29 เม.ย.2563 - ม.ล.สิทธิไชย ไชยันต์ โพสต์บทความบนเฟซบุ๊กในหัวข้อ “ย้อนยุค นิว นอร์มอล”โดยมีเนื้อหาว่า 
เคยไหม ที่นั่งอยู่บ้านเฉยๆก็มีอะไรกิน อร่อย และมาได้ตามจังหวะเวลาที่จะกินด้วย มีให้เลือกกินตั้งแต่สายๆไปจนดึก อาหารกลางวันจะมาเป็นอันดับแรก และไปจบที่ผลไม้เชื่อมตอนดึกเป็นรายการสุดท้าย

ไม่ต้องโทรสั่ง ไม่ต้องใช้แอพ

เริ่มจากใกล้เที่ยงจะมีรถสามล้อถีบขายก๋วยเตี๋ยวหมูมาเจ้าหนึ่ง รสชาติอร่อยเป็นที่ติดอกติดใจของชาวบ้าน
ตามด้วยก๋วยเตี๋ยวเครื่องในวัว รสชาติแสนอร่อย ก๋วยเตี๋ยวเครื่องในวัวนั้น มาในหม้อต้มสีเงินวาววับ แบ่งเป็นสองหม้อ คนขายแบกมาด้วยคานหาม เวลาเข้ามาในบ้าน ผมจะรู้สึกว่าอลังการมาก วางทีเต็มบ้าน นึกไม่ออกว่าอาแปะผอมๆแบกมาได้อย่างไร สะไบนางหั่นชื้นใหญ่ เคี้ยวกรุบๆ มาพร้อมน้ำซุปสีน้ำตาลอ่อน ควันขึ้น หอมฉุย

ถ้าไม่ชอบ รออีกนิด แม่ค้าตัวใหญ่กว่าอาแปะหาบแกงมาสี่ ห้าหม้อ พร้อมข้าว จะกินข้าวแกงเขียวหวานไก่ แกงเผ็ดเนื้อ หรือจะต้มยำขาหมู ก็สั่งได้ ราดข้าวกันตรงนั้น เหยาะน้ำปลา โอ สวรรค์บนดิน

ถ้ายังไม่ชอบ ก็รอ ไม่นาน เจ้าผัดไท จะมา เป็นหญิงร่างใหญ่ เข็นรถคันใหญ่ ท่าทางทำอะไรช้า ผิดกับพ่อค้า แม่ค้าเจ้าอื่น แต่พอลงมือทำ เอาเส้นมาผัด ใส่เครื่องต่างๆ ใส่ไข่ ควันหอมฉุยจากกะทะ ทำเอาใจแทบละลาย ได้ถั่วงอกสดๆ บีบมะนาว ใส่น้ำปลานิดๆ อร่อยคุ้มรอ

บ่ายอ่อนๆ เจ้าตือฮวนมาขาย หาบมาแบบไม่อลังการเหมือนก๋วยเตี๋ยวเนื้อ แต่ตือฮวนร้อนๆ ใส่ผักดอง อร่อยล้ำ ได้กินกับข้าวเหนียวเส้น จิ้มซีอิ๊วหวาน อร่อยมากๆ

บ่ายแก่ๆ มีคนขายผลไม้สด ขี่จักรยานมาหลายเจ้า เลือกได้เลยว่าจะกินอะไร ของโปรดของผมคือมะกอกฝรั่งที่อยู่ในตู้กระจก มีน้ำแข็ง เย็นๆชื่นใจ นานๆกินฝรั่งดอง หรือพุดทรา ก็อร่อย

รอบบ่ายแก่มีก๋วยเตี๋ยวหมูมาอีกเจ้า รายนี้เป็นรถถีบสามล้อ ทำอาหารเร็วมาก ย่าชอบเรียกเข้ามาในบ้าน แล้วให้เด็กๆสั่งกินตามใจชอบ เราก็จะมายืนล้อมรถ สั่งกันกินสนุกสนาน อยากกินกี่ชามก็กินไป บางทีขอทำเอง อาแปะก็ไม่ว่าอะไร พวกเราก็จะแข่งกันทำท่าให้เหมือนอาแปะ ตักเครื่องปรุงใส่ชามอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

