(1)

                ชักเริ่มหนาวๆ ขึ้นมามั่งแล้ว...ไม่ได้ร้อนๆ หนาวๆ วูบๆ วาบๆ แบบช่วงเริ่ม เข้าสู่ฤดูหนาว ของกรมอุตุนิยมวิทยาทั่น คือหนาวในระดับที่อาจต้องไปรื้อเอา เสื้อหนาว ที่เก็บซุกๆ ไว้ในตู้ มาสวมใส่โดยไม่ต้องคิดจะเอาเก๋ เอาเท่ แต่อย่างใด เอาแค่พอไม่ให้ต้องสั่นสะท้าน หรือต้องจามฟึดๆ ฟัดๆ เพราะอุณหภูมิอากาศ ที่เห็นว่า ตกประมาณ 16-17 องศา อะไรประมาณนั้น...

                                                          (2)

                เมื่อพูดถึง เสื้อหนาว ขึ้นมาแล้ว...อดไม่ได้ที่จะย้อนกลับไปนึกๆ คิดๆ ถึงพี่ๆ เชื้อๆ ผู้วายชนม์ไปนานแล้ว นั่นก็คือคุณพี่ อุดร ฐาปโนสถ ผู้ใช้นามปากกาว่า คนเดิม เวลาเขียนหนังสือ หนังหา หรือแปลหนังสือเรื่องโน้น เรื่องนี้ ชนิดถือได้ว่าเป็นนักเขียน นักแปล ระดับ ปรมาจารย์ อีกรายหนึ่ง ที่มีงาน ไซด์ไลน์ เป็นเจ้าหน้าที่สถานทูตรัสเซีย ยุคยังเป็น สหภาพโซเวียต โน่นเลย เพราะเมื่อไหร่ก็ตาม ที่บรรดานักเขียน หรือนักอะไรก็แล้วแต่ มีโอกาสรับเชิญ เชื้อเชิญ ไปเยือนประเทศรัสเซีย บรรดานักต่างๆ ทั้งหลาย มักหนีไม่พ้นต้องหันไปหยิบยืม เสื้อหนาว จากคุณพี่ อุดร รายนี้นี่แหละ มาสวมใส่กันเป็นรุ่นๆ ยุคๆ...

                                                      (3)

                ด้วยเหตุเพราะชาวไทยแลนด์ แดนสยาม ของหมู่เฮา โดยทั่วไป...ไม่ว่าจะหนาวแค่ไหน แต่คงแทบไม่มีใครที่คิดหาซื้อเสื้อหนาว ระดับที่สามารถเอาไปสวมใส่ ในประเทศที่หิมะหนาเป็นคืบๆ อย่างประเทศรัสเซีย มาไว้ติดตู้ ติดตัว อยู่แล้วแน่ๆ เพราะหนาวบ้านเรา แค่ใส่เสื้อซัก 2 ชั้น 3 ชั้น หรือแค่เอาเสื้อยืดตราห่านคู่ สวมทับไว้ข้างใน ก็น่าจะพอแล้ว แต่หนาวรัสเซียนั้น ต้องระดับ โอเวอร์โค้ต โน่นเลย ถึงจะเอาอยู่ ดังนั้น...เสื้อหนาว หรือเสื้อโอเวอร์โค้ต ของคุณพี่ อุดร คนเดิม จึงเป็นอะไรที่คล้ายๆ ตู้โทรศัพท์สาธารณะ หรือส้วมสาธารณะ ที่ไม่ว่านักเขียน หรือนักอะไรต่อมิอะไร รายไหนต่อรายไหน มักออกปากขอหยิบยืม ติดไม้ ติดมือ เพื่อไปเผชิญกับความหนาวในรัสเซีย อย่างมิอาจหลีกเลี่ยง และอย่างที่คุณพี่ อุดร มิอาจปฏิเสธได้...

                                                      (4)

                แต่ก็นั่นแหละ...เสื้อหนาว หรือโอเวอร์โค้ต ของคุณพี่ อุดร นั้น ท่านคงซื้อ คงใส่ มาตั้งแต่ยุค เลนิน เพิ่งปฏิวัติได้หมาดๆ หรือออกจะเป็นอะไรที่เชยซ์ซ์ซ์แสนเชยซ์ซ์ซ์เอามากๆ  ถ้าว่ากันตาม มาตรฐานแฟชั่น ที่มักเปลี่ยนกันแบบปีต่อปี แต่อาจเป็นเพราะประเทศรัสเซียยุคที่ยังเป็นคอมมิวนิสต์ หรือสังคมนิยมนั้น เขาคงไม่ถือสา หาความ มากมายซักเท่าไหร่ อีกทั้งบรรดาคนไทยโดยทั่วไป ก็คงไม่อาจหยั่งรู้ได้ว่า เสื้อหนาวแบบไหนมันจะเชยซ์ซ์ซ์-ไม่เชยซ์ซ์ซ์ บรรดานักเขียนและนักอะไรต่อมิอะไร เลยพร้อมที่จะใส่เสื้อหนาวของพี่ อุดร ไปเยือนรัสเซียชนิดต่อเนื่องกันเป็นทศวรรษๆ แต่ก็ยังรู้สึก โก้ หรือคิดว่า เก๋ อยู่ดี...

