อีกไม่กี่วันก็จะ สิ้นปีเก่า...พุธหน้าก็ถึงจังหวะ ต้อนรับปีใหม่ กันได้แล้ว ด้วยเหตุนี้คงต้องลองมาสำรวจ ตรวจสอบ มองความเป็นไปของ รัฐบาล ของ ฝ่ายค้าน ไปจนถึง ฝ่ายแค้น พอให้ได้เห็นภาพลางๆ เอาไว้มั่งก็ยังดี อย่างน้อย...ก็พอจะได้เก็งๆ จังหวะเอาไว้ก่อนล่วงหน้า ว่าช่วงไหนที่ยังสามารถนั่ง เรือแป๊ะ ชมนก ชมไม้ ไปได้เรื่อยๆ หรือช่วงไหนที่ควรโดดหนี จะได้เตรียมห่วงยาง ห่วงชูชีพ ได้ทันเวลา...

                                   -------------------------------------------------

                คือสำหรับ อันตราย ที่อาจขึ้นกับรัฐบาล โดยฝีมือของบรรดาผู้ที่คิดจะหัก จะโค่น...อย่าง ฝ่ายค้าน หรือ ฝ่ายแค้น นั้น คงต้องยอมรับว่า หลังๆ มานี้ น่าจะลดลงไปเยอะ แม้ว่าปีหน้า ฟ้าใหม่ ฉลาม อย่าง เฉลิม จะออกโรงกำกับ เป็นโปรดิวเซอร์ ครีเอทีฟ และลงมือเขียนสตอรี่บอร์ดด้วยตัวเอง ในมหกรรม อภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐบาล ไม่ว่าจะทั้งคณะ หรือไล่เรียงเป็นตัวบุคคลก็แล้วแต่ แต่ถ้าหากตัวเองไม่ได้ผุดน้ำดำว่ายมาด้วยตัวเอง ไม่ได้เห็นครีบ เห็นกระโดง โผล่พ้นน้ำ บรรยากาศความน่าหวาดเสียว หวาดหวั่น ขวัญสยอง ก็น่าจะลดๆ ลงไปมิใช่น้อย...

                                     -----------------------------------------------

                เพราะการหันไปอาศัย ตัวแทน ที่จะลุกขึ้นมาอภิปราย พูดโน่น พูดนี่ ชักแม่น้ำทั้ง 5 ในสภาฯ นั้น...อย่างมาก ก็อาจหนักไปทาง proxies crisis ตามคำศัพท์ทางวิชาการของ บิ๊กแดง อะไรทำนองนั้น คงไม่ถึงกับ proxies war เนื่องจากบรรดา proxy ทั้งหลาย ก็ยังไม่รู้ว่าจะออกไปทางปลากราย ปลากระโห้ ปลาการ์ตูน ฯลฯ หรือปลาอะไรกันแน่!!! เพราะคงไม่มีใครสามารถเทียบเชิง เทียบชั้น กับ ปลาฉลาม อย่างท่านประธานฯ (คณะกรรมการกิจการพิเศษ) เฉลิม ได้เลย ความน่าหวาดหวั่น ขวัญสยอง น่าเกลียด น่ากลัว มันจึงน่าจะลดน้อยถอยลง หรือไม่ถึงกับเป็น อันตราย มากมายซักเท่าไหร่นัก...

                                 ---------------------------------------------------

                อีกทั้ง ฝ่ายแค้น อย่างพวกหนุ่มๆ-สาวๆ หรือเด็กๆ ในพรรคอนาคตใหม่นั้น...หลังจากถูกยำมือ ยำตีน มาโดยตลอด ชนิดมีคดีความปาเข้าไปถึง 20-30 คดี ภายในช่วงเวลาสั้นๆ แค่ไม่กี่เดือน กี่ปี ความเจ็บปวดจากฤทธิ์หมัด-เท้า-เข่า-ศอก ตลอดไปจนสากกะเบือบิน ที่ฝ่ายรัฐบาล หรือ ติ่งรัฐบาล ประเคนเข้าใส่ อย่างไม่คิดจะบันยะบันยังใดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย ก็ดูจะทำให้เกิดการเรียนรู้ถึง ความเป็นผู้ใหญ่ ภายในหมู่คนหนุ่ม-คนสาว หรือเด็กๆ เหล่านี้ อยู่พอสมควรเหมือนกัน...

