกจะขัดแย้งกันโดยสิ้นเชิง กับลักษณะความเป็นไปของสังคมไทย ไม่ว่าในแง่วัฒนธรรม ประเพณี ค่านิยมต่างๆ หรือขัดกับ ความเป็นไทย ตามแบบฉบับของแท้และดั้งเดิม แบบคนละเรื่อง คนละม้วน...

                 --------------------------------------------------

            ดังนั้น...ถ้าหากเขาไม่มีอะไร แปลก อะไร ใหม่ เกินไปกว่านี้ โอกาสที่จะต้อง เหี่ยวปลาย ไปเอง หันมากัดกันเอง ทะเลาะกันเอง จนอาจต้องเหนื่อยไปเอง เลิกราไปเอง ย่อมมีความเป็นไปได้ไม่มากก็น้อย โดยไม่ต้องเสียเวลา ฉีดน้ำ แล้ว ขอโทษ เอาเลยก็ไม่แน่ ส่วนจะต้องตามไป สอย-ไม่สอย ตามกรรมวิธีทางกฎหมายนับจากนั้น หรือไม่ อย่างไร ก็ต้องถือเป็นเรื่องที่ผู้ซึ่งมีอำนาจ-หน้าที่-และความรับผิดชอบ คงต้องไปว่ากันเอาเอง โดยถ้าหากทุกสิ่งทุกอย่าง...เป็นไปในแนวนี้ ก็คงหนีไม่พ้นต้องสรุปว่า...น่าจะพอ อยู่ๆ กันไปได้ ส่วนจะถึงขั้น ประยุทธ์ออก-ไม่ออก คงไม่ถึงกับถือเป็นเรื่องใหญ่ หรือเรื่องคอ-ขาด-บาด-ตาย อะไรมากมายนัก...

                      --------------------------------------------------

            แต่ก็นั่นแหละ...ด้วยเหตุเพราะประเทศไทยแลนด์ แดนสยาม ของหมู่เฮา ย่อมไม่ได้มีที่ตั้งอยู่บนอวกาศ หรือในสุญญากาศ แต่เป็นดินแดนที่จำต้องมี ปฏิสัมพันธ์ กับประเทศใกล้ ประเทศไกล หรือกับ โลกทั้งโลก อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้ การอยู่ๆ กันไปของประเทศไทย จึงย่อมต้องมีส่วนเกี่ยวข้อง พัวพัน กับความเป็นไปของโลก หรือของประเทศต่างๆ อย่างมิอาจปฏิเสธ หรือการอยู่ๆ กันไปของประเทศไทย ยังไงๆ ย่อมต้องขึ้นอยู่กับความเป็นไปของโลกไม่ว่ามากหรือน้อย อย่างมิพึงต้องสงสัย และอันนี้นี่เองที่อาจต้องนำมาใคร่ครวญ หวนคิด นำมาพินิจ พิจารณา กันโดยละเอียด ด้วยเหตุเพราะมันเป็นสิ่งที่ ควบคุม อะไรแทบไม่ได้ มีแต่ต้องพยายามกำหนดระยะต่อ ระยะเคียง คำนึงถึงแรงกิริยาและปฏิกิริยา กันไปตามสภาพ ตามแต่ละช่วง แต่ละระยะ...

