เพิ่งได้รับการยกย่องให้เป็นประเทศที่มีความสุขมวลรวมมากที่สุดในโลกประเทศหนึ่ง สำหรับประเทศเล็กๆ ทางฝั่งตะวันออกของเทือกเขาหิมาลัยที่อย่าง "ภูฏาน"

      ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจสักเท่าไรนะ เพราะว่าไปแล้วผู้นำของประเทศนี้ประกาศนโยบายอย่างจริงจังมาตั้งแต่ปี 2525 มุ่งสร้างความสุขให้ประชาชนภายในประเทศมากกว่าสร้างการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และเพื่อไปให้ถึงเป้าหมาย เขาก็ได้กำหนดนโยบาย 4 เสาหลักอย่างเป็นรูปธรรม คือการบริหารอย่างมีธรรมาภิบาล การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแบบยั่งยืน การส่งเสริมและรักษาซึ่งคุณค่าทางวัฒนธรรม และการให้ความสำคัญกับการดูแลรักษาสภาพแวดล้อม อันนับเป็นหัวข้อที่นักเศรษฐศาสตร์ทั่วโลกให้ความสนใจเป็นอย่างมาก

      ด้วยเหตุนี้การคิดอยากไปภูฏานนั้นจึงไม่สามารถทำตามอำเภอใจ คิดว่ามีเงินก็ไปได้นะจ๊ะ

      เขาประกาศไว้เลยว่า แต่ละปีเปิดรับนักท่องเที่ยวแค่ 20,000 คน โดยมุ่งเน้นนักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพ เพื่อจะได้ไม่สร้างปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมและส่งผลต่อวัฒนธรรมดั้งเดิมของชาวภูฏาน โดยเฉพาะเรื่องยาเสพติดนั่นเอง

      มีบรรดานักวิชาการต่างชี้ว่าการขับเคลื่อนประเทศด้วยวิธีดังกล่าวนั้นมีจุดอ่อนหลายประการ อาทิ ความสัมพันธ์ของความสุขกับปัจจัยอื่นๆ หรือตัวแปรจำนวนมากในแบบสอบถามความเห็นของประชาชน ไปจนถึงการขาดความเป็นสากล เพราะมีความเฉพาะเจาะจงกับบริบทของประเทศภูฏานเท่านั้น เป็นต้น

      แม้จะมีความคิดเห็นสองด้านจากแวดวงต่างๆ ทั่วโลก คอยวิพากษ์วิจารณ์การขับเคลื่อนประเทศมาโดยตลอด แต่ภูฏานยังคงให้ความสำคัญและยืนหยัดที่จะประคับประคองความสุขของคนในชาติไว้มากกว่าตัวเลขของดัชนีมากมายที่ขึ้นๆ ลงๆ ในแต่ละปี

      นี่คงเรียกว่าเป็นอุดมการณ์ชาติ ที่จะไม่ยอมเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา หรือยอมให้ปัจจัยใดๆ มา disrupt เด็ดขาด

      มันก็เลยเป็นเสน่ห์หรืออัตลักษณ์โดนใจ ที่ทำให้หลายคนวางแผนไว้ว่าสักครั้งหนึ่งในชีวิตต้องไปเยือนภูฏานให้ได้

      โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บรรดาคนวัยเกษียณทั้งหลาย บอกตรงๆ ว่า คิดจะไปก็ต้องพิจารณาสังขารของตัวเองว่าไหวไหม??? ด้วยมีข้อมูลบอกว่าอยากเห็นอะไรก็ต้องอาศัยสองขาพาไปทุกหนทุกแห่งนะจ๊ะ ไม่มีการหาบ ไม่มีการแบก ที่สำคัญส่วนใหญ่แล้วต้องปีนกับป่ายไปเรื่อยๆ แบบที่เรียกว่า ยอมแพ้ก็อดเห็นธรรมชาติที่งดงาม ซึ่งใครก็ช่วยไม่ได้ เพราะแค่แต่ละคนจะช่วยตัวเองก็แย่แล้ว

      ใครอยากไปภูฏานฟิตร่างกายตั้งแต่วันนี้เลย ก่อนที่จะสายเกินไป.

                                                              "ป้าเอง"