(1)

                ผ่าน วันเด็ก ไปแล้ว...อีกแค่ไม่กี่วันก็คงถึง วันครู ที่ต้องไล่ตามมาติดๆ และสำหรับวันครูปีนี้ จู่ๆ ก็ดันอดไปคิดถึง ครู รายหนึ่งขึ้นมาด้วยเหตุผล กลใด ก็มิอาจสรุปได้ นั่นก็คือ ครูบุญสร้าง หรือพลเอก บุญสร้าง เนียมประดิษฐ์ อดีตผู้บัญชาการทหารสูงสุด นายทหารลูกชาวนา ที่เกษียณอายุไปนานแล้ว และเคยเป็นครูบาอาจารย์ของใครต่อใครมานานแล้ว...

                                                        (2)

                และแน่นอนนั่นแหละว่า...พลเรือนล้วนๆ อย่าง อันตัวข้าพเจ้าเอง ย่อมไม่ได้มีโอกาสสัมผัสครูบาอาจารย์อย่าง ครูบุญสร้าง อยู่แล้วแน่ๆ เพราะท่านเป็นครู เป็นอาจารย์ ของบรรดานักเรียน นักศึกษาวิชาการทหารซะเป็นหลัก แม้จะมี ผู้หลัก-ผู้ใหญ่ บางรายเคยคิดจะแนะนำให้รู้จัก แต่ด้วยเหตุเพราะวาสนาน้อย ก็เลยไม่เคยได้มีโอกาสเจอ ตัวเป็นๆ ของท่านซะที เพียงแต่พอได้มีโอกาสรับรู้เหมือนบรรดาบุคคลโดยทั่วไป ว่าท่านเคยเป็นครู หรือเป็นพระอาจารย์ ของท่านนายกรัฐมนตรี บิ๊กตู่ ในช่วงใด ช่วงหนึ่ง ซึ่งจะเป็นช่วงไหนก็มิอาจทราบชัด...

                                                         (3)

                แต่เอาเป็นว่า...ครูบุญสร้าง นั้น ท่านน่าจะเป็นครูที่มีความรัก ความห่วงใย ความปรารถนาดี ความจริงใจ และบริสุทธิ์ใจ กับลูกศิษย์ ลูกหา ของท่านมิใช่น้อย โดยเฉพาะเมื่อลูกศิษย์อย่างท่านนายกฯ บิ๊กตู่ ท่านตัดสินใจไปคว้า ไปกระชากลากถู พระอาจารย์อย่างท่าน ให้เข้ามาดำรงตำแหน่งเป็น ประธานคณะกรรมการปฏิรูปตำรวจ ที่แม้ว่าจะเป็นตำแหน่งที่มีเกียรติยศศักดิ์ศรี เพียงใดก็ตาม แต่ออกจะเป็นตำแหน่งที่เต็มไปด้วยแรงเสียดสี เสียดทาน เต็มไปด้วยเรื่องร้อนๆ แบบประมาณคล้ายๆ การยัดเอา เผือกร้อน ไปไว้ในมือของอาจารย์ อะไรทำนองนั้น แต่พระอาจารย์บุญสร้าง หรือครูบุญสร้าง ท่านก็ไม่ได้อิดๆ ออดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย...

                                                      (4)

                และแม้ว่า...คณะกรรมการปฏิรูปตำรวจชุดของท่าน จะถูกยุบ ถูกเลิก ไปซะเฉยๆ พระอาจารย์บุญสร้างท่านก็ไม่เคยจะปริปาก ไม่เคยบ่น เคยว่า ไม่เคยแสดงอาการไม่พอใจ ไม่ชอบใจใดๆ ต่อการตัดสินใจของลูกศิษย์เอาเลยแม้แต่นิด แม้ลูกศิษย์จะยังกระชากลากถู ให้ท่านหลุดเข้าไปแซมๆ อยู่ในคณะกรรมการปฏิรูปตำรวจชุดต่อไป หรือชุดที่มีอาจารย์ มีชัย ฤชุพันธุ์ รับฐานะเป็นประธานกันแทนที่ ท่านก็ยังคงตั้งอก ตั้งใจ ปฏิบัติหน้าที่ไปตามที่ลูกศิษย์ได้มอบหมายไว้ให้ อย่างไม่เคยคิดน้อยอก น้อยใจใดๆ แม้แต่น้อย กระทั่งแผนปฏิรูปตำรวจของคณะกรรมการชุดอาจารย์ มีชัย จะถูกเก็บเอาไว้ใต้ตุ่ม หรือเอาไปดองในไหกิมจิ แบบไหน อย่างไรก็แล้วแต่ อดีตผู้บัญชาการทหารสูงสุด และอดีตครูบาอาจารย์ อย่าง ครูบุญสร้าง ท่านก็พร้อมที่จะ ทำใจ ได้อย่างน่าทึ่ง น่าประทับใจ เอามากๆ...

