มีความรักความผูกพันกับพระเอก-ผู้กำกับผู้ล่วงลับ อย่าง  ตั้ว-ศรัณยู วงษ์กระจ่าง เป็นอย่างมาก สำหรับนักแสดงหนุ่ม โน้ต-วัชรบูล ลี้สุวรรณ  เพราะนอกจากจะเป็นพี่น้องร่วมวงการบันเทิง ทั้งคู่เป็นศิษย์ร่วมสถาบัน คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อีกด้วย ซึ่งล่าสุดหนุ่มโน้ตได้เดินทางมากราบลาพี่ชายคนสนิทเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมเผยความในใจ โดยได้โพสต์ลงอินสตาแกรมว่า

          “ผมมาส่งพี่ครับ…ผมกับพี่ #ตั้วศรัณยู จบมาจากสถาบันเดียวกัน แต่รุ่นห่างกันเกือบ 20 ปี เลยไม่มีทางได้เจอกัน เพราะตอนพี่เรียนอยู่ที่สถาปัตย์จุฬา ผมน่าจะยังไม่เกิด ตอนเป็นพระเอกละครแล้ว ผมเป็นเด็กประถมนั่งดูโทรทัศน์กับยายอยู่ที่บ้าน พอเข้าสถาปัตย์ได้ พี่ก็ผันตัวเป็นผู้จัดละคร เป็นผู้กำกับแล้ว

          เหลือเพียงตำนานทิ้งไว้ให้รุ่นน้องฟังว่า ที่คณะมีสองสิ่งที่ทำให้คนจากคณะอื่นๆ เดินมา คือตู้โทรศัพท์ และศรัณยู ถ้าสาวๆ คณะอื่นเดินมาโทรศัพท์แล้วบังเอิญเจอพี่ตั้วถือเป็นโบนัส พอผมมาเล่นละครช่วงแรกๆ ก็หวังว่าจะได้ทำงานร่วมกัน ปรากฏว่าช่วงนั้นพี่ออกก็ไปวุ่นๆ กับอุดมการณ์ในหัวใจของพี่ กว่าจะมาได้ร่วมงานกันก็เมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง คือละครเรื่อง #รอยรักแรงแค้น ซึ่งเป็นละครของพี่จริงๆ เพราะทุกอย่างพี่เป็นคนกลั่นกรองออกมาทั้งหมด

          ผมยังจำได้…วันแรกที่เปิดกล้องได้ เราถ่ายทำกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวมหาวิทยารังสิต แรกผมไม่ได้มอง #ละครรอยรักแรงแค้น ต่างจากละครดราม่า ชิงรักหักสวาท เรื่องอื่นที่เคยเล่น ก็คงเหมือนเรื่องอื่นๆ ที่ตัวร้ายก็ร้ายไปและบทพี่ชายของนางเอกคงไม่มีอะไรนัก จนเริ่มถ่ายทำฉากแรก ไม่รู้กี่เทคก็ยังไม่ผ่าน จนน้องอิงผู้ช่วยพี่ตั้วต้องเดินเอาบทมาให้อ่านใหม่ และบอกว่าอย่าเปลี่ยนบท ผมก็เถียงไปอีกว่าไม่ได้เปลี่ยนใจความ สาระสำคัญยังอยู่ครบ แค่สลับประโยคและตัดคำเชื่อมออกไปบ้าง

          จนที่สุดพี่ตั้วเรียกไปคุยว่าโน้ตบทที่ให้ ทุกคำพูด ทุกตัวอักษรมันมีความหมาย มีหน้าที่ของมัน เราต้องพูดตามนั้นทุกคำเพราะมันคือลายแทง ที่บอกใบ้ว่าสันดานของตัวละครตัวนั้นมันเป็นคนอย่างไร คิดอะไร มีทัศนคติต่อโลกนี้อย่างไร ที่โน้ตเล่นไปพี่ไม่เชื่อ แล้วจะทำให้พี่เชื่อได้มั้ย…กลับไปอ่านบทมาใหม่นะแล้วคิวหน้าค่อยถ่ายกันต่อ

          ผ่านเวลาไป…ผมยังจำได้วันที่พี่มาถามว่าน้ำหนักลดไปกี่กิโล สมบทบาทธาดาที่เป็นมะเร็งดีนะ พี่ชอบ ผมยังจำได้ที่พี่ให้ผมต่อยกับน้องไมค์แบบไม่มีคิวและกลิ้งตกลงมาจากศาลาลงมาบนพื้นปูนข้างล่าง และผมพลาดต่อยโดนหน้าน้องไปหนึ่งที ฉากนั้นฉากเดียวถ่ายตั้งแต่ทุ่มนึงจนเที่ยงคืน ผมยังจำได้วันที่พี่เอาเลือดมาละเลงหน้าผมในห้องฉุกเฉิน พอพี่สั่งคัทผมเดิมออกมาจากห้อง พยาบาลจริงๆ ของโรงพยาบาลร้องกรี๊ดเลย

          ผมยังจำได้วันที่พี่ให้ผมเข้าไปนั่งในคุก ถึงจะให้ฝ่ายฉากทำความสะอาดให้แล้ว แต่กลิ่นสาบคน กลิ่นเหงื่อ เหลือบ ลิ้น แมลงวันที่อยู่ในห้องนั้น และแววตาของผู้ต้องหาที่นั่งอยู่ห้องข้างๆ มันยังติดตาผมอยู่เลย ผมยังจำได้วันที่พี่ให้ผมไปนอนในเตียงชันสูตรศพในห้องดับจิต พื้นมันเย็นดีจริงๆ ตะแกรงนั้นก็ดูทำความสะอาดเลือด น้ำเหลืองง่ายดีจัง

          ผมยังจำได้วันที่ธาดา (ผม) ต่อยกับคิมหันต์ (ไมค์ ภัทรเดช) แล้วต้องถูกเหวี่ยงไปกระแทกขวดเหล้าบนโต๊ะ การถ่ายทำผ่านไปด้วยดี จนตอนอินเสิร์ทผมเล่นเองคนเดียว ปรากฏว่าผมพลาดแทนที่จะล้มแหมะลงบนโต๊ะ ปรากฏว่าดันกวาดขวดเหล้า ตัวผมลอยข้ามตกลงมาอีกฝั่งทับไมค์ wireless จนแตก และที่หลังผมก็มีรอยแดงอ่านว่า Sennheiser ชัดเจน พี่เดินหัวเราะ แหะๆ เข้ามา บอกว่ามันส์ดีวะ ส่วนผมเจ็บหลังมาอีกเป็นปี แต่ตอนนี้หายแล้ว

          ผมยังจำได้เวลาฉากยากๆ พี่จะเดินมาบอกให้สมาธิดีๆ และเชื่อใจเพื่อนที่เข้าฉากด้วยกัน คือพี่จะเดินมาให้กำลังใจนั้นแหละ ผมรู้ …สุดท้ายขอบคุณที่พี่สร้าง #ธาดา ขึ้นมา ทำให้ผมได้มาร่วมงานกับพี่ ขอบคุณพี่ที่ทำให้ผมเห็นคุณค่าของตัวเอง และกลับมาสนุกกับงานแสดงอีกครั้ง …แต่พี่จากพวกเราเร็วเกินไปจริงๆ ครับ…ผมเสียใจ"

ขอบคุณภาพจากอินสตาแกรม @watcharabul