10 พ.ย.63-โตโต้ ปิยรัฐ จงเทพ  หัวหน้าการ์ดม็อบคณะราษฎร 63 โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กว่า  จำไว้ ! อย่าขวางประชาชน
..
อย่าถ่วงรั้งสายธารการเปลี่ยนแปลง
...
ค่ำคืนวันที่ 8 พ.ย. 63 มีแนวรถเมล์ร้อน ขสมก ซึ่งสิริรวมอายุรถน่าจะมากกว่า อายุเฉลี่ยของผู้ชุมนุมด้วยซ้ำ จอดขวางอยู่ 3 คัน ถัดจากรถเมล์ไป เป็นลวดหนามหีบเพลงยาว และซ้อนกันหลายชั้น ผูกยึดด้วย ลวดโลหะ อีก หลายตลบ ไม่พอแค่นั้นยังมีแผงเหล็กที่นำมากั้น และผูกยึดบนล่างด้วย โซ่ และ สลิง ขนาดใหญ่ ยังไม่หมด แนวถัดไปถึงจะเป็นแนวของ รถตู้ตำรวจ ซึ่งจอดขวางเป็นแนวอยู่ 4-5 คัน และหลังแนว รถตู้ตำรวจไป ก็จะเป็นแนวโล่มนุษย์ ตำรวจควบคุมฝูงชน และหลังแนวตำรวจ ไปก็คือ แนวของทหารที่ใส่เสื้อเหลือง พร้อมสนับสนุน
..
ทุกสิ่งกีดขวาง ถูกเคลื่อนย้ายออกไปโดยแรงคนมือเปล่า ในเวลาอันรวดเร็วหลังเจ้าหน้าที่ ตัดสินใจใช้น้ำฉีด พวกเขา
..
ผมไม่เชื่อว่า ตร. มือลั่น ในการฉีดน้ำ แต่มีความไม่ไว้วางใจว่า ผู้ชุมนุมจะขยับไปไกลแค่ไหน จึงตัดสินใจฉีดน้ำ เพื่อหวังว่า ผู้ชุมนุม จะถอยรนกลับไป
.
สรุปคือ ตรงกันข้าม คือ ผู้ชุมนุม แนวหน้า กลับวิ่งเข้าใส่ แนวกีดขวาง ของ จนท. ทุกทิศทาง ทะลักเข้าไปในสนามหลวง แล้วขยับทุกสิ่งกีดขวางออกให้พ้นทาง โดยไม่มีใครสั่งใครได้ และทุกอย่างก็สงบลงเมื่อ ตร. ยุติการใช้แรงดันน้ำ
..
เหตุผลที่เขาสั่งให้หยุดการฉีดน้ำเพราะเขารู้ว่า เอาไม่อยู่ เพราะคนไม่กลัว และพร้อมบวก ไม่มีใครหนี มีแต่วิ่งเข้าใส่ จะด้วยความโกรธ หรือด้วยตัองการปกป้องเพื่อนร่วมขบวนที่อยู่ด้านหลัง ก็ตามแต่ นั่นเป็นสาเหตุหลักที่ ตำรวจหยุด และยอมถอย ยอมขอโทษ และยอมให้เราทำกิจกรรมจนจบภารกิจยื่นจดหมาย.