24 ส.ค.63- รศ.ดร.พิชิต ลิขิตกิจสมบูรณ์ อดีตอาจารย์คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กระบุข้อความว่า พรรคอนาคตใหม่-ก้าวไกลเป็นพรรคในระบบสภา ไม่ใช่ "พรรคปฏิวัติ" ที่รวมเฉพาะ "พวกฮาร์ดคอร์ซ้ายสุด" ไว้ในที่เดียว บัญชาการจาก "ผู้นำข้างบน" สู่ล่างไปยังสมาชิกจำนวนหยิบมือ แล้ว "ชูธง" นำหน้าขบวนมวลชนไป "สู้รบในสงคราม"

พรรคสภานั้นรวมผู้คนหลากหลายความคิดที่มีอุดมการณ์กว้าง ๆ ร่วมกัน ฐานมวลชนก็คือคะแนนเสียงเลือกตั้งของปชช.นับล้านสารพัดความคิดความเชื่อและต่างระดับความเข้าใจ การเคลื่อนไหวของพรรคสภาจึงต้องคำนึงถึงสมาชิกและฐานมวลชนที่กว้างกระจายหลากหลายมาก แล้วยังถูกผูกมัดด้วยกฎระเบียบและกฎหมายมากมาย

ในปวศ. พรรคสภาที่ "ชูธงก้าวหน้าสุด ๆ" โดยไม่ดูสถานการณ์ ไม่ช้าก็สูญเสียมวลชนส่วนใหญ่ไป เหลือแค่ "แฟนคลับฮาร์ดคอร์" จำนวนหยิบมือ สุดท้ายก็โดดเดี่ยว เหี่ยวเฉาหรือถูกทำลายไป

มี "ประเพณี" อย่างหนึ่งในพรรคคอมมิวนิสต์ เรียกว่า "วิจารณ์-วิจาร์ณตนเอง" ถ้า "ผู้นำ" เห็นสมาชิกคนใด "ออกนอกลู่นอกทาง" ที่ตนสั่งไว้ ก็จะเรียกประชุม ระดมสหายมารุม "วิจารณ์" (ซึ่งก็คือรุมด่า) ผู้นั้น ดำเนินไปเป็นวัน สัปดาห์ เป็นเดือน จนกว่าผู้นั้นจะ "สำนึกผิด" แล้วทำการ "วิจารณ์ตนเอง" ในที่ประชุม ซึ่งก็คือยอมก้มหัวสารภาพผิดและ "ด่าตัวเอง" ต่อหน้าทุกคน เป็นวิธีทำลายปัจเจกความเป็นมนุษย์ของผู้นั้นอย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด

สิ่งที่สมศักดิ์ เจียมกระทำต่อปิยบุตรมีลักษณะคล้าย ๆ อย่างนี้แม้ไม่แน่ชัดว่า สมศักดิ์ติดมาจากพคท.หรือเป็นที่ตัวแกเอง สมัยก่อนพวกเราอาจเรียกอย่างสวยหรูว่า "วิจารณ์-วิจารณ์ตนเอง" แต่ในยุคนี้เราเรียกว่า "ล่าแม่มด" หรือ "อินเตอร์เน็ตบูลลี่"

ใช้กับสลิ่ม (ซึ่งก็ใช้วิธีบูลลี่แบบเดียวกัน) ยังพอทน แต่เอามาใช้ในหมู่มิตรสหายกันเอง แบบนี้ใช้ไม่ได้ ฉายา "สตาลินบนอินเตอร์เน็ต เผด็จการทางความคิด" ไม่ได้มาเพราะโชคช่วย.