26 ม.ค.63- นายไพรัช เจ้ยชุม  ประชาสัมพันธ์ การยางแห่งประเทศไทย  เปิดเผยว่า  ชาวสวนยางพารา ที่จ.นครศรีธรรมราช  ได้ออกมาทวงถามต่อพรรคการเมือง เรื่องที่ได้หาเสียงเอาไว้กับชาวสวนยางพารา ก่อนที่จะได้เป็นพรรคร่วมรัฐบาล ที่ผลักดันให้ยางพาราขยับขึ้นมาทันทีที่ราคา 60 – 65  บาท / กก. แต่ปรากฏว่าไม่เป็นไปตามนั้น   จึงได้เคลื่อนไหวทวงถามสัญญา เช่น กับพรรคพลังประชารัฐ  (พปชร.) ประชาธิปัตย์ (ปชป.)   และพรรคภูมิใจไทย (ภท.) เป็นต้น

"วันนี้ ( 26 มค. 63) ราคาน้ำยางสด ที่บ่อน้ำยาง รับซื้อราคาประมาณ 37 บาท / กก.  และที่สหกรณ์ชาวสวนยาง บางพื้นที่ จ.พัทลุง จะรับซื้อที่ 39 บาท / กก. และขณะนี้ที่ยางรมควัน ราคา 42 บาท / กก. ซึ่งก่อนนั้นก่อนเทศกาลตรุษจีน ยางรมควันอยู่ที่ 44 บาท / กก. น้ำยางสดอยู่ที่ 40 บาท / กก.  แต่ปรากฎว่าพอเข้าสู่ช่วงเทศกาลตรุษจีน กลับลงมา เช่น  น้ำยางสดที่ 37 บาท ยางรมควัน 42 บาท / กก.  ภาพรวมราคาลงมาประมาณ 3 บาท / กก.  เวลานี้ไม่ใช่เกิดจากกลไกการตลาดโลก  แต่เป็นกลไกทางกลุ่มการค้า” 

นายไพรัช กล่าวว่า แนวทางแก้ไขที่ยังยืน ทางเครือข่ายชาวสวนยางทั่วประเทศ  จึงมีทางออกโดยการนำเสนอกฎหมายใช้ยางพาราภายในประเทศ โดยนำยางพาราผสมนำไปใช้ในกิจกรรมต่าง ๆ  เช่น ถนนผสมยางพารา  และ ฯลฯ  โดยการบังคับใช้กฎหมาย หากไม่มีการบังคับใช้กฎหมาย ยางพาราจะเดินไปไม่ได้  ถึงแม้ว่าจะมี พรบ.ควบคุมยาง พศ.2542 ไว้แล้วก็ตาม กฎหมายการใช้ยางพาราภายในประเทศ  เครือข่ายางพารากำลังดำเนินการ โดยนักวิชาการยางพารา  ผู้เชี่ยวชาญยางพารา  นักฎหมาย  และ ฯลฯ   ร่วมกันยกร่าง และดำเนินการแล้วเสร็จ จะนำเสนอ  ดร.ธีระชัย แสนแก้ว ประธานคณะกรรมการเครือข่ายสถาบันฯ  ในเดือนกุมภาพันธ์ 2563   เพื่อให้เครือข่ายสถาบันฯ พิจารณา แล้วนำเสนอต่อพรรคการเมืองทุกพรรค ทั้งพรรครัฐบาล และพรรคฝ่ายค้าน  และประธานสภาผู้แทนราษฎร เพื่อผลักดันนำเข้าสู่สภาผู้แทนราษฎร ทำการพิจารณาดำเนินการ เพื่อออกเป็นกฎหมายต่อไป

“เหตุผลที่นำเสนอต่อทุกพรรคการเมือง  เพื่อให้ทุกพรรคได้พิจารณาอย่างทั่วถึงข้อดีข้อเสีย รอบคอบรอบด้าน และพรรคฝ่ายค้าน เพื่อมิให้กฎหมายการใช้ยางพาราภายในประเทศ  จะถูกนำไปวางไว้บนโต๊ะ เชื่อว่ายางพารานำไปใช้เป็นส่วนผสมได้ทุกส่วนใช้ภายในประเทศ  จะทำให้ระบบตลาดยางพาราเปลี่ยนแปลงและราคาจะเคลื่อนไหวในทิศทางที่มีเสถียรภาพ  และจะดีกว่าการเอาเงินมาเยียวยาแจกจ่าย  ซึ่งเป็นการแก้ไขเฉพาะหน้าที่ประชาชนกำลังประสบปัญหาความเดือดร้อน  แต่ไม่ได้ยั่งยืนแต่อย่างใด.