วันนี้...ไปไหนมาไหนต้องตื่นตัวตรวจสอบข้อมูลข่าวสารว่าด้วย "ม็อบดาวกระจาย" ตลอดเวลา    

      แม้จะเป็นวัยนี้...ที่ต้องเรียนรู้อยู่นิ่ง อยู่บ้าน...แต่มนุษย์ป้าก็ต้องมีธุระปะปัง เสวนา เฮฮากับพี่น้องเพื่อนฝูงบ้างนะจ๊ะ..จะบอกให้

      เรียกว่าตั้งแต่มีรถไฟฟ้าทั้งบนดินและใต้ดิน "ตัวเลือก" หรือสถานที่ในการเจอะเจอพี่น้องเพื่อนฝูง มักจะปักหมุดตามเส้นทางสถานีรถไฟฟ้าทั้งหลาย เพราะสามารถคำนวณเวลาในการเดินทางได้ อีกทั้งไม่ต้องมีปัญหากับสถานที่จอดรถ

      ไม่อยากรู้ไม่อยากเห็น มันก็หลีกเลี่ยงไม่พ้น ขนาดถึงขั้นต้องรีบกินรีบไปกันเลยทีเดียว

      555 ที่ตลกก็คือ ทุกโต๊ะอาหาร แล้วย้ายไปจิบกาแฟอีกร้านหนึ่ง พอหย่อนก้นนั่งลงปั๊บ หัวข้อสนทนาไม่พ้นประเด็น ...ลูกหลานบ้านเธอ ออกไปชู 3 นิ้วบ้างหรือเปล่า???

      ถามเสร็จ ได้คำตอบ ก็ตามด้วยรายการบ่นกันระนาว ว่า ...เด็กสมัยนี้มันเป็นยังไง ไม่เชื่อพ่อแม่ผู้ปกครองบ้างเลย???

      ก็ต้องบอกว่า ยุคสมัยเปลี่ยนไป จะให้เด็กเป็นเหมือนอย่างสมัยลุงสมัยป้ายังเป็นเด็กได้อย่างไรกันเล่า???

      ผู้หลักผู้ใหญ่ หากมองว่านี่เป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติของสังคมที่ต้องปรับเปลี่ยนเมื่อเวลาเปลี่ยน ก็จะสามารถทำความเข้าใจได้ไม่มากก็น้อย และที่สำคัญคือ ไม่กลัดกลุ้มอกกลุ้มใจจนเกินไป แล้วพาให้สุขภาพจิตเสีย ส่งผลกระทบต่อสุขภาพกายนะจ๊ะ

      ถามตัวเองว่า เมื่อก่อนเรามีโซเชียลมีเดียที่โจมตีเข้าไปถึงในห้องนอนไหม

      ตรึกตรองกันทีว่า อดีตเรารับรู้ข้อมูลข่าวสารผ่านสื่อทางใดบ้าง แล้ววันนี้..มันมีช่องทางเพิ่มขึ้นมากมายที่เรียกว่า โพสต์ กับ แชร์ ..ใช่หรือเปล่า

      ฉะนั้น จะให้เด็กสมัยนี้มีความคิดความอ่านหนักแน่นเหมือนอย่างเราได้อย่างไร..

      ทุกก้าวของประวัติศาสตร์จะมีคำตอบ มีเหตุมีผลอยู่ในตัวของมันเอง สำคัญที่ว่าเราอย่าเป็นไม้หลักปักขี้เลนก็พอ...บอกกับตัวเองแบบนั้น ความเปลี่ยนแปลงจะเกิดก็ไม่ใช่ปัญหาแน่นอน.

                                                                    "ป้าเอง"