11 มี.ค.2563 -  นายอัษฎางค์ ยมนาค นักประวัติศาสตร์โพสต์เฟซบุ๊กในหัวข้อ “งานนี้ ถ้าลูกน้องรอด ลูกพี่อาจไม่รอด” มีเนื้อหาว่า มีน้องคนหนึ่งเจอกันอยู่เป็นประจำถามผมว่า...“พี่ยังเชียร์ลุงตู่อยู่รึป่าว ผมเชียร์ลุงตู่มาตลอดแต่ตอนนี้ผมเลิกเชียร์แล้ว ไม่ไหวแล้ว พอกันที”

ผมอมยิ้มเล็กน้อย เพื่อดึงเวลาให้สมองพอจะมีเวลาคิดวิเคราะห์หาคำตอบให้กับน้องและให้กับตัวเองแล้วผมก็ตอบน้องว่า... คนส่วนเข้าใจว่าพี่เป็นกองเชียร์ลุงตู่ระดับ”ติ่ง” เหมือนที่คนในสังคมบัญญัติคำว่าพวก”ติ่งส้ม” ที่แปลว่า เชียร์ไม่ลืมหูลืมตา แต่บังเอิญพี่ไม่ได้เป็นติ่ง ติ่งมันเล็กไป และมันทำได้แค่ไปเกาะติดอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งของคนอื่น พี่เป็นตัวของตัวเอง สบายตัวฟ่ากันเยอะ

พี่เชียร์ลุงตู่ ด้วยเหตุผลสำคัญข้อเดียว คือ พี่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่า”ลุงตู่รักชาติและภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์” และพี่เป็นเพื่อนกับใครที่คิดต่างสุดขั้วแค่ไหนก็ได้ ยกเว้น พวกที่ชังชาติและคิดล้มเจ้า ถ้าใครพูดว่า ไม่มีหรอกพวกชังชาติ ไม่มีคนล้มเจ้า คนๆ นั้นคือคนไม่รู้จริงหรือแกล้งไม่รู้ เพราะมันมีอยู่จริงๆ และเราเห็นหน้ามันด้วย

ถ้าน้องถามว่า แล้วข่าวกักตุนหน้ากากของลูกน้อง รมต.ฉาว จะว่ายังไง พี่ก็ต้องตอบว่า ให้มันเป็นไปตามเนื้อผ้า ผ้าฝ้ายจะให้บอกว่าผ้าไหมไปได้ยังไง ตกแต่งภาพยังไงมันก็เป็นผ้าฝ้ายอยู่วันยันค่ำ พูดตรงๆ เลยนะ เพราะพี่เป็นคนพูดตรงๆ ...

ตั้งแต่เห็น พปชร.ก่อตั้งขึ้นมาก็เห็นทะลุปรุโปร่งแล้ว เพราะพรรคการเมืองแบบนี้เห็นมาทั้งชีวิต คำว่าเห็นมาทั้งชีวิต ไม่ได้เหมือนเด็กอายุ 10 หรือ 20 ปีชอบพูดนะ แต่มากกว่า 50 ปี สิ่งที่เด็กๆ เขาด่าผู้ใหญ่หลายๆ เรื่อง ส่วนใหญ่ไม่เป็นความจริง แต่มีอยู่เรื่องหนึ่ง ที่ว่าคนรุ่นเก่า ปล่อยปละละเลย ให้ประเทศชาติอยู่ในเอื้อมมือของนักคอรัปชั่นที่โกงกินบ้านเมือง จนประเทศชาติเป็นแบบนี้ คือหนึ่งคำกล่าวหาที่พี่ว่า ถูกต้องแล้ว และมีอยู่จริง
พปชร คือพรรคการเมืองแบบเก่า ที่รวบรวมเสือสิงห์กระทิงแรด เอาไว้ด้วยกัน

มีสุภาษิตโบราณกล่าวไว้ว่า เสือ 2 ตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ แต่พรรคการเมืองไทยทั้งหลาย อย่าว่าแต่เสือ 2 ตัวเลย มันมีทั้งเสือ ทั้งสิงห์ตั้งหลายตัว แถมสัตว์เลื้อยคลานประเภทตัวเงินตัวทองก็มีอยู่เกลื่อน แต่พี่ยังคงต้องสนับสนุนลุงตู่ต่อไป เพราะ จำเป็นต้องมีใครสักคนหรือสักคณะที่สามารถ ต้านทาน ต่อสู้ และรับมือ กับคนที่มีความคิดก้าวไกลเพื่อใคร(สักคน) ที่คิดล้มล้างลบหลู่สถาบันพระมหากษัตริย์

ถึงพี่จะสนับสนุน แต่ถ้าทำอะไรไม่เข้าท่าเข้าทาง ก็ต้องสะกิดหรือถึงขั้นกระทุ้งกันก็ต้องทำ เราไม่ใช่ติ่ง ที่หลับหูหลับตา เชียร์แบบไม่ลืมหูลืมตา “งานนี้ ถ้าลูกน้องรอด ลูกพี่อาจไม่รอด” ต่อให้วันนี้ยังดื้อดึง ลูกพี่ก็จะรอดต่อไปได้อีกไม่กี่น้ำ ลูกพี่ต้องเลือกเอาว่า จะยอมให้ลูกน้องรอด แล้วลูกพี่พร้อมทั้งคณะไม่รอด ก็ตามใจ

ถ้าจะตอบแทนบุญคุณ หนึ่งในมือประสานสิบทิศ จนจับเสือสิงห์กระทิงแรดและสัตว์เลื้อยคลาน มารวมกันได้ ด้วยการล้มละลายของคนทั้งคณะรัฐบาล และการสิ้นศรัทธาของประชาชน ก็สุดแต่ใจ  คนเชียร์อยู่บนอัฒจันทร์ก็ทำได้แค่ส่งเสียงเชียร์และโห่ร้องเท่านั้น แต่คนบนถนน จะทำได้มากกว่านั้น...อย่างคาดไม่ถึง