ฮื่ออ์อ์อ์...เห็นว่าชักเตลิดเปิดเปิงไปถึงประเทศ ลาว กันโน่นเลย!!! สำหรับ ม็อบเด็กไทย ที่ทำท่าว่าอยากให้ออกไปในแนว ไทยสปริงส์ อะไรทำนองนั้น คือนอกจากคิด พลิกฟ้า-คว่ำดิน กันในขอบเขตประเทศไทย ในราชอาณาจักรไทย ยังลามปามไป ทวงเอกราช ให้กับเกาะฮ่องกง จนล่าสุด...เห็นว่าไปแฮชถ่ง แฮชแถ่ก ชี้แนะ ชี้นำ ให้ ถ้าการเมืองลาวดี ไปซะอีกต่างหาก...

                         ------------------------------------------------

            แต่ก็นั่นแหละ...ไปๆ-มาๆ มันเลยแทบไม่รู้ว่าจะเอาไง ไปไง จะเอาอะไร-ไม่เอาอะไรกันแน่!!! หนักไปทาง เอามันซ์ซ์ซ์ เข้าว่าโดยไม่จำเป็นต้องสนใจ ว่าอะไรถูก-อะไรผิด ชอบธรรม-ไม่ชอบธรรม เป็งปายล่าย-เป็งปายม่ายล่าย หรือเอาแค่ให้ ถูกใจ ถูกอารมณ์-ความรู้สึกของ ตัวกู-ของกู ก็เป็นพอ ข้อเรียกร้อง ข้อเสนอ ข้อชี้แนะ ชี้นำ ในแต่ละบริบท มันเลยออกไปทางไม่รู้จะเอาอะไรกันแน่??? จะเล่นของสูง หรือดึงเอาของสูงลงมาเล่น แบบการ ปฏิรูปสถาบัน อะไรประมาณนั้น ก็แทบไม่มีรายละเอียดว่าจะเอากันแบบไหน อย่างไร อะไรคือประโยชน์ อะไรคือโทษ สุดท้าย...เลยหนักไปทางเอาแต่ ด่า...กับ...ด่า จนแทบส่งผลให้ แรงเหวี่ยงของลูกตุ้มนาฬิกา ทำท่าว่าชักจะ สวิงกลับ ขึ้นมามั่งแล้ว...

                ---------------------------------------------------------

            ยิ่งพยายาม เอามันซ์ซ์ซ์ อย่างไม่มีขอบเขตจำกัด แค่เห็น โจชัว หว่อง ออกมาชู 3 นิ้ว ก็ถึงกับคิดทวงเอกราชให้กับเกาะฮ่องกงที่เป็นของคุณพี่จีนเขามานับเป็นพันๆ ปีที่แล้ว แบบไม่จำเป็นต้องสนใจ ประวัติศาสตร์ ไม่ต้องสนใจอดีต-ปัจจุบัน-และอนาคตเอาเลยแม้แต่น้อย หรือเห็นประเทศลาวเขาไม่ได้คิดลอกเลียนแบบประชาธิปไตยแบบอเมริกา หรือแบบฝรั่งเศส อดีตจ้าวอาณานิคมผู้สุดแสนจะกดขี่ บีฑา บรรดาชาวอินโดจีนทั้งมวล อย่างหนักหนา สาหัส มาโดยตลอด ในยุคแห่งการล่าอาณานิคมเมื่อช่วงไม่กี่ศตวรรษที่ผ่านมา ก็คิดจุดประกาย จุดไฟในนาคร ให้ ถ้าการเมืองลาวดี เอาเลยถึงขั้นนั้น...

                --------------------------------------------------------

            แต่ไม่ว่าจะแฮชถ่ง แฮชแถ่ก ไปถึงขั้นไหน มีผู้ตามแฮช ตามแถ่ก ซักกี่หมื่น กี่แสน หรือกี่ล้าน โอกาสจุดไฟให้ลุกลาม ลามปาม ไม่ว่าจะในฝั่งไทย หรือฝั่งลาว ก็เถอะ คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เหมือนอย่างการ หลอกแม่ค้าลูกชิ้นปิ้ง หรือการ เซอร์ไพรส์ ด้วยการ ไม่เซอร์ไพรส์ อะไรทำนองนั้น เพราะไม่ว่าประเทศลาวเขาจะปกครองกันในระบบไหน ระบอบไหน แต่ภายใต้ ความเป็นลาว ที่คงไม่ได้ต่างอะไรไปจาก ความเป็นไทย ของหมู่เฮาทั้งหลายนั่นแหละ มันอาจเป็นอะไรที่เหนือซะยิ่งไปกว่าระบอบการเมือง การปกครอง ที่แทบไม่มีความจำเป็นใดๆ ต้องไปลอกเลียนแบบพวกฝรั่งอเมริกา อังกฤษ ฝรั่งเศส ฯลฯ มาแบบทั้งดุ้นทั้งด้าม...

