ฮื่ออ์อ์อ์...ก็อาจต้องถือเป็นช่วง ไหว้ครู หรือช่วงแค่เริ่มๆ ยกแรก สำหรับการออกมา ลงถนน ของพวก ม็อบเด็กๆ เขา ยังไม่ควรจะไปประเมิน ไปสรุปเอาง่ายๆ ว่าจะ จุดติด-จุดไม่ติด และโดยสีสัน บรรยากาศ ที่ออกจะคึกๆ คักๆ กว่าที่เคยนึก เคยคิด เอาไว้ก่อนล่วงหน้า ก็ยิ่งไม่น่าจะ ตั้งอยู่ในความประมาท โดยเด็ดขาด!!! เพราะยังไงๆ...เด็กในวันนี้ ย่อมต้องกลายเป็นผู้ใหญ่ในวันหน้า ขณะที่ผู้ใหญ่ในวันนี้ ย่อมหนีไม่พ้นที่จะต้องแง้มฝาโลง กันไปตามสภาพ...
---------------------------------------------------
ส่วนนับจากนี้...มันจะดำเนิน คลี่คลาย หรือขมึงขมวดไปในทางไหนต่อทางไหน อันนี้...คงต้องอาศัย กฎเหล็กแห่งธรรมชาติ หรือ กฎอิทัปปัจจยตา นั่นแหละ ถึงจะ เข้าท่า ที่สุด ในการนำมาใช้เป็นพื้นฐานการวิเคราะห์ การประเมิน ในทุกๆ สรรพสิ่งที่มีความเคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลง อย่างเป็นนิรันดรไป หรือด้วยกฎที่ว่าด้วย... ด้วยเหตุเพราะสิ่งนี้-สิ่งนี้...สิ่งนี้ จึงเป็นไป นั่นแล คือมันคงไม่ได้ขึ้นอยู่กับพวก เด็กๆ เท่านั้น ว่าเขาจะมีอิทธิฤทธิ์ อิทธิเดช มาก-น้อยซักเพียงไหน แต่ยังต้องขึ้นอยู่กับบรรดาพวก ผู้ใหญ่ ทั้งหลายอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธ ว่าจะเก่ง จะฉลาด จะเฉียบแหลม เฉียบคม จะเข้าถึงและเข้าใจ ต่อความเป็นไปของสรรพสิ่งต่างๆ หรือจะยังโง่-ชุ่ย-เพียบพูนด้วยเล่ห์และแสนทราม แบบไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงไปเป็นอื่น...
--------------------------------------------------------
ซึ่งก็คงต้องยอมรับเอาจริงๆ นั่นแหละว่า...เท่าที่ดูจากการจัดรูป จัดขบวนทัพ เพื่อตั้งรับ เพื่อรับมือ กับฉากสถานการณ์ความเป็นไป อันย่อมนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงต่างๆ นานา ที่กำลังจะมาถึงในวันข้างหน้า หรือภายใน อนาคตอันใกล้ นับจากนี้ ของบรรดาพวก ผู้ใหญ่ ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นประเภท แก่เพราะกินข้าว-เฒ่าเพราะอยู่นาน หรือ แก่แต่ยังมีไฟอยู่ ก็ยังอดไม่ได้ที่จะก่อให้เกิดความรู้สึก หวิวๆ-โหวงๆ อยู่พอสมควร คือคล้ายๆ ยัง มองไม่ออก ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นกันแน่??? ยังออกไปทางสบายๆ ไม่ได้รู้สึกเคร่งเครียด เอาจริง-เอาจัง หรือยังไม่ได้คิดปรับเปลี่ยน ปรับสภาพ แต่ละสิ่ง แต่ละอย่าง เพื่อให้เกิดความสอดคล้อง กลมกลืน หรือเกิดความมั่นอก มั่นใจ ในการตั้งรับ รับมือ กับสิ่งที่กำลังอุบัติขึ้นมา อย่างบรรดาผู้ซึ่งไม่ได้ตั้งอยู่ในความประมาท ทั้งหลาย...
-----------------------------------------------------
พูดง่ายๆ ว่า...สุดท้ายแล้ว ก็ดูจะออกไปทาง โอลด์ นอร์มอล ล้วนๆ ยังไม่ได้มีวี่แววที่จะช่วยให้อะไรต่อมิอะไรออกไปทาง นิวๆ เอาเลยแม้แต่น้อย ยิ่งถ้าหากเป็นไปตามข่าว ที่พวกปากหอย ปากปู เขาซุบซิบ นินทา กันให้แซ่ด ว่าไม่ว่า พลังงาน อุตสาหกรรม ฯลฯ สุดท้ายก็เสร็จ ซีทีเอ็กซ์ เสร็จ เรียงหิน กันจนได้ อันนี้...ก็ยิ่งเท่ากับว่า ยิ่งเป็นการช่วยเสริม ช่วยเติมพลังให้กับพวกเด็กเขา ให้ยิ่งมีฤทธิ์ มีเดช มีสิทธิเหาะเหิน เดินอากาศ มุดน้ำ มุดดิน ได้ยิ่งกว่าพวก 4 กุมาร ที่พระอินทร์ท่านมอบอำนาจ ประทานอำนาจไว้ซะอีก อันเนื่องมาจาก ความห่วยแตก ของผู้ใหญ่ทั้งหลาย ที่จะไปทำปฏิกิริยา หรือไป ปฏิสัมพัทธ์ กับความมีฤทธิ์ มีเดช ของพวกเด็กๆ ในแบบ ด้วยเหตุเพราะสิ่งนี้-สิ่งนี้...สิ่งนี้จึงเป็นไป นั่นเอง...
