6 ต.ค.63 - นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ประธานคณะก้าวหน้า ได้รับเชิญเข้าร่วมงานเสวนาเพื่อรำลึกครบรอบ 44 ปี 6 ตุลา จัดโดยสโมสรนิสิต คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยในงานนี้มีนักวิชาการอีก 2 คนร่วมแลกเปลี่ยนในประเด็นบทเรียนจาก 6 ตุลา คือ ผศ.ดร.กนกรัตน์ เลิศชูสกุล คณะรัฐศาสตร์ จุฬาฯ และ ผศ.ดร.ประจักษ์ ก้องกีรติ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ผศ.ดร.กนกรัตน์ กล่าวว่า เราควรเลิกถามว่าเด็กรุ่นนี้เหมือนคนรุ่น 6 ตุลา 14 ตุลาหรือไม่ เราควรมองขบวนการเคลื่อนไหวของคนแต่ละยุคแยกกัน สำหรับคนรุ่นนี้ ในฐานะอาจารย์ ตนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าจะรับมือกับเด็กที่ตั้งคำถามกับทุกอย่างอย่างแหลมคม และอ่านหนังสือมากขนาดนี้ได้อย่างไร ถือเป็นความท้าทายในวิชาชีพอย่างมาก และแน่นอนว่าเมื่อนักเรียนมัธยมรุ่นนี้เข้าสู่มหาวิทยาลัย พวกเขาจะกลายเป็นพลังสำคัญในการขับเคลื่อนสังคมไปข้างหน้า เพราะพวกเขาไม่รู้สึกว่า 14 ตุลา เป็นชัยชนะของประชาชน การเปลี่ยนแค่ผู้นำ แค่รัฐบาล ไม่เพียงพอสำหรับพวกเขาอีกต่อไป

ผศ.ดร.กนกรัตน์ ตั้งข้อสังเกตด้วยว่าเด็กจำนวนมากรู้สึกว่าคนที่ถูกแขวนคอในเหตุการณ์ 6 ตุลา เชื่อมโยงกับพวกเขาได้อย่างน่าประหลาดใจ เพราะเขาเติบโตมาในโลกที่สามารถถกเถียงแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ เมื่อเขาเห็นว่าคนที่คิดต่าง ถูกตอบโต้ด้วยความรุนแรงและความตายอย่างโหดเหี้ยม มันจึงช็อคในความรู้สึกของพวกเขา เพราะพวกเขาเริ่มคิดว่า แล้วถ้าวันหนึ่งเขาถกเถียงไปเรื่อยๆ มันจะจบลงที่ความตายเช่นนั้นหรือ เขาจะยอมให้สังคมเป็นแบบนั้นได้อย่างไร

ด้าน ผศ.ดร.ประจักษ์ กล่าวว่า 14 ตุลา 6 ตุลา มาจนถึงเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ และการสลายชมนุมเสื้อแดง พฤษภา 53 ล้วนเป็นความพ่ายแพ้ที่เปิดเปลือยความอัปลักษณ์ของรัฐไทย การก่ออาชญากรรมโดยรัฐ และวัฒนธรรมพ้นผิดลอยนวล  ที่เด่นชัดมากก็คือ คนรุ่นปัจจุบันมองว่า 14 ตุลา เป็นความพ่ายแพ้ที่พิสูจน์ว่ายุทธศาสตร์การสู้เพื่อโค่นล้มชนชั้นนำ โดยเอาชนชั้นนำอีกกลุ่มมาเป็นพันธมิตร เป็นยุทธศาสตร์ที่ล้มเหลว จึงเรียกได้ว่า คนรุ่นนี้ได้ก้าวข้าม 14 ตุลาไปแล้ว

คำถามสำคัญคือ แล้วทำอย่างไรจึงจะยุติวงจรอุบาทว์ของการสังหารประชาชน ผศ.ดร.ประจักษ์เสนอว่า “ความยุติธรรมระยะเปลี่ยนผ่าน” เป็นหัวใจสำคัญ เหตุการณ์ 6 ตุลาแสดงถึงความอัปลักษณ์พิกลพิการของระบบยุติธรรมไทย เพราะนิสิตนักศึกษาถูกสังหาร แต่กลับไม่มีใครต้องรับผิดในกระบวนการยุติธรรม ในทางตรงข้าม นักศึกษานับพันกลับถูกจับกุม แกนนำนักศึกษาถูกนำตัวขึ้นศาล ทั้งที่ในความเป็นจริง สิ่งที่ควรเกิดคือการแสวงหาความจริง นำตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษ และเยียวยาผู้เสียหาย คืนศักดิ์ศรีให้กับผู้เสียชีวิต ซึ่งกระบวนการทั้งหมดนี้ไม่เคยเกิดเลยในเหตุสังหารหมู่ทั้ง 4 ครั้ง เพราะฉะนั้น วิธีที่ดีที่สุดในการรำลึกถึงเหตุการณ์ 14 ตุลา 6 ตุลา ที่ดีที่สุด ก็คือการทวงคืนความจริงและความเป็นธรรมให้กับผู้สูญเสีย

