จริงนะ...

            ถ้าจะบอกว่านักการเมืองไทยดีแต่พูด

            ครั้นเวลาให้ลงมือทำ ไม่ได้เรื่องสักอย่าง

            ช่วงนี้ น้ำลดตอผุดมีให้เห็นเยอะ แต่ขอยกมาแค่ ๒ กรณี

            การเรียนออนไลน์ กับ การบินไทย

            เริ่มที่การเรียนออนไลน์ของเด็กนักเรียน ที่พบว่าวันแรกเต็มไปด้วยปัญหา ซึ่งล้วนเป็นปัญหารากฐานของประเทศ

            ความยากจนทำให้เด็กหลายคนเข้าไม่ถึงเครื่องไม้เครื่องมือ

            เท่าที่เฝ้าสังเกต นักเคลื่อนไหว นักการเมืองฝ่ายค้านพากันโจมตีรัฐบาลลุงตู่สารพัด ว่าสร้างความเหลื่อมล้ำ

            บ้างก็แนะให้เด็กไปเรียนในโรงเรียน ไม่ต้องสนใจโควิด-๑๙ เพราะเลิกระบาดในไทยไปนานแล้ว

            ใช้อวัยวะส่วนไหนคิดไม่ทราบได้ เพราะทั้งๆ ที่มีข่าวฝรั่งเศสเปิดโรงเรียนมา ๑ สัปดาห์ ทำให้มีผู้ติดเชื้อที่ยึดโยงกับโรงเรียนเพิ่มขึ้น จึงต้องสั่งปิดอีกรอบ ก็ยังดันทุรังเสนอเปิดโรงเรียนให้ได้

            ประเด็นเด็กบางคน บางครอบครัวยากจน เข้าไม่ถึงการเรียนแบบออนไลน์ มันสะท้อนให้เห็นว่า รัฐบาลที่ผ่านมากี่ยุคกี่สมัยล้วนต้องรับผิดชอบกับสิ่งนี้ 

            เพราะไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งจะเกิดหลังการรัฐประหาร ๒๕๕๗

            ส.ส.ชอบคุยโม้โอ้อวดว่าตัวเองเป็นผู้แทนฯ มาหลายสมัย เป็นรัฐมนตรีมาหลายกระทรวง แต่พอไปค้นหาผลงาน....เงียบกริบ

            ดู "จาตุรนต์ ฉายแสง" เป็นตัวอย่าง

            วิจารณ์เรื่องการเรียนออนไลน์ ด่ารัฐบาลเละเทะ แต่พอถามว่า "จาตุรนต์ ฉายแสง" มีผลงานในฐานะรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการให้เป็นที่จดจำบ้าง

            ยุงบินผ่านยังได้ยินเสียง!

            ความเหลื่อมล้ำทางสังคมเกิดขึ้นมาต่อเนื่องยาวนาน แทนที่นักการเมืองจะแก้ปัญหาเมื่อตัวเองอยู่ในอำนาจ กลับทำไม่รู้ไม่เห็น

            กลับกันเมื่อไม่มีอำนาจ ก็ใช้เรื่องนี้โจมตีการเมืองฝ่ายตรงข้าม

            นี่แหละโฉมหน้าที่แท้จริงของนักการเมือง

            เช่นเดียวกับการบินไทย ใช่ว่าปัญหาจะเพิ่งมาเกิดเอาในยุคนี้

            บรรดานักการเมืองผู้เก่งกาจสามารถ วิจารณ์เป็นต่อยหอย แทบทุกคนล้วนผ่านช่วงที่อยู่ในอำนาจมาแล้วทั้งสิ้น

            แล้วช่วงที่อยู่ในอำนาจคิดจะแก้ปัญหาการบินไทย อย่างที่รัฐบาลลุงตู่กำลังทำอยู่หรือเปล่า

            เปล่าเลย!

            มีการส่งคนไปเสวยสุข หาผลประโยชน์ เพราะเห็นการบินไทยเป็นแค่เมืองขึ้น 

            นักการเมืองเคยรู้สึกผิดบ้างหรือไม่ กับการที่ประเทศไทยยังเต็มไปด้วยความเหลื่อมล้ำ ประชาชนยังยากจนอยู่จำนวนมาก

            หน่วยงานรัฐวิสาหกิจ ไม่เฉพาะการบินไทย เพราะยังมี   องค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ (ขสมก.)          

            องค์การคลังสินค้า บริษัท ทศท. คอร์ปปอเรชั่น จำกัด (มหาชน) ฯลฯ ที่ขาดทุนบานเบอะ

            ถามว่านักการเมืองได้ใช้อำนาจที่มีเพื่อแก้ปัญหากันบ้างหรือไม่

            วันนี้น้ำลดตอผุด เรายังมีคนจนอีกเยอะ การบินไทยก็ต้องเข้าสู่กระบวนการฟื้นฟู

            แต่นักการเมืองยังขาดความรับผิดชอบเหมือนเดิม.