มันก็แปลกดีนะ ที่ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา ห้องไลน์และในโลกโซเชียลของมนุษย์ลุงมนุษย์ป้า ไม่ปรากฏมีเรื่องราวเนื้อหาสาระส่งต่อ แชร์กันทั่ว อันเกี่ยวกับเรื่องของธรรมะ หรือสุขภาพ...เลย แต่เนื้อๆ เน้นๆ ล้วนเป็นเรื่องราวของความไม่ลงรอยในวิธีคิด และวิถีการแสดงออกที่ผิดแผกแตกต่างระหว่างวัย

        สังคมไทยแบ่งเป็น 2 ซีกอย่างชัดเจนที่สุดอีกครั้ง สอดรับกับการที่ประเทศไทยเข้าสู่สังคมของผู้สูงวัยอย่างเหลือเชื่อ

      จะจะกันไปเลย ก็ต้องยกตัวอย่างกรณีที่เกิดขึ้นในประชาคมธรรมศาสตร์และการเมือง

      คนที่ลุกขึ้นต่อต้าน คัดค้าน การให้ใช้พื้นที่ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ ...ผมสีดอกเลากันทั้งน้าน ส่วนที่เห็นสีดำสีน้ำตาลนั้น ก็ล้วนย้อมปิดหงอกเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่คนที่ออกมาโวยวายว่า ธรรมศาสตร์ควรจะต้องเป็นประชาธิปไตยทุกตารางนิ้ว ผู้บริหารที่ออกมาประกาศห้ามคือคนสยบต่ออำนาจเผด็จการนั้น ก็เป็นเด็กรุ่นปัจจุบันอายุเพิ่ง 20 ต้นๆ กันทั้งสิ้นทั้งปวง

      นี่แค่ตัวอย่างประเภท "น้ำจิ้ม"  ที่เห็นเป็นประจักษ์ ส่วนที่เป็นปัญหาประเภท "จานหลัก" นั้นมีเห็นกันประปรายทั่วไป เชื่อว่าแตะไปตรงไหน เจอปัญหาเกาเหลากันถ้วนทั่วและน่าจะเกือบทุกบ้าน โดยเฉพาะครอบครัวที่มีคนต่างวัยก็จะมีใจรู้สึกแตกต่างกันเยอะมากๆ

       ทางที่ดีที่สุด อย่าไปทะเลาะเบาะแว้ง ชี้ผิดชี้ถูก แต่วางกติกามารยาทกันว่า มนุษย์ป้าอย่างเราๆ คิดอะไร คิดยังไง และทำไม สะท้อนความรู้สึกความเห็นในมุมของตัวเอง "ห้าม" ไปบอกเด็ดขาดว่า เด็กทำไม่ถูกอย่างนั้นอย่างนี้ จากนั้นก็ให้โอกาสเด็กพูดบ้างว่าเขาคิดยังไง

      บทสรุปคือ นี่เป็นความจริงจากปากของคนที่เห็นเป็นตัวเป็นตนจริงๆ และเห็นกันมานานแสนนานตั้งแต่เกิด ก็หวังแต่ว่า เด็กจะนำไปตรึกตรองว่าข้อมูลจากคนที่จับต้องได้ กับข้อมูลจากใครไม่รู้ในโลกทวิตเตอร์นั้น เขาเห็นว่าควรจะเชื่อใคร

      ไม่เชื่อก็ไม่ได้ผิด แต่ที่มันอาจจะเพี้ยนไม่เป็นไปตามความคาดหวังของผู้ใหญ่อย่างเราๆ นั้น ก็เพราะประสบการณ์ของชีวิตเขานั้นมีน้อยกว่า

      ถ้าทำใจได้เช่นนี้ ชีวิตที่วุ่นวายปั่นป่วน ก็จะสามารถแยกแยะได้..จริงไหม.

                                                                                "ป้าเอง"