อือมม์ม์ม์...ต้องเรียกว่าคึกๆ คักๆ สนุกสนาน กันพอสมควร สำหรับงานเลี้ยง พบปะ มีตต้ง มีตติง ของบรรดาพรรคร่วมรัฐบาลตั้งแต่พรรคหลัก ไปจนถึงพรรคเล็ก พรรคน้อย และก็ถือเป็นธรรมดาของการกินข้าว กินเหล้า เพื่อปลอบขวัญ ปลุกปลอบกำลังใจกันโดยเฉพาะ ที่ต้องจบด้วยการเปล่งเสียงไชโย..ไชโย..ไชโย ชนิดสนั่นหวั่นไหว...

                                                             ------------------------------------------------

                แต่ก็นั่นแหละ...หลังจากต่างฝ่ายต่าง สร่าง กันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว การจะเอายังไงกันต่อไป ระหว่างพรรคร่วมรัฐบาลในแต่ละพรรค ที่จะต้องจัดระบบความสัมพันธ์ทั้งในระดับภายนอก ภายใน ให้ลงตัว ให้สามารถเปล่งเสียงไชโย...ไชโย...ไชโย ไปได้โดยตลอด ก็คงไม่ได้ถึงกับเป็นเรื่องง่าย แม้ไม่ได้เป็นเรื่องยากมากมายซักเท่าไหร่ เพราะการที่จะเปล่งเสียงไชโยกันได้แบบเต็มปาก เต็มคำนั้น มันคงต้องเกี่ยวพันอย่างแยกไม่ออก กับบรรดาปวงชน หรือประชาชนทั้งหลาย ว่ายังมีอารมณ์ร่วม ความรู้สึกร่วม ในการเปล่งเสียงไชโย ไปพร้อมๆ กับรัฐบาล ด้วยหรือไม่? อย่างไร?

                                                             --------------------------------------------

                คือถ้าหากบรรดาปวงชน ประชาชน ดันหันไป โห่ หรือหันไปบ่นพึมพำ กระปอดกระแปด กันซะเป็นหลักใหญ่ บรรดา นักการเมือง ทั้งหลาย ไม่ว่าพรรคไหน ต่อพรรคไหน ก็แล้วแต่ ท่านคงไม่อาจคึกๆ คักๆ ไม่อาจออกอาการสนุกสนานกันได้มากมายนัก และคงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้นั่นแหละว่า ยังมีปวงชน ประชาชน อีกจำนวนไม่น้อย ที่นอกจากไม่ได้รู้สึกคึกคัก สนุกสนาน ตามไปด้วยแล้ว ยังออกอาการเคร่งเครียด หน้านิ่วคิ้วขมวด หรือบางกลุ่ม บางราย ชักเริ่มๆ ออกอาการ หัวร้อน ขึ้นมามั่งแล้ว...

                                                                  ---------------------------------------------

                แม้ว่าหลายต่อหลายราย จะพอผ่อนๆ คลายๆ หลังจากที่ได้มีโอกาสเห็นนายกรัฐมนตรีแบบตัวเป็นๆ ได้จับมือ ถือแขน กอดรัด ฟัดเหวี่ยง หรือได้เซลฟ่ง เซลฟี กันไปเป็นจุดๆ แต่ไอ้ที่ไม่ได้มีโอกาสเจอะหน้า เจอะตา ได้เห็นแต่ภาพถ่าย คลิปวิดีโอ ที่ถูกนำมาโพสต์ นำมาแชร์ ในเฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์ ยูท้ง  ยูทูบ ฯลฯ อะไรต่อมิอะไรก็แล้วแต่ โดยเฉพาะที่ออกไปทาง Fake News หรือ F-ck News ซะเป็นหลัก โอกาสที่อารมณ์ ความรู้สึก มันจะถูกแปรสภาพให้กลายเป็นเสียงโห่ เสียงซุบซิบ นินทา ก็คงต้องยอมรับว่า น่าจะมีอยู่เป็นจำนวนมิใช่น้อย...

                                                                      -------------------------------------------

                ยิ่งช่วงหลังๆ นี้...กระทั่งคนระดับ ผู้หลัก-ผู้ใหญ่-ผู้อาวุโส ในบ้าน ในเมือง หลายต่อหลายราย ดูๆ ชักไม่ค่อยอยู่ในอารมณ์ที่คิดจะร่วมไชโยใดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย แถมบางราย...ทำท่าว่าเริ่มๆ จะ หัวร้อน ขึ้นมามั่งแล้ว ด้วยเหตุผลกลใดก็ยากที่จะสรุปได้ แต่ก็นั่นแหละ...ภายใต้สภาพทางอารมณ์ความรู้สึก ในลักษณะเช่นนี้ เรื่องของ เสียง ส.ส. หรือเสียงผู้สนับสนุนรัฐบาลในรัฐสภาไม่ว่าจะปริ่มน้ำ ไม่ปริ่มน้ำ พ้นน้ำ ไม่พ้นน้ำ กลับเป็นเรื่องหีดๆ หุ้