(1)

                เลยแทบไม่รู้ว่า...ควรที่จะ แสดงความยินดี หรือ แสดงความเสียใจ กันแน่!!! สำหรับบรรดา 4 กุมาร ที่ได้พ้นไปจากตำแหน่งรัฐมนตรี รวมทั้งท่านรองนายกฯ เฮียกวง-สมคิด หรือ ป๋าดัน ที่บางครั้ง บางครา อันตัวข้าพเจ้าเอง อาจเผลอไปละลาบละล้วงจ้วงจาบ อันเนื่องมาจากการดันโน่น ดันนี่ การกระตุ้น อัดฉีด อะไรต่อมิอะไรก็แล้วแต่ และคงต้องขออนุญาต อโหสิกรรม เอาไว้ ณ ที่นี้...

                                                       (2)

                คือถ้าหากว่ากันแบบ โอลด์ นอร์มอล การต้องหลุดจากพรรคการเมืองที่ตัวเองมีส่วนก่อตั้ง ก่อรูป ก่อร่าง มากับมือ รวมทั้งหลุดไปจากตำแหน่งรัฐมนตรี รองนายกรัฐมนตรี แบบทั้งแผง ทั้งยวงนั้น แม้เป็นอะไรที่อาจพอ ทำใจ ได้ หรือไม่ถึงกับต้องเสียอก เสียใจ อะไรกันมากมาย แต่คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ย่อมก่อให้เกิดอาการ เสียความรู้สึก อยู่พอสมควร คือแม้ไม่ถึงกับรู้สึกฉุนฉิว กริ้วโกรธ เกลียด เคียดแค้น อาฆาตพยาบาท ริษยาและชิงชัง อย่างผู้ที่ถือเป็น ฝ่ายตรงข้าม หรือเป็น ศัตรูทางการเมือง ระหว่างกันและกันก็ตาม แต่สำหรับ มิตร ที่พยายามเสือกไส ไล่ส่ง กันชนิดวันละ 3 เวลาหลังอาหารนั้น คงอดไม่ได้ที่จะต้องหงุดหงิด รำคาญ มากบ้าง-น้อยบ้าง กันไปตามสภาพ...

                                                 (3)

            อย่างไรก็ตาม...ถ้าหากมองกันแบบ นิว นอร์มอล ซะอย่างแล้ว อันนี้...อาจเป็นอะไรที่ โล่งง์ง์ง์แสนโล่งง์ง์ง์ หรือที่สุดแสนจะปลอดโปร่ง โล่งสบาย เอามากๆ แบบที่นักคิด นักวิชาการด้านรัฐศาสตร์ แต่ไปเอาดีทางด้านเศรษฐศาสตร์ จนกลายเป็นขวัญใจชาวหุ้น เซียนหุ้น มาโดยตลอด อย่างอาจารย์ สมชัย ภคภาส์นวิวัฒน์ ท่านเคยวิเคราะห์ สังเคราะห์ ไว้ก่อนหน้านี้นั่นแหละว่า ถ้าหากบรรดา 4 กุมาร รวมทั้งรองนายกฯ ฝ่ายเศรษฐกิจ อย่าง ป๋าดัน-สมคิด มีอันต้องหลุดจาก ครม.ไป เพราะการปรับ ครม.เที่ยวนี้ ต้องถือว่า...โชคดีเอามากๆ หรือออกไปทาง โชคดี...ที่ตายก่อน อะไรประมาณนั้น...

                                                    (4)

                อันเนื่องมาจาก ความเป็นไปของโลก ภายในอนาคตเบื้องหน้า หรือในอนาคตอันใกล้ ไม่ว่าจะในทาง สุขภาพ หรือในทาง เศรษฐกิจ ก็ตาม...มันน่าจะออกไปในแนวที่สามารถ ปราบเซียน ในทุกๆ เซียน ไม่ว่าจะในระดับแค่เซียนถือลูกท้อ หรือเซียนในระดับเหาะเหินเดินอากาศก็แล้วแต่ ล้วนแล้วแต่มีสิทธิ์ ตาย...กับ...ตาย หรือ ไม่ตาย...ก็เลี้ยงไม่โต ไปด้วยกันทั้งสิ้น ชนิดไม่ว่าจะเป็นเซียนในประเทศไหน สังคมไหน ก็ตามที ต่างหัวทิ่ม หัวตำ ไปด้วยกันทั้งนั้น หรือแทบมองไม่เห็นทางออก ทางไป ว่าจะไปในแนวไหนกันดี มันถึงจะรอดพ้น รอดไปจาก วิกฤตการณ์ ระดับที่แทบไม่เคยพบ เคยเห็น มาก่อน ในประวัติศาสตร์มนุษยชาติเอาเลยก็ว่าได้...