          --------------------------------------------------------

            พูดง่ายๆ ว่า...ถึงแม้ว่าเขาจะเป็น เผด็จการ ภายใต้ระบอบสังคมนิยม หรือคอมมิวนิสต์ ด้วย เงื่อนไข และ เหตุปัจจัย ใดๆ ก็แล้วแต่ แต่ภายใต้ ความเป็นลาว ที่แทบไม่ต่างอะไรไปจาก ความเป็นไทย ฉบับของแท้และดั้งเดิม ส่งผลให้ประเทศลาวและสังคมลาวปัจจุบัน สามารถ อยู่ร่วมกันโดยสันติ แบบนิ่มๆ สบายๆ เย็นสบายชาวนามาโดยตลอด เกิดความ อยู่-เย็น-เป็นสุข ได้มากซะยิ่งกว่าบรรดาอเมริกันชน หรือฝรั่งเศสชน ที่ทุกวันนี้...แทบจะฆ่ากันตาย ภายใต้ความเป็นประชาธิปไตยที่ก่อร่าง สร้างตัว มาจากความเป็น จ้าวอาณานิคม เมื่อครั้งอดีต อย่างมิอาจปฏิเสธได้...

                -------------------------------------------------------------

            หรือถ้าจะว่ากันโดย ฐานะส่วนตัว ของผู้ที่เคยพบ สัมผัส กับผู้นำประเทศลาวคนปัจจุบัน อย่างท่านนายกฯ ทองลุน สีสุลิด ตั้งแต่ครั้งที่ท่านยังดำรงตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศ ไม่ว่าครั้งมาเยือนเมืองไทย หรือไปประเทศรัสเซียโน่นเลย ความเป็น เผด็จการ ของท่าน ทองลุน นั้น ต้องยอมรับว่า...ช่างเป็นอะไรที่ นิ่ม เอามากๆ เบาซะยิ่งกว่าผู้นำในระบอบประชาธิปไตยไม่ว่าจะเต็มใบ-ครึ่งใบของไทยๆ ไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า ไม่เคยคิดไล่ล่า สังหาร ใครต่อใครแบบประเภท นายใหญ่ หรือ นายหญิง หรือกระทั่งคิดเอาโพเดียมทุ่มหัวใครๆ แบบนายกฯ บิ๊กตู่ บ้านเรา ก็ยังแทบไม่เคยคิดเอาเลยแม้แต่น้อย...

                  ------------------------------------------------------------     

            ดำรงตนอยู่ในความสมถะ สงบ-สว่าง-สะอาด ได้อย่างชนิดน่าทึ่งเอามากๆ อันเนื่องมาจาก ความเป็นลาว อันเป็นสิ่งที่แทบไม่ต่างอะไรไปจาก ความเป็นไทย ดังที่กล่าวไว้แล้วนั่นเอง และน่าจะเป็นตัวที่ช่วยให้เกิดความสงบเรียบร้อย ความร่มเย็น หรือความอยู่-เย็น-เป็นสุขในประเทศลาว สังคมลาว โดยไม่จำเป็นต้องออกมา ชู 3 นิ้ว ใดๆ เอาเลยก็ว่าได้ ต่างไปจากความกระเหี้ยนกระหือรือ ความปรารถนาและต้องการ ที่จะให้ได้มาซึ่ง เสรีภาพ-เสมอภาค-ภราดรภาพ ตามแบบฝรั่งมังค่าทั้งหลาย ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็น มายาภาพ ไปด้วยกันทั้งสิ้น และมักนำมาซึ่งความ ฉิบหาย...กับ...ฉิบหาย หรือ เจ๊ง...กับ...เจ๊ง ก่อให้เกิดความสับสน วุ่นวาย ระส่ำระสาย ไม่ว่าทั้งที่เกาะฮ่องกง หรือแม้แต่ไทยแลนด์ แดนสยาม ของหมู่เฮาในทุกวันนี้...

                  --------------------------------------------------------

            ด้วยเหตุนี้...ความพยายามจุดไฟ เล่นไม้ขีด แบบชนิดแทบไม่ได้รู้เรื่อง รู้ราว อะไรมาก่อนเลย หนักไปทาง เอามันซ์ซ์ซ์ เข้าว่า สุดท้าย...มันคงแค่ก่อให้เกิดความ ถูกใจ หรือถูกอารมณ์-ความรู้สึกของบรรดาพวกเด็กๆ ทั้งหลายไปเป็นพักๆ นั่นแหละ แต่โอกาสที่จะนำไปสู่ความ ถูกต้อง ความ เป็นธรรม ความเป็นไปตาม กาลเทศะ อันจะยังประโยชน์ให้กับผู้คนทั่วทั้งสังคมได้แบบจริงๆ จังๆ คงไม่น่าจะเป็นไปได้อยู่แล้วแน่ๆ โดยเฉพาะถ้าหากสังคมนั้นๆ ยังสามารถดำรง คุณลักษณะ โดยเฉพาะของสังคมตัวเองได้อย่างมั่นคง แข็งแรง ไม่ว่าจะเรียกว่า ความเป็นไทย ความเป็นลาว หรือกระทั่ง ความเป็นจีน ก็แล้วแต่...

                ----------------------------------------------------------

            ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้จาก “Agnes de Mile”... “If you want to understand a nation, look at its dance and listen to its folk song-don’t pay any attention to its politicians. – หากท่านประสงค์จะเข้าใจชาติใด จงดูการเริงรำและการร้องเพลงของชาตินั้นๆ อย่าไปสนใจกับนักการเมืองของเขา...”.

            -------------------------------------------------------