ไม่ว่าจะชอบ-ไม่ชอบ ปรารถนา-ไม่ปรารถนา พึงประสงค์-ไม่ประสงค์ หรือถึงขั้นหมั่นไส้ ขยะแขยง ดูหมิ่น ดูแคลน รังเกียจ เหยียดหยาม ฯลฯ เพียงใดก็ตามที แต่คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้นั่นแหละว่า บรรดาพวกที่ถูกจัดอยู่ในประเภทอนุรักษ์ ล้าหลัง หรือจะเรียกว่าไดโนเสาร์-เต่าล้านปีก็เถอะ ณ ยุคนี้ สมัยนี้นั้น น่าจะเป็นอะไรที่ออกไปทางยกระดับ ก้าวหน้าและพัฒนากว่ายุคอดีตเมื่อซักกว่า 40 ปีที่แล้ว อย่างเห็นได้โดยชัดเจน!!!

                     ------------------------------------------------

      คือไม่ได้ออกไปทางน่าสยดสยอง น่าขนลุกขนพอง แบบประเภท กระทิงแดง หรือ นวพล หรือแม้แต่ ลูกเสือชาวบ้าน ฯลฯ ที่เคยทำให้บรรดาพวกฝ่ายซ้าย เมื่อครั้งยุค 6 ตุลา 2519 อดไม่ได้ที่จะต้องขนหัวลุก ขนคอตั้ง อยู่พอสมควร โดยไม่ว่าจะเกี่ยว-ไม่เกี่ยว ข้องแวะ พัวพัน กับฉากสถานการณ์ร้ายๆ หรือไม่ อย่างไร ก็ตามที เช่น การปาระเบิดใส่ขบวนนิสิตนักศึกษา การลอบยิง ลอบฆ่า ลอบสังหารผู้นำชาวบ้าน ชาวนา ไปจนถึงนักการเมืองโน่นเลย ฯลฯ จนทำให้ความอนุรักษ์ ล้าหลัง หรือความเป็นไดโนเสาร์-เต่าล้านปี เมื่อยุคอดีต อาจเป็นอะไรที่น่าเกลียด น่ากลัว สำหรับพวกฝ่ายซ้าย หรือบรรดาพวกหัวก้าวหน้าทั้งหลายมิใช่น้อย...

                  ---------------------------------------------

      แต่เมื่อมาถึงยุคนี้ สมัยนี้...ไม่ว่าจะประเภทที่พยายามหันไปเกาะกลุ่ม รวมตัว ภายในโลกแห่งความเป็นจริง จนอะไรต่อมิอะไร เหลืองพรืด ไปเป็นแถบๆ หรือแทบจะทุกจังหวัดไปแล้วก็ว่าได้ หรือพยายามเกาะกลุ่ม รวมตัว ภายในโลกเสมือนจริง หรือโลกโซเชียลมีเดียทั้งหลาย เพื่อออกอาวุธโต้กับพวกเด็กๆ พวกที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือพวกที่ อวตาร ประเภทไหนต่อประเภทไหน ฯลฯ ก็แล้วแต่ โดยพยายามงัดเอาข้อมูล ข้อเท็จจริง หลักฐานและข้อพิสูจน์นานาประการ มาโพสต์ มาแชร์ ชนิดแทบหมดเรี่ยว หมดแรง กันไปมิใช่น้อย แม้จะโต้กันแบบดอกต่อดอก สปีชต่อสปีช แต่ในแง่ความหนักหน่วง รุนแรง แบบถึงขั้นต้องเลือดตก ยางออก แบบเก่าๆ เดิมๆ นั้น แทบไม่ปรากฏให้เห็น เผลอๆ...อาจนุ่มนวล เต็มไปด้วยสัมมาวาจา ปิยวาจา หรือแม้แต่มธุรสวาจา โดยเฉพาะเมื่อเปรียบเทียบกับพวกเด็กๆ ประเภทที่นิตยสาร ผู้จัดการสุดสัปดาห์ เขาอดไม่ได้ต้องเอาไปขึ้นหัว พาดปก ว่าทั้ง หยาบ ทั้ง ถ่อย และทั้ง ทุเรศ อะไรประมาณนั้น...

                           ------------------------------------------------

      พูดง่ายๆ ว่า...ไม่ว่าจะเป็นประเภท เหลืองโดยธรรมชาติ ที่ออกมาโบกมือ โบกไม้ โบกธงชาติ เปล่งคำสรรเสริญ แซ่ซ้อง ใครต่อใครก็แล้วแต่ ตามถนนรนแคม ตามจังหวัดต่างๆ โดยความรู้สึก นึกคิด ของตัวเอง แบบจริงใจและบริสุทธิ์ใจ หรือกระทั่งประเภท เหลืองโดยการจัดตั้ง หรือเหลืองแบบพวก จิตอาสา อะไรประมาณนั้น ก็แทบไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความน่ากลัว น่าอันตราย น่าขนลุก ขนพองใดๆ เอาเลยแม้แต่นิด ยิ่งเป็นพวกจิตอาสาด้วยแล้ว ดูจะหนักไปทางก้มหน้า ก้มตา กวาดบ้าน กวาดถนน ไม่ก็ลอกคู ลอกคลอง หรือตั้งโรงครัวแจกอาหาร แจกขนม นมเนย อะไรต่อมิอะไรไปตามเรื่อง...