--------------------------------------------------------
อันนี้นี่แหละ...ที่ทำให้ไม่อาจไปด่วนสรุป ด่วนประเมิน การจุดติด-จุดไม่ติดของพวกเด็กๆ เขาได้ง่ายๆ เนื่องจากสรรพสิ่งที่กำลังก่อให้เกิดความเคลื่อนไหว คงไม่ใช่มีแต่พวกเด็กๆ ล้วนๆ แต่เพียงเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงบรรดาพวกผู้ใหญ่ทั้งหลายควบคู่ไปด้วย ยิ่งไปกว่านั้น...มันยังไม่ได้มีแต่เฉพาะความเคลื่อนไหวภายในประเทศไทย ภายในสังคมไทยล้วนๆ ซะอีกต่างหาก แต่ยังมีความเคลื่อนไหวของโลกทั้งโลก เข้ามาเป็นองค์ประกอบและเป็นตัวขับเคลื่อน ไม่ว่าในทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม หรือเลยไปถึงการทหาร เอาเลยก็ไม่แน่!!!
------------------------------------------------------
และที่น่าห่วง น่ากังวล ยิ่งไปกว่านั้น...ก็คือประดา ความเคลื่อนไหว เหล่านี้ มันคงไม่ได้สิ้นสุด สูญสลาย ไปเพียงแค่เพราะ การอยู่-การไป ของ รัฐบาล อันเป็นสิ่งที่มาๆ-ไปๆ มาได้-ก็ไปได้ แต่เพียงเท่านั้น ยิ่งถ้าหากรัฐบาลนั้นๆ พยายามผูกแข้ง ผูกขา ผูกอำนาจของตัวเองเข้าไว้กับความเป็นไปใน สถาบันทางสังคม ต่างๆ โอกาสที่บรรดาความเคลื่อนไหวแต่ละความเคลื่อนไหวมันจะลุกลาม บานปลาย ซึมซ่าน ไปสู่เสาแต่ละเสา ที่เคยเป็นตัวค้ำยันโครงสร้างของสังคมไทยทั้งมวล ของประเทศทั้งประเทศ มันจึงย่อมมีความเป็นไปได้ยิ่งขึ้นไปเท่านั้น อันนี้นี่เอง...ที่เป็นอะไรที่ค่อนข้างก่อให้เกิดความ หวิวๆ โหวงๆ อยู่พอสมควร...
-------------------------------------------------------
ด้วยเหตุนี้...ก็เอาเถอะ จะตั้งรับ จะจัดทัพ จัดขบวน กันในรูปไหน แบบไหน ก็คงต้องแล้วแต่พ่อเจ้าประคุณรุนช่อง ผู้ซึ่งมีอำนาจและหน้าที่ จะต้องไปคิดกันเอาเอง ไปว่ากันเอาเอง ตามสภาพ แต่สิ่งพึงต้องระลึกแล้ว ระลึกอีก คิดแล้ว คิดอีก และตระหนักแล้ว ตระหนักอีก ก็คงหนีไม่พ้นไปจากสิ่งที่เรียกๆ กันว่า ความรับผิดชอบ อันเป็นสิ่งที่ควบคู่ไปกับอำนาจและหน้าที่ ในทุกเรื่อง ทุกกรณี นั่นเอง ภายใต้ฉากสถานการณ์ความเปลี่ยนแปลงของโลก ที่ออกจะหนักหนา สาหัส ปานประดุจ คลื่นยักษ์สึนามิ ซึ่งกำลังสาดซัดเข้าใส่ประเทศไทย สังคมไทย อย่างเป็นระลอก เลยคงต้องฝากคำถาม ฝากข้อสังเกต แบบเดียวกับคำพูดติดปากของตัวละครเอกในหนัง เปาบุ้นจิ้น เอาไว้ ณ ที่นี้ นั่นคือ แล้วเจ้าจะ...รับผิดชอบ...ไหวรึ!!!...
-------------------------------------------------------
ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Michael Cibenko... “One problem with gazing too frequently into the past is that we may turn around to find the future has run out on us. - ปัญหาของการมัวแต่เหลียวหลังมองอดีต ก็คือ...เมื่อหันกลับมาเราอาจพบว่า อนาคตได้ผ่านเลยเราไปแล้ว...”
-----------------------------------------------------------
|
เมื่อวานคุยเล่น เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด |
| อนาคต 'คนนินทาเมีย' |
| 'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ' |
| ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ |
| วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง" |
| "การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา. |
| เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?" |