                                                     (5)

                พูดง่ายๆ ว่า...แม้จะไม่เคยได้มีโอกาสสัมผัส คลุกคลี กับอดีตทหาร และอดีตครูบาอาจารย์รายนี้ แต่โดยบุคลิกลักษณะ โดยอากัปกิริยาการแสดงออกของ ครูบุญสร้าง นั้น น่าจะสามารถหยิบมาใช้เป็นแบบอย่าง ตัวอย่าง ของบรรดาครูๆ ทั้งหลายได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าในแง่ของความรัก ความห่วงใย ความปรารถนาดีที่มีต่อบรรดาลูกศิษย์ ลูกหา และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความยินดีที่เห็นผู้อื่นได้ดี หรือเห็นลูกศิษย์ได้ดี อย่างชนิดบริสุทธิ์ใจและจริงใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะบรรดาสิ่งเหล่านี้นี่แหละ ที่อาจถือเป็น คุณค่าแห่งความเป็นครู อันเป็นสิ่งที่บรรดาครูๆ ทั้งหลาย ที่เป็น ครูจริง-ครูแท้ มักสร้างสมเอาไว้ในสายเลือด หรือในจิตวิญญาณ กันมาเสมอๆ และทำให้ ความเป็นครู เคยมีสถานะไม่ต่างอะไรไปจาก พ่อ หรือ แม่ คนที่สอง เอาเลยถึงขั้นนั้น...

                                                       (6)

                และอันที่จริงแล้ว...ก็ไม่ใช่แต่เฉพาะผู้ที่มี อาชีพ เป็น ครู เท่านั้น ใครก็ตามที่มีอารมณ์ความรู้สึกทำนองนี้อยู่ในสายเลือด หรือในจิตวิญญาน ก็น่าจะถือว่ามี ความเป็นครู อยู่ภายในตัวตนของตนไปด้วยกันทั้งสิ้น เพราะภายใต้สิ่งที่เรียกว่า คุณค่าแห่งความเป็นครู นั้น มันออกจะกว้างขวาง ครอบคลุม ไปในหลายต่อหลายเรื่อง ไม่ว่าในแง่ความรัก ความห่วงใย ความปรารถนาดี ความเสียสละ และการที่บรรดาครูทั้งหลาย ยังคงเป็นแค่ ครูตัวเล็กๆ ครูที่นั่งพร่ำ นั่งสอน ลูกศิษย์ ลูกหา ในแต่ละรุ่น ขณะที่บรรดาลูกศิษย์เติบโต กลายเป็นใหญ่ เป็นโต เป็นผู้มีอำนาจวาสนา ระดับชาติ ระดับประเทศ หรือระดับใดๆ ก็ตามในแวดวงสังคม แต่ครูก็ยังคงเป็นครูตัวเล็กๆ ที่ยังพร้อมจะขัดเกล้า กล่อมเกลี้ยง ให้ลูกศิษย์ในแต่ละรุ่น ประสบความสุข ความสำเร็จ ในชีวิตยิ่งๆ ขึ้นไป อันนี้นี่แหละ...ที่ยิ่งเน้นให้เห็นถึงคุณลักษณะเฉพาะของความเป็นครู นั่นก็คือ...การยินดีที่เห็นผู้อื่นได้ดี หรือเห็นลูกศิษย์ได้ดี...

                                                       (7)

                เนื่องในวาระโอกาสของ วันครู ที่กำลังจะมาถึง...จึงต้องขออนุญาตหยิบเอาสิ่งดีๆ ของ ความเป็นครู มาพูดถึงกันเอาไว้ ณ ที่นี้ เพราะถ้าหากเราๆ ทั้งหลาย สามารถดูดซับเอา คุณค่าแห่งความเป็นครู ไว้ในตัวตนของตนได้บ้าง แม้แต่เพียงนิดๆ ก็ยังดี โอกาสที่ชาติบ้านเมือง หรือสังคมทั้งสังคมจะเจริญรุ่งเรือง สถาพรสืบไปได้อย่างต่อเนื่อง สม่ำเสมอ ย่อมมีโอกาสเป็นไปได้อยู่แล้วแน่ๆ หรืออย่างน้อย...เพียงแค่การระลึก นึกถึง บุญคุณของครู รู้สึกกตัญญู รู้คุณ ต่อสิ่งที่บรรดาครูๆ ได้มอบให้ต่อบรรดาเราๆ ทั่นๆ ทั้งหลาย เพียงเท่านี้...บรรดา ปัญหา และ อุปสรรค ต่างๆ ที่เป็นตัวขัดขวางความเจริญ โดยเฉพาะในทางหัวจิตหัวใจ ก็อาจมีโอกาสทุเลา เบาบาง ลงไปได้มั่ง...

                                 --------------------------------------------------------