รู้สึกไม่สบายใจกับบรรยากาศการแสดงออกของเยาวชนคนรุ่นใหม่ แต่ก็ยังน้อยกว่าความรู้สึกไม่สมเหตุสมผลเลยกับประเด็นที่เด็กๆ ยกขึ้นมาย้อนแย้งพ่อแม่ ผู้ปกครอง หรือผู้หลักผู้ใหญ่ที่ลุกขึ้นมาเตือนหรือห้ามปรามการกระทำที่ออกจะเกินขอบเขตจนเรียกได้ว่า ล้ำเส้น

      พ่อแม่จะทวงบุญทวงคุณกับลูกได้อย่างไร ในเมื่อลูกไม่ได้บอกว่าอยากจะมาเกิดสักหน่อย!!!

        มนุษย์ป้าเห็นโพสต์ข้อความนี้แล้ว บอกตามตรงว่า.. ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อ ว่าเด็กๆ ยุค Me คือมีแต่ชั้นเป็นจุดศูนย์กลางของโลกนั้นจะคิดแบบนี้!?!

      เชื่อว่าเป็นเพราะอารมณ์อยากเอาชนะคะคานพาไปเสียมากกว่า

      อย่างไรก็ตาม เมื่อวานนี้เอง ผู้ช่วยแม่บ้านกลับจากลั้ลลา "เที่ยวปันสุข" ช่วงรัฐท่านหยุดชดเชยวันสงกรานต์ที่หายไปนั้น นางให้ข้อมูลที่น่าตกใจว่า เด็กๆ เขาคิดอย่างนั้นจริงๆ ว่า ..เขาไม่ได้อยากจะเกิด เมื่อทำให้เขาเกิด พ่อแม่ก็ควรจะต้องรับผิดชอบ จะมาจ้ำจี้จ้ำไชเขาอะไรขนาดนั้น 

      อุต๊ะ บวกกับ OMG ..เพราะปัญหาครอบครัวในต่างจังหวัดห่างไกลความเจริญนั้น มันเป็นตัวส่งเสริมให้เด็กบางส่วนรู้สึกเช่นนั้น นั่นคือ พ่อแม่ทิ้งเขาให้อยู่กับปู่ย่าตายายแบบตามมีตามเกิด ด้วยเหตุผลว่าต้องทำมาหากิน ปู่ย่าตายาย หูตาฝ้าฟาง ความรู้น้อย สงสารหลานก็ประคบประหงมสารพัดราวกับไข่ในหิน กลับจากโรงเรียนออกไปแว้น ออกไปรวมแก๊งกินเหล้ากัน ปู่ย่าตายายก็นึกว่าหลานทำกิจกรรมที่โรงเรียน

      เด็กที่มีความแข็งแรงทางอารมณ์ ก็ไม่โอนอ่อนไปตามเพื่อนในด้านมืด แต่เด็กที่จิตใจไม่แข็งพอ ก็จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เมื่อเห็นเพื่อมีดีมีใช้มีกินมากกว่า พลอยกดดันให้เป็นพวกต่อต้านสังคม

      ฟังแล้วก็ให้แสลงใจว่า เราจะไปโทษพฤติกรรม หรือการกระทำของเด็กในวันนี้ไม่ได้เลย เพราะผู้ใหญ่นั่นแหละ เป็นต้นแบบที่ไม่ดี หรือไม่ถูกต้องเท่าที่ควรจะเป็น เพราะครอบครัวเป็นพื้นฐานสำคัญของทุกย่างก้าวที่เด็กเดิน มิใช่พึ่งพาแต่ครูบาอาจารย์ในโรงเรียนเท่านั้น

      บรรดาพวกที่ชอบไข่แล้วทิ้งให้แม่กาเหว่าเลี้ยง ช่วยคิดใหม่ทำใหม่ก็จะดีกว่า อย่างน้อยที่สุด ถ้าไม่พร้อมก็อย่ามีลูกเลยนะจ๊ะ เพราะการมีลูกมันพ่วงมากับความรับผิดชอบที่ไม่รู้จบ ไม่ใช่แต่เฉพาะความรัก ความต้องการอย่างเดียว แล้วก็จบซะเมื่อไหร่ล่ะ.

                                                            "ป้าเอง"