ไปเจอคำคมในไลน์ “อย่า ไฮโซ แบบไม่มีจะกิน แต่จง ติดดิน อย่างมีกิน และมีเก็บ” จากเพจจงเติบโต รู้สึกว่าข้อความดังกล่าวกระทบใจอย่างแรง เพราะการใช้ชีวิตของผู้คนในปัจจุบันที่ต้องอวดกันทุกเรื่องทางโซเชียลมีเดีย ตั้งแต่เสื้อผ้า หน้า ผม อาหารการกิน การท่องเที่ยวต่างประเทศ มันสะท้อนการใช้ชีวิตของแต่ละบุคคลได้อย่างดี บางคนก็เซลฟีหน้าตัวเองได้ทุกวันเพื่อให้คนชมว่าสวย บางคนก็ลงรูปอาหารทุกมื้อซึ่งกว่าจะกินได้แต่ละจานต้องผ่านพิธีกรรมถ่ายรูปก่อน เข้าใจว่าคงเป็นเหมือนกันเกือบทุกครอบครัว วันสงกรานต์ที่ผ่านมาจะเห็นได้ว่าคนไทยไปเที่ยวต่างประเทศเยอะมาก แค่นั่งดูรูปเพื่อนๆ ทางโซเชียลมีเดียเหมือนได้เที่ยวรอบโลกเลย
    การใช้ชีวิตต้องไม่ประมาท อยากจะทำตัวไฮโซก็ต้องคำนวณดีๆ ว่าเงินจะเหลือพอใช้หรือไม่ เดือดร้อนคนอื่นหรือเปล่า ถ้าซื้อทุกอย่างที่อยากได้ ไปเที่ยวในทุกที่ที่อยากไป เป็นแค่มนุษย์เงินเดือนและไม่รวยจริงก็คงมีเงินใช้ไม่ชนเดือน บางคนเป็นหนี้บัตรเครดิตเพราะรูดปรื๊ดทุกอย่างที่อยากได้โดยไม่เคยคำนึงว่าเอามาใช้แล้วคุ้มค่าคุ้มราคา หรือนำมากองแล้วจ้องมองเพื่อความสุขใจส่วนตัว ตามสถานที่ราชการจะมีบริษัททัวร์เงินผ่อน ของใช้เงินผ่อนไปนำเสนอถึงที่ พอเงินเดือนออกก็แทบไม่พอใช้ แต่ไม่เคยเข็ด เพราะมีเงินกู้สหกรณ์ดอกเบี้ยถูก แถมไม่ต้องกังวลเรื่องบั้นปลายชีวิตเพราะมีบำเหน็จ บำนาญ มีสวัสดิการคอยดูแล จึงไม่มีความจำเป็นต้องเก็บเงินมากมายเพื่อใช้สอยในบั้นปลายชีวิต
    เด็กรุ่นใหม่ก็ใช้ชีวิตแบบอิสระมาก ต้องกินหรูทุกเทศกาล วันศุกร์ต้องไปแฮงก์เอาต์ วันหยุดต้องไปเที่ยว ของแบรนด์เนมต้องมีอวด บางคนไม่มีเงินซื้อถึงกับยอมจ่ายค่าเช่า เหมือนกับเกิดมาทั้งทีต้องใช้ชีวิตให้คุ้ม หัวจรดเท้าต้องเสริมแต่ง ทำเล็บ ทำผม กินอาหารเสริม เข้าคลินิกเสริมความงามเหมือนเข้าร้านสะดวกซื้อ เพื่อมีหน้าปลอมๆ มาอวดกัน บล็อกแบบเดียวกันจนหาเค้าหน้าเดิมไม่เจอ พ่อแม่นอกจากส่งเงินให้ลูกเรียนต้องหาเงินเผื่อค่าเสริมความงามอีกไม่รู้เท่าไหร่ สาวๆ สมัยนี้ไม่กลัวตายแต่กลัวหน้าเป็นสิว ผิวไม่ขาว จมูกไม่โด่ง หมอให้กินยาอะไรกินหมด ไม่สนใจว่าจะกระทบกับระบบตับไตขนาดไหน แก่ตัวลงผลกระทบจะเป็นอย่างไรไม่อยากจะนึกถึง บางครอบครัวพอมีเงิน แต่หลายครอบครัวที่ไม่มีเงินก็ต้องมาเบียดเบียนญาติพี่น้อง โกหกบ้าง หลอกล่อบ้าง โดยไม่สนใจว่าใครจะเดือดร้อน แค่ได้เงินมาสนองความต้องการของตนเองให้เป็น “ไฮโซ” ปลอมๆ ในหมู่เพื่อนเป็นพอ เมื่อเงินทองไม่ต้องหาก็ติดเป็นนิสัยเบียดเบียนกันร่ำไปโดยไม่สนใจว่าใครจะเดือดร้อน เชื่อว่าทุกครอบครัวคงเจอปัญหาที่ต้องเจียดรายได้เพื่อจุนเจือญาติพี่น้องไม่มากก็น้อย ถ้าเดือดร้อนจริงก็สมควรช่วยเหลือ แต่สำรวจให้ดีๆ ว่าเงินที่ควรจะเป็น “เงินเก็บ” ของเราถูกนำไปใช้อย่างฟุ่มเฟือยหรือเปล่า เนื่องจากคนใช้ไม่ได้หาเงิน คนหาเงินก็หาไปแลกกับการเป็นคนดีที่ถูกเอาเปรียบอยู่ตลอดเวลาจนเป็นความเคยชิน คนที่ได้เงินแบบแบมือขอก็ไม่เดือดร้อนอะไรเพราะไม่ได้เหน็ดเหนื่อยในการทำมาหากิน หลายครอบครัวที่มีสามีเป็นชาวต่างชาติต้องเลิกรากันเพราะวัฒนธรรม “ชาวเกาะ” ที่ฝรั่งงุนงงว่าทำไมต้องดูแลครอบครัวกันขนาดนี้ ครอบครัวไหนมีฐานะก็ต้องรับภาระเป็นโขยงไปโดยปริยาย ความอยากได้อยากมีเป็นเรื่องธรรมดาของทุกคน แต่จงอยากได้อยากมีแบบไม่เบียดเบียนใครจะดีที่สุด.

                จิตติมา กุลประเสริฐรัตน์ 
                ([email protected])