            --------------------------------------------------

            เรียกว่า...ถึงแม้ อนาคตเราไม่รู้-ถึงไม่รู้ก็ต้องเดินไป แต่ถ้ามันดันเกิดอะไร ตูมตาม ขึ้นมา แบบชนิดฉิบหาย วายตลิ่ง หรือถึงกับส่งผลกระทบต่อฉากสถานการณ์ภายใน เหมือนเมื่อครั้งอดีต เช่น ถึงขั้นต้อง ดุลข้าราชการ ต้องปล่อยให้พวกทหารหาญเดินนับไม้หมอนรถไฟกลับบ้านกันเอง อะไรประมาณนั้น อันนี้นี่แหละ...ที่คงต้องยอมรับว่า ชักไม่แน่ใจอยู่เหมือนกันว่า บรรดาอาการหงุดหงิด รำคาญ แบบประเภท ม่าย-ล่าย-ลาง-จาย ของบรรดาพวกหนูเล็กๆ และเด็กๆ ทั้งหลาย ที่มันอาจไม่ถึงกับ อันตราย มากมายซักเท่าไหร่นักในช่วงนี้ มันจะไหลไปผสมผสานกับความโกรธ ความเกลียด ในอีกรูป อีกแบบ จนก่อให้เกิดการ ยกระดับ การ วิวัฒนาการ ให้ต้องน่าเกลียด น่ากลัว น่าสยดสยอง น่าขนลุกขนพอง ไปได้ถึงขั้นไหน???

                      ------------------------------------------------

            เพราะอย่างที่ว่าเอาไว้แล้วนั่นแหละว่า...การหยิบเอาความหงุดหงิด รำคาญ ต่างๆ นานา อันอาจถือเป็นสิ่งปกติ ธรรมดา สำหรับคนวัยนี้ มาปรับแต่ง ปรุงแต่ง ให้กลายเป็น ความคิด-ความอ่าน ถ้าหากทุกสิ่งทุกอย่างมันยังพอ อยู่ๆ กันไปได้ ก็คงไม่ถึงกับน่าหนักอก หนักใจ ซักเท่าไหร่ แต่ถ้าหากดันต้องไปเจอกับ เงื่อนไข และ เหตุปัจจัย โดยเฉพาะในสิ่งที่ ควบคุม อะไรแทบไม่ได้ ดันอุบัติขึ้นมาแบบไม่มีปี่-ไม่มีขลุ่ย อันนี้นี่แหละ...ที่อาจเป็นอะไรที่ ยุ่งฉิบหาย หรือ ยุ่งตายห่า ขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ย่อมได้ ดังนั้น...จะแค่ให้พอ อยู่ๆ กันไปได้ คงไม่น่าถูกเรื่อง ถูกราว หรือไม่น่าจะเข้าท่า มากมายซักเท่าไหร่ หรือคงต้องหาทางอะไรให้มากเกินไปกว่านั้น ต้องอาศัยศิลปะ-ความสามารถให้มากมายเกินไปกว่านี้...

                      -------------------------------------------------------

            ส่วนจะทำอะไรบ้าง หรือจะอาศัยอะไรบ้างนั้น...คงหนีไม่พ้นต้องขึ้นอยู่กับผู้ซึ่งมี อำนาจ มี หน้าที่ และมี ความรับผิดชอบ นั่นแหละ ที่คงต้องไปว่ากันเอาเองเป็นหลัก เพราะประเภทพวก ไซด์ไลน์ ทั้งหลาย ถ้าไปดิ้นรน กระเสือกกระสน หรือไป เผือก มากมายจนเกินไป คงลำบาก!!! แต่ถ้าว่ากันโดยรวม หรือโดยภาพรวมแล้ว หนีไม่พ้นต้องหันไปอาศัยพลังอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์ หรือสิ่งที่เรียกว่า ธรรมะ ทั้งหลาย ทั้งปวงนั่นเอง ที่สามารถคุ้มครอง ป้องกัน บรรดาผู้ประพฤติธรรม ได้ในทุกกาล โอกาส หรือเหนือไปกว่ากาลและโอกาส จนถือเป็น อกาลิโก เอาเลยก็ว่าได้...

                    -------------------------------------------------------

            ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้จาก “Japanese proverbs” (อีกครั้ง)... “Man may bend to virtue, but virtue cannot bend to man. – คนต้องหันเข้าหาคุณธรรม เพราะคุณธรรมไม่อาจหันเข้าหาคน...”.

              ------------------------------------------------------