30 ส.ค.63-นายจอม เพชรประดับ สื่อมวลชนอิสระ ลี้ภัยในสหรัฐอเมริกา โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก Jom Petchpradab ว่า  จะบอกว่า "กูไม่กลัวมึง"

พูดไม่ได้เต็มปากแล้วละครับว่า การลี้ภัยอยู่ในประเทศที่เจริญ หรือเป็นประชาธิปไตยแล้ว จะไม่ถูกคุกคามจากเผด็จการราชานิยมไทย

นี่เป็นครั้งแรกที่มีการส่งคนมาติดตามผมตลอดทั้งวัน เพื่อถ่ายภาพว่า ผมทำอะไรขณะอยู่ที่บ้าน บ้านพักอยู่ตรงไหน ขับรถยี่ห้ออะไร เดินทางออกไปพบปะกับใคร สถานที่ที่ไปอยู่ตรงไหนใครเป็นเจ้าของ สถานที่เคยทำงานอยู่ตรงไหน แม้จะต้องนั่งเฝ้าดักรอเพื่อถ่ายภาพอยู่ตั้งแต่เช้าจนมืดค่ำจนผมขับรถกลับบ้าน ก็ถ่ายภาพทั้งหมดไว้แล้วส่งกลับไทย ให้ทางทีมที่เมืองไทย ส่งกลับมาขู่ผมพร้อมกับคำพูดที่ว่า "แน่จริง จับให้ได้สิ" ( Catch me if you can ) เพื่อบอกว่า คุณอยู่ในสายตาของเราตลอดเวลานะ ระวังตัวเอาไว้

จริงๆแล้ว การเป็นผู้ลี้ภัยในต่างประเทศเพราะเห็นต่างจากรัฐไทย เหมือนเป็นผู้ร้ายหรือเป็นเชื้อโรคของสังคมไทยอยู่แล้ว ผมมักถูกข่มขู่คุกคามจากสังคมไทยในแอลเอ. (ชุมชนไทยในแอลเอ.เหมือนเป็นจังหวัดหนึ่งของเมืองไทย ) ที่ยังไม่เข้าใจรากเหง้าของปัญหาในเมืองไทยอยู่บ่อยครั้ง

ทั้งการพูดซึ่งหน้าว่าเป็นทาสทักษิณ พวกล้มล้างสถาบัน รวมถึงการชูนิ้วกลางให้ ยังไม่รวมที่ถูกดูแคลนด้วยสายตาเพราะคิดว่าผมคือคนทรยศต่อแผ่นดินเกิด

การจะตอบโต้ หรืออธิบายความว่าทำไมผมถึงคิดต่างจากอำนาจรัฐของคณะรัฐประหาร เป็นเรื่องยากสำหรับคนที่นี่ ที่ไม่พยายามเปิดใจรับฟังคนที่เห็นต่างจากรัฐไทย แม้จะอาศัยอยู่ในประเทศที่ใช้หลักเหตุผล กฎหมาย กติกาของสังคมในการหาทางออกร่วมกันก็ตาม

อย่างไรก็ตาม การถูกข่มขู่อย่างเป็นทางการครั้งนี้ ผมได้ไปแจ้งความกับตำรวจไว้แล้ว แต่ในภาวะโควิคที่ตำรวจแอลเอ.ถูกตัดลดงบประมาณการแจ้งความจึงเป็นไปด้วยความลำบากและใช้เวลาอยู่ไม่น้อย

ทั้งหมดทั้งปวงจะบอกว่า ไม่ได้ทำให้ผมต้องหยุดวิพากษ์วิจารณ์สถาบันแห่งอำนาจที่ใช้อำนาจกดหัวประชาชนในเมืองไทย "ไม่กลัวแต่ไม่ประมาท" อีกอย่างเห็นน้อง ๆ เยาวชน ประชาชนไทย ที่กล้าหายร่วมกันทำลายเพดานความกลัวลงมาแล้ว ซึ่งคนไทยที่เสียสละตัวเองเพื่อให้พลเมืองไทยอยู่อย่างมีเกียรติมีกศักดิ์ศรีในฐานะเจ้าของประเทศ แม้จะอยู่ที่ใดในโลก ก็มีความเสี่ยงเท่ากันหมด แต่..เพื่อให้ #จบในรุ่นเรา

... จะบอกว่า "กูไม่กลัวมึง".