                                                      (5)

                หรือเป็นวิกฤตการณ์ ในระดับที่หนีไม่พ้นต้อง นิว นอร์มอล กันแบบถึงราก ถึงโคน ไม่ใช่แค่สวมหน้ากาก หรือเว้นระยะห่างระหว่างกันและกัน อันถือเป็นเพียง รูปแบบ ชนิดหนึ่งเท่านั้น แต่ยังต้อง นิว นอร์มอล กันใน เนื้อหา ลึกๆ ไม่ว่าตั้งแต่ทัศนคติกระบวนทัศน์ วิสัยทัศน์ พฤติกรรม อุปนิสัย วาสนาหรือสันดาน ฯลฯ ไม่ว่าในทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม ไปจนถึงวัฒนธรรมประเพณี ค่านิยมต่างๆ ก็ตามที ไม่งั้น...โอกาสรอดพ้น รอดสันดอน ขณะที่ยังไม่ปรับเปลี่ยน สันดาน ย่อมเป็นไปได้ยากซ์ซ์ซ์เอามากๆ และบรรดาสิ่งเหล่านี้...ย่อมไม่ได้ขึ้นอยู่กับขีดความสามารถของบุคคลหนึ่ง บุคคลใด ทีมหนึ่ง ทีมใด แต่ขึ้นอยู่กับสังคมทั้งสังคม หรือประเทศทั้งประเทศนั่นแหละ ว่าจะสามารถ ร่วมมือ-ร่วมใจ ปรับเปลี่ยนตัวเองไปในทางทิศทางที่ถูกต้อง ที่เหมาะ ที่ควร หรือที่สอดคล้อง กลมกลืน กับความเป็นไปของโลกได้มากหรือน้อย เพียงไหน...

                                                     (6)

                ด้วยภาระอันหนักหนา สาหัส และหนักหน่วง รุนแรง ถึงเพียงนี้...ก็เลยต้องถือเป็น โชคดี ของบรรดาทีมเศรษฐกิจ อันประกอบไปด้วย 4 กุมารทั้งหลาย ที่แม้จะต้องปราศจาก อำนาจ และ หน้าที่ แต่นั่นต้องถือว่าย่อมปราศจาก ความรับผิดชอบ ควบคู่ไปด้วย หรือพูดง่ายๆ ว่า...นับแต่นี้ คงไม่ต้องเผชิญกับส้นมือ ส้นตีน รองเท้าแตะและสากกะเบือบิน ของใครต่อใครที่จะสาดซัดเข้ามาอีกต่อไปแล้ว แม้แต่การละลาบละล้วงจ้วงจาบเล็กๆ น้อยๆ ของ อันตัวข้าพเจ้าเอง ก็ตาม อันนี้นี่เอง...ที่น่าจะช่วยให้เกิดอาการ โล่งง์ง์ง์แสนโล่งง์ง์ง์ เกิดความสุข สดชื่น เหมือนยืนอยู่บนเนินเขา อันถือเป็นสิ่งที่น่า แสดงความยินดี เป็นอย่างยิ่ง ส่วนใครก็ตาม...ที่ได้ทำบาป ทำกรรม กับ 4 กุมารเอาไว้ ไม่ว่ากรรมหนัก กรรมเบา อันนั้นนั่นแหละ...ที่ควรระมัดระวังเอาไว้ให้จงหนัก เพราะอาจถึงขั้นต้องครวญครางครวญเพลง ฆ่าฉัน...ฆ่าฉัน...ให้ตายดีกว่า อีกไม่ใกล้-ไม่ไกล นับจากนี้เอาเลยก็ไม่แน่..

                               -----------------------------------------------------------