ในสภาวะที่บริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน) ปัจจุบันนี้มีทรัพย์สินรวม 2.56 แสนล้านบาท และหนี้สิน 2.44 แสนล้านบาท ในอนาคตจะขาดทุนสะสม 1.93 หมื่นล้านบาท ถือว่าอยู่ในสภาพใกล้เจ๊งเต็มที

            ด้วยข้อเสนอฟื้นฟูองค์กรภายในของการบินไทย ตามแนวทางที่นายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ และนายอุตตม สาวนายน รมว.การคลัง ในฐานะหน้ากระทรวงการคลังผู้ถือหุ้นใหญ่การบินไทย 51% ขณะที่เอกชน 49% อุ้มด้วยภาษีประชาชน 100% ไม่ต่ำกว่า 2 แสนล้านบาท ประกอบด้วยเงินกู้แรก 54,000 ล้านบาท ค่าไถ่ถอนหุ้น 70,000 ล้านบาท และเงินทุน 80,000 ล้านบาท จึงถูกนักการเมืองฝ่ายรัฐบาล ฝ่ายค้าน และผู้เชี่ยวทางด้านทางธุรกิจปฏิเสธไปแบบยาวๆ

            เนื่องจากแผนฟื้นฟูองค์กรดังกล่าวไม่มีสภาพบังคับทางกฎหมาย และไม่แตกต่างจากแผนปฏิรูปองค์กรเมื่อปี 2558 ที่ทุ่มเงินภาษีประชาชนลงไป แต่สุดท้ายล้มเหลวมาถึงทุกวันนี้

            ล่าสุด พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ยอมรับกำลังตัดสินใจให้การบินไทยยื่นแผนฟื้นฟูกิจการผ่าน พ.ร.บ.ล้มละลายฯ หรือไม่ เพราะให้เวลาการบินไทยแก้ไขมาแล้ว 5 ปี แต่ไม่สำเร็จ

            อีกทั้งแผนฟื้นฟูองค์กรของการบินไทย ล่าสุดยังมีความเสี่ยงถึง 23 จุด กระทั่งนายศักดิ์สยาม ชิดชอบ รมว.คมนาคม ได้ขีดเส้นการบินไทยให้แก้ไขและรายงานแผนกลับมาวันที่ 21 พ.ค.นี้ ส่วนจะเสนอให้การบินไทยยื่นฟื้นฟูกิจการตาม พ.ร.บ.ล้มละลายหรือไม่นั้น ต้องให้โอกาสการบินไทยปรับแผนของตัวเองเสียก่อน ส่วนท่าทีของนายสมคิด นายอุตตม กลับอ่อนลง แบ่งรับแบ่งสู้ว่าจะฝืนกระแสอุ้มด้วยภาษีประชาชนต่อไปหรือไม่  

            โดยเฉพาะเสียงสะท้อนจากประชาชนส่วนมากไม่ต้องการให้รัฐบาลทุ่มไปช่วยเหลือธุรกิจที่ไม่มีโอกาสรอด ในสภาวะที่ประเทศชาติใกล้ถังแตก มีหนี้สาธารณะสะสมมาก 57% ของจีดีพี หลังการออก พ.ร.ก.เงินกู้ 3 ฉบับ จำนวน 1.9 ล้านล้านบาท เพื่อฟื้นฟูและเยียวยาต่อสู้กับไวรัสโควิด-19

            นอกจากนี้ยังมีบางกระแสปรากฏออกมาว่าไม่เชื่อมั่นแนวทางของนายสมคิด โดยเฉพาะเมื่อย้อนไป 5 ปีที่แล้ว ในฐานะที่เป็นหัวหน้าทีมเศรษฐกิจยุค คสช. มีอำนาจเบ็ดเสร็จ เริ่มตั้งแต่เป็นผู้คิดแผนฟื้นฟูปี 2558 กลับพบว่าการบินไทยมีแต่ทรงกับทรุด โดยปี 2558 มีหนี้ 2.69 แสนล้านบาท ปี 2559 หนี้ 2.49 แสนล้านบาท ปี 2560 หนี้ 2.48 แสนล้านบาท ปี 2561 หนี้ 2.48 แสนล้านบาท และปี 2562 หนี้ 2.44 แสนล้านบาท พร้อมเสี่ยงร่ำลือมีการแสวงหาประโยชน์และการทุจริตของบุคคลทั้งภายในและนอกองค์กร