                                                    (5)

                จนกระทั่งเมื่อประเทศรัสเซีย เขาเปลี่ยนมาเป็น เปเรสตรอยกา เป็น กลาสนอส หรือเปลี่ยนมาปรับประเทศ เปิดประเทศ รับความเป็น ทุนนิยม กันบ้างแล้ว บรรดาหนุ่มๆ-สาวๆ ชาวรัสเซีย หันมาปรับตัวเองให้เข้ากับ มาตรฐานแฟชั่น อย่างเป็นระบบ ผู้ที่ไปเยือนรัสเซียในแต่ละราย ถึงได้พอมีโอกาสรู้ว่า การสวมใส่เสื้อหนาวของพี่ อุดร ไปเยือนประเทศรัสเซียนั้น อาจคล้ายๆ การนุ่ง ผ้าขาวม้า มาเตร็ดเตร่อยู่ในเมืองกรุง ของบรรดา ลุงเชยซ์ซ์ซ์ ทั้งหลายนั่นเอง...

                                                       (6)

                เผอิญว่า...อันตัวข้าพเจ้าเอง มีโอกาสไปเยือนรัสเซียอยู่หลายครั้ง หลายหน ครั้งหลังๆ...เลยไม่เอาแล้ว!!! สำหรับเสื้อหนาวของคุณพี่ อุดร หันไปยืมเสื้อหนาวของผู้เคยใช้ชีวิตหน้าหนาวอยู่ในประเทศทุนนิยม อย่างคุณน้า วาณิช จรุงกิจอนันต์ ผู้วายชนม์ไปแล้วอีกเหมือนกัน น่าจะเหมาะกว่า ซึ่งเป็นเสื้อหนาวที่ใส่แล้ว โก้ หรือ เก๋ ไม่เบา สำหรับชาวรัสเซียในช่วงขณะนั้น คือเป็นเสื้อหนาวที่ยัดไส้ด้วยขนเป็ด ขนห่าน อะไรทำนองนั้น ใส่แล้วตัวพองๆ แต่กลับเป็นอะไรที่ดูเก๋ ดูเท่ และดูดี มิใช่น้อย ชนิดพรรคพวกชาวรัสเซียถึงกับต้องออกปากทัก กันไปเป็นรายๆ ยิ่งคราวไปเยือนรัสเซียครั้งล่าสุด ได้เสื้อหนาวโอเวอร์โค้ต ที่หยิบยืมจากเพื่อนของพี่สาว ซึ่งมีญาติๆ ทำงานอยู่ในสถานทูต ยิ่งเป็นอะไรที่ เท่ระเบิด หนักขึ้นไปใหญ่...

                                                      (7)

                แต่มาถึงยุคนี้ สมัยนี้...แม้ความหนาวระดับไทยๆ แค่ใส่เสื้อยืดตราห่านคู่ไว้ข้างในก็พอแล้ว แต่ดูเหมือนว่าบรรดาคนไทยโดยทั่วไป ก็แทบไม่มีใครต้อง เชยซ์ซ์ซ์ อีกต่อไปแล้ว เวลาไปเยือนประเทศใดๆ และไม่ว่าจะหนาวถึงขั้นไหน อาจด้วยเหตุเพราะการไปเที่ยว ไปเยือนประเทศต่างๆ กลายเป็นเรื่องปกติธรรมดา พอๆ กับการออกไปเที่ยวต่างจังหวัด ช่วงวันเสาร์-วันอาทิตย์ อะไรประมาณนั้น บรรดาพรรคพวกแต่ละราย ที่ชอบ โพสต์ ภาพตัวเองไว้ในเฟซบ๊ง เฟซบุ๊ก เลยเป็นอะไรที่ เท่ระเบิด ไปด้วยกันทั้งสิ้น เพราะการออกไป ชิม-ช้อป-ใช้ ตั้งแต่แถวๆ ฮ่องกง จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ไปจนถึงยุโรป ฯลฯ โน่นเลย อาจถือเป็นกิจวัตรประจำปี ของบรรดาคนไทยทั้งหลายไปแล้วก็เป็นได้ แต่ก็นั่นแหละ...ภายใต้ความโก้ เก๋ เท่ระเบิด ของคนไทยที่ใส่เสื้อหนาวชนิดตรงตาม มาตรฐานแฟชั่น ทั้งหลาย ยังไงๆ...มันย่อมต้องมี รายจ่าย หรือ ค่าใช้จ่าย ที่มากไปกว่าบรรดาคนไทยประเภทเชยซ์ซ์ซ์ๆ ที่เคยแต่ใส่เสื้อยืดตราห่านคู่อยู่แล้วแน่ๆ ส่วนมันอาจส่งผลให้เกิด ความหนาวว์ว์ว์ ในอีกแบบ หรือไม่ อย่างไร คงต้องไปคิดๆ เอาเองก็แล้วกัน...

                              -------------------------------------------------------