                             ------------------------------------------------

      แม้แต่พวกที่เคยจับปืนผาหน้าไม้ เคยผ่านประสบการณ์ มีความรู้ ความเชี่ยวชาญมิใช่น้อย ในการรบราฆ่าฟัน ทำศึก-สงคราม ผ่านศึกเหนือ เสือใต้ มาอย่างเชี่ยวกราก อย่างประเภท คอมมิวนิสต์รักษาพระองค์ ก็เถอะ แต่ก็แทบไม่ได้คิดจะเอาประสบการณ์ทำนองนี้มาปรับใช้ ประยุกต์ใช้ เอาเลยแม้แต่น้อย อย่างมาก...ก็แค่จัดแถว ถือธง เดินไปตามถนนหนทาง เหมือนพวกเหลืองโดยธรรมชาติทั้งหลายนั่นเอง อันเป็นอะไรที่ พบเห็นสบายตา-คบหาสบายใจ จนอาจเรียกได้ว่า...ผู้ที่จัดอยู่ในประเภทอนุรักษ์ ล้าหลัง หรือจะเรียกว่าไดโนเสาร์-เต่าล้านปีหรือไม่ อย่างไร ก็แล้วแต่ ออกจะเป็นอะไรที่ก้าวหน้าและพัฒนา หรือเกิดการ ยกระดับตัวเอง เอามากๆ เมื่อเทียบกับยุคอดีต กว่า 40 ปีที่แล้ว...

                         ----------------------------------------------------

      โดยบรรดาความก้าวหน้าและพัฒนาเหล่านี้...จะมีที่มา-ที่ไป มีสาเหตุและเหตุปัจจัยมาจากอะไรก็ตามที คงต้องโอนไปให้พวกนักคิด นักวิชาการ เขาศึกษา ค้นคว้า กันเอาเองก็แล้วกัน แต่ถ้าว่ากันโดยรวมๆ แล้ว คงต้องถือว่า...น่าจะสะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มการพัฒนาของ สังคมไทย โดยรวมอย่างมิอาจปฏิเสธ หรือสะท้อนให้เห็นถึงการยกระดับ วุฒิภาวะ ของสังคม อย่างชนิดไม่น่าย้อนกลับไปสู่ความเหี้ยมเกรียม แบบชนิดตาต่อตา-ฟันต่อฟัน อย่างที่เคยประสบพบเห็นมาในอดีต อันถือเป็นสิ่งที่น่าชื่นชม ยินดี มิใช่น้อย แม้ไม่อาจตีค่าออกมาเป็นตัวเลข ดัชนี แบบเรื่องเงินๆ-ทองๆ หรือเรื่องเศรษฐกิจโดยทั่วไปก็แล้วแต่...

                   --------------------------------------------------------

      แต่ขณะเดียวกัน...เมื่อย้อนกลับไปมองพวกเด็กๆ หรือพวกที่คิดว่าตัวเองก้าวหน้า เป็นพวกเสรีนิยม พวกลิเบอร่านใดๆ ก็แล้วแต่ อันนี้...คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธอีกเช่นกันว่า เมื่อเทียบกับอดีตกว่า 40 ปีที่แล้ว หลายต่อหลายรายหนักไปทาง ต่ำตม ทั้งหยาบ ทั้งถ่อย ทั้งทุเรศ แบบที่นิตยสาร ผู้จัดการสุดสัปดาห์ เขาว่าไว้นั่นแหละ คือแม้จะดื้อแสนดื้อ หรือดื้อตาใสไม่แพ้กัน แต่บรรดาเด็กๆ ยุค 6 ตุลา 19 นั้น ออกจะสดใส บริสุทธิ์ แถมยังพอได้เห็นปิยวาจา มธุรสวาจา ติดปลายนวมไม่มากก็น้อย แม้พร้อมลุกขึ้นมาดุด่าครูบาอาจารย์ ด่า ดร. ป๋วย อธิการบดีธรรมศาสตร์ จนต้องตัดสินใจลาออกจนได้ แต่ก็ยังคงความสุภาพ เรียบร้อย ไม่ถึงกับชูนิ้วกลาง หรืองัดเอาอวัยวะเพศหญิง เพศชาย ออกมาไล่แจกใครต่อใครชนิดว่อนไปหมด...

                             ------------------------------------------------------

      สรุปเอาเป็นว่า ในเมื่อความเป็นไปของสังคม น่าจะเป็นไปในแนวนี้ คือขณะฝ่ายขวา ฝ่ายอนุรักษ์ หรือฝ่ายไดโนเสาร์-เต่าล้านปี เกิดการ ยกระดับตัวเอง พัฒนาวุฒิภาวะสูงยิ่งขึ้นไปตามลำดับ แต่สำหรับพวกที่เรียกตัวเองฝ่ายก้าวหน้า ฝ่ายเสรีนิยม หรือฝ่ายลิเบอร่านใดๆ ก็ตาม ซึ่งคงหนีไม่พ้นไปจากบรรดาพวกเด็กๆ ทั้งหลายนั่นเอง กลับออกอาการ ต่ำตม หรือหนักไปทางถอยหลังลงคลองอย่างเห็นได้โดยชัดเจน ดังนั้น...คงแทบไม่ต้องเสียเวลาวิเคราะห์ สังเคราะห์ใดๆ อีกต่อไป ว่าใครจะเหี่ยวปลาย ใครจะฟูเฟื่องเลื่องลือ ภายในอนาคตเบื้องหน้า...

                           ---------------------------------------------------

      ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้จาก “Michael Levine”... “Good manners are like traffic rules for society. – มารยาทที่ดี เปรียบเสมือนกฎจราจรของสังคม...”.

               --------------------------------------------------