ด้านนายธนาธร กล่าวว่า สิ่งแรกที่ประทับใจก็คือ การจัดงานรำลึก 6 ตุลา ในวันนี้ ของคณะรัฐศาสตร์ จุฬาฯ มีคนมาร่วมอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง แสดงถึงความตื่นตัวต่อปัญหาอาชญากรรมโดยรัฐ การสังหารประชาชน ที่คนรุ่นนี้มีมากกว่าอย่างมากเมื่อเทียบกับยุคที่ตนเป็นนักศึกษา ซึ่งจัดงานรำลึก 6 ตุลา แต่ละครั้ง มีคนมาร่วมเพียง 10-20 คนเท่านั้น

นายธนาธรย้อนไปพูดถึงเหตุการณ์ 6 ตุลา ว่าอยากให้มองเหตุการณ์นี้ในฐานะส่วนหนึ่งของการต่อสู้ระหว่างอำนาจที่มาจากการเลือกตั้ง และอำนาจที่มาจากจารีตประเพณี ซึ่งมาถึงปัจจุบัน ก็ยังไม่ได้ข้อสรุปว่าเราจะให้อำนาจไหนเป็นอำนาจนำในสังคมและอีกสิ่งที่ชัดเจนว่าเรายังกำจัดไปจากประเทศไทยไม่ได้ ก็คือวัฒนธรรมพ้นผิดลอยนวล ไม่ใช่แค่เจ้าหน้าที่รัฐ แต่รวมถึงสื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2519 หนังสือพิมพ์เดลินิวส์พาดหัวข่าวว่า การสังหารที่ธรรมศาสตร์ ตำรวจพลร่มตายเจ็บเกลื่อน นักศึกษาใช้อาวุธสงครามปักหลักสู้กับเจ้าหน้าที่ ข้อความทั้งหมดไม่เป็นความจริง แต่จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีคำขอโทษใดๆจากเดลินิวส์

นายธนาธรประกาศว่า ในฐานะที่เราเป็นส่วนหนึ่งของสายธารประวัตศาสตร์ เป็นผู้รับภารกิจการต่อสู้มาจากคนยุค 6 ตุลา มีภารกิจที่เราต้องทำร่วมกันให้สำเร็จ คือการแก้รัฐธรรมนูญ ปฏิรูปกระบวนการยุติธรรม ปฏิรูประบบเศรษฐกิจ ยุติรัฐราชการรวมศูนย์ และปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ หากทำเช่นนั้นได้ เราจึงจะเปลี่ยนผ่านไปสู่ประชาธิปไตยได้สำเร็จ

หลังการแลกเปลี่ยนบนเวที มีผู้เข้าร่วมงานถามคำถามว่า ตอนนี้จำเป็นหรือไม่ที่จะต้องมีการพูดเรื่องปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ เพราะอาจทำให้เสียแนวร่วม ซึ่งนายธนาธรตอบว่า จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องพูดเรื่องปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ และยืนยันว่าเป็นการพูดด้วยความปรารถนาดี ด้วยความหวังว่าสังคมจะร่วมกันหาทางให้สถาบันกษัตริย์อยู่ร่วมกับประชาธิปไตยได้อย่างมั่นคงและสง่างาม

“หากปล่อยให้มีคนแค่ไม่กี่คนพูดเรื่องการปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ คุณจะโดดเดี่ยวพวกเขา ปล่อยให้พวกเขาเผชิญกับคดีความและการคุกคาม เมื่อเป็นเช่นนี้จะไม่มีใครออกมาสู้เพื่อพวกคุณ มาเรียกร้องแทนพวกคุณ เราประชาชนมีเพียงจำนวน เราไม่มีตุลาการ ไม่มีปืน ไม่มีรถถัง เรามีแต่ปริมาณ เราเป็นจำนวนนับ ถ้าเราทิ้งเพื่อนของเรา จะไม่มีใครกล้าลุกขึ้นมาสู้อีกเลย และอย่าลืมว่ากว่าเราจะเดินมาถึงวันนี้ ต้องสูญเสียชีวิต เลือดเนื้อไปเท่าไหร่ จากคนในยุค 6 ตุลา มาจนถึงคนเสื้อแดง คนอย่างลุงนวมทอง กี่คนต้องเสียญาติ กี่คนต้องเสียอวัยวะ เสียชีวิตไป คุณจะตอบพวกเขาอย่างไรหากปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป โอกาสที่เราจะได้เปลี่ยนแปลงประเทศให้เป็นอย่างที่เราฝันอยากให้เป็น”