            ดังนั้นทางรอดที่พอจะเป็นไปได้ คือให้การบินไทยยื่นแผนฟื้นฟูกิจการผ่าน พ.ร.บ.ล้มละลาย เพราะนอกจากจะไม่เสียเงินภาษีประชาชนอย่างต่ำ 2 แสนล้านบาทไปแบบตำน้ำพริกละลายแม่น้ำแล้ว   

            การบินไทยยังได้พักชำระหนี้ที่จะถึงกำหนด ห้ามมิให้เจ้าหนี้ฟ้องเพื่อให้ชำระหนี้ และดำเนินคดีแพ่ง โดยบังคับคดีแก่ทรัพย์สินของลูกหนี้ เป็นต้น ยังมีอำนาจผ่านกฎหมายล้มละลาย ลดจำนวนหนี้สินแก่เจ้าหนี้ต่างๆ ได้ และเชื่อว่าจะยินยอมเพราะไม่อยากรอการชำระบัญชี หรือขายซากของธุรกิจที่ไม่คุ้มค่า หากการบินไทยต้องถูกศาลตัดสินล้มละลายเลิกกิจการไปจริงๆ

            การบินไทยสามารถลดจำนวนพนักงานได้จริงตามเป้าหมาย 25-40% พร้อมตัดสวัสดิการพิเศษอู้ฟู้หรูหราเกินความจำเป็นต่างๆ มากมาย และผ่าตัดองค์กรได้ง่ายขึ้น อะไรไม่มีกำไร หรือเป็นบ่อน้ำมันก็จำหน่ายออกไป 

            ที่สำคัญยังอ้างเหตุสุดวิสัย ชะลอการซื้อฝูงบินใหม่ 38 ลำ มูลค่า 1.5 แสนล้านบาท จากบริษัทโบอิ้ง สหรัฐอเมริกา เพราะ TG มีสภาพเจ๊ง ขาดทุนอย่างหนัก

            รัฐบาลและการบินไทยจึงไม่ควรเหนียมอาย เพราะมีหลายประเทศที่เคยประสบปัญหาเช่นนี้ เมื่อเข้าสู่กระบวนการยื่นแผนฟื้นฟูกิจการผ่านกฎหมายล้มละลาย ก็สามารถกลับมาได้อย่างสง่างาม

            ดังเช่นการนำเสนอของนายบรรยง พงษ์พานิช อดีตคณะกรรมการนโยบายรัฐวิสาหกิจ (คนร.) หรือซูเปอร์บอร์ด คือ 1.UNITED ที่ 2019 มีกำไรเกือบแสนล้านบาท ก็เคยเข้า Chapter 11 (ฟื้นฟูกิจการ) ถึงสองครั้ง และกลับมาแข็งแกร่งได้อีก (ครั้งหนึ่งใช้โอกาสนั้นลดประโยชน์อดีตพนักงานทั้งบำนาญมหาศาล ทั้งสิทธิ์บินฟรีจนหมด...อันนี้น่าสนใจนะครับ) 

            2.Swiss Air เคยฟื้นฟูจนกลับมาได้เป็นสายการบินแห่งชาติสวิสที่ Lufthansa ถือหุ้น 100% แล้วคนสวิสที่อยากถือก็ไปซื้อหุ้น Lufthansa ได้ 3.JAL เจ๊งจนต้องไปตามคุณปู่อินาโมริมาแก้จนกลับมาแข็งแกร่ง ปีที่แล้วกำไรสามหมื่นล้าน เป็นต้น

               จากเหตุผลทั้งหมดนี้ ด้วยความปรารถดี และ “รักการบินไทยเท่าฟ้า”.

  เสือดำ