อาแปะขายก๋วยเตี๋ยวมีกระติกน้ำแข็งสีม่วงอยู่ในรถด้วย ในกระติกมีไอติมแท่งหลายรส เป็นที่ชื่นชอบของเด็กๆเป็นอย่างยิ่ง แต่ไอติมอาแปะเป็นแค่ของเสริมเท่านั้น อาแปะไม่ได้มีอาชีพหลักขายไอติม

เจ้าไอศกรีมจริงๆมีสองเจ้า คนขายเป็นผู้ชายทั้งคู่ เจ้าหนึ่งมีไอศกรีมเป็นแท่งยาว เวลาซื้อ เขาจะเอามาตัด ก็ใช้มีดตัดดื้อๆน่ะแหละ ใช้ไม้เสียบให้ถือไปกิน รสชาติอร่อย

อีกเจ้าเป็นไอศกรีมใส่ในขนมปัง และยังมีหน้าให้เลือก ว่าจะใส่ลูกชิด มันเชื่อม และอื่นๆ อย่างหลังนี่อร่อยนักแล
ช่วงบ่ายๆยังมีคนเดินขายขนม ที่ได้ยินจนคุ้นหู"ข้าวต้มผัดมัดต้นมัดใต้มาแล้วครับ" แปลกที่เจ้านี้ไม่เคยซื้อกิน
ที่ไม่ซื้อกินเพราะมีอาแปะสองคนเดินแบกหาบมาขายของ คนหนึ่งขายขนมที่เป็นของแห้ง อย่างขนมโก๋ ลูกเกต ลูกอม และของเล่นราคาไม่แพง

อีกเจ้าเป็นอาแปะขายขนมที่ต้องใช้ภาชนะใส่กิน เช่นถั่วเขียวต้มน้ำตาล ฟักทองแกงบวด เราก็จะกินขนมสองอาแปะนี้เป็นประจำ

ช่วงบ่ายยังมีเจ้าหมูสะเต๊ะ และตับสะเต๊ะมาอีกด้วย หาบมาพร้อมเตาปิ้ง หมูสะเต๊ะนั้นมาในกล่องสังกะสี จัดวางอย่างเป็นระเบียบ เมื่อสั่ง ก็จะปิ้งกันเดี๋ยวนั้น เจ้านี้รสชาติดี หอมหวาน อร่อย มีขนมผังปิ้งทาน้ำจิ้มสะเต๊ะขายแยกต่างหากสำหรับให้เด็กๆซื้อด้วย

หมูย่าง เป็ดย่างมาตอนค่ำ และต่อด้วยเกี๊ยวตอนดึก ไปปิดรายการด้วยผลไม้เชื่อมสีสุดสวยแสบสัน ต้องใช้วิจารณญาณในการกิน นี่คือชีวิตเมื่อห้าสิบกว่าปีก่อนในกรุงเทพฯ

คนสมัยนี้กำลังพูดกันว่า ยุคหลังโควิด ชีวิตจะเป็น 'นิว นอร์มอล' คนจะไปซื้อข้าวของออนไลน์ ไม่ต้องออกจากบ้านไปไหน สำหรับผม นี่ไม่ใช่นิว นอร์มอล แต่เป็นการกลับไปสู่ชีวิตแนวเดิมที่คนไทยสมัยก่อนคุ้นเคย ต่างกันแค่ว่าสมัยนี้ต้องใช้แอพสั่ง และเมื่อของมาถึงก็ต้องกิน 

ยุคโน้น ไม่ต้องสั่ง นั่งเฉยๆ อาหารมาให้เห็น สูดกลิ่น ชิม แล้วจึงซื้อ ก็สะดวกไปอีกแบบ ใครว่านิว นอร์มอลจะเปลี่ยนโลก ผมว่ามันจะพาเราย้อนยุคไปห้าสิบปีเสียมากกว่า สนุกนะ จะบอกให้