                                ----------------------------------------------------

                การออกมาสารภาพในช่วงท้ายๆ ของคุณน้อง ธนาธร โหว่ ว่ายังพร้อมที่จะเดินตามแนวทางรัฐสภา แม้ถูกยุบพรรคเก่า ก็จะหันไปตั้งพรรคใหม่ ไม่ถึงกับคิดจะ ลงถนน แบบเต็มเม็ด เต็มสูบ เหมือนอย่างไอดอลผู้มีชื่อว่า โจชัว หว่อง แต่อย่างใด ก็ต้องถือเป็นการยกระดับ วุฒิภาวะ ไปอีกขั้น โดยเฉพาะการแสดงออกถึงความเป็นห่วง เป็นใย ต่อการ เสียเลือด-เสียเนื้อ ของผู้ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ หรือของบรรดา ลิ่วล้อในหนังจีน ทั้งหลาย ก็อาจถือเป็น บุญ เป็น กุศล ชนิดหนึ่ง ที่สามารถช่วยให้ตัวเองไม่ได้ต้องผจญเวร ผจญกรรม หนักหนา สาหัส เกินไปกว่านี้...

                                   ---------------------------------------------------

                ภายใต้สภาพเช่นนี้...การอาศัย อะไหล่มือสอง หรือการเป็น รัฐบาลเซียงกง นั้น ก็เลยน่าจะยังพอเดินหน้าต่อไปได้ ยิ่งผ่านภาวะ ปริ่มน้ำ กลายสภาพมาสู่สภาวะ “พ้นน้ำ” แห้งตั้งแต่หัวกบาลไปยันถึงหัวนม แทบไม่ต้องสำลักน้ำใดๆ อีกต่อไป โอกาสที่ เรือแป๊ะ จะหะเบสสมอพลัน ฝ่าสันดอนไป ย่อมมีความเป็นไปได้สูงเอามากๆ แต่จะลัดไปถึงเกาะสีชัง หรือจนกระทั่งทะเลไกลหรือไม่ เพียงใด อันนี้...มันคงต้องขึ้นอยู่กับองค์ประกอบหลายสิ่ง หลายอย่าง ทั้งภายนอก ภายใน ทั้งเบื้องบน เบื้องล่าง หรือแม้แต่ระหว่างกลาง อันประกอบไปด้วยบรรดา “ชนชั้นกลาง” ทั้งหลาย ว่าจะมีความอดทน อดกลั้น ต่อ สัญญา พรนารายณ์ หรือ สัญญาเมื่อสายัณห์ มากหรือน้อยขนาดไหน???

                                   --------------------------------------------------

                คือถ้าเอาตัวอย่าง แบบอย่าง ของสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในระดับทั่วทั้งโลก มาใช้เป็นบทเรียน เป็นแนวทาง...คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้ว่า ความปั่นป่วน วุ่นวาย ความไม่สงบเรียบร้อย ที่ถูกจุดปะทุ ถูกจุดไฟนาคร ขึ้นมาในแต่ละประเทศ ชนิดแทบจะทั่วทุกซีกโลก ในช่วงปีที่ผ่านมา อาจถือเป็นการ ส่งสัญญาณ บางอย่าง ที่น่าคิด น่าสะกิดใจ มิใช่น้อย โดยเฉพาะถ้ามองเข้าไปให้ลึกๆ หรือมองกว้างๆ แบบรอบด้าน บรรดาความไม่พึงพอใจ ความไม่อดทน อดกลั้น ของบรรดา ชนชั้นกลาง ทั้งหลายนี่เอง ไม่ว่าจะกลางลงไปในระดับล่าง หรือกลางในระดับบน มันเป็นความไม่พอใจที่มีต่อสภาพแวดล้อมเดิมๆ ต่อระบบเดิมๆ แนวทางเดิมๆ แม้ว่าระบบนั้นๆ แนวทางนั้นๆ จะถูกขนานนามว่าเป็น ประชาธิปไตย ก็เถอะ แต่ถ้าเป็นประชาธิปไตยที่อยู่ภายใต้แนวคิดแบบทุนนิยมเสรี หรือเสรีนิยมใหม่ มันก็มักจะไม่สามารถให้ คำตอบ ต่อแนวโน้มทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม ในระดับโลกได้เลย หรือมันกำลังเป็นตัว ส่งสัญญาณ ให้เห็นว่า อาจมีบางสิ่ง บางอย่าง ซึ่งกำลังเข้ามาแทนที่ ระบบและระเบียบโลกแบบเดิม โดยอาจไม่ต้องเกี่ยวข้องกับความเป็นประชาธิปไตย-ไม่เป็นประชาธิปไตยเอาเลยก็ไม่แน่!!! อันนี้นี่แหละที่น่าสนใจซะยิ่งกว่าการอยู่-การไป ของ เรือแป๊ะ หรือ เรือเซียงกง ไม่รู้กี่เท่า ต่อกี่เท่า...

                                -----------------------------------------------------

                ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Alvin Toffler... “ Change is not merely necessary to life. It is life. – ความเปลี่ยนแปลงไม่ใช่แค่สิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต แต่มันคือชีวิตเลยทีเดียว...”

                               ----------------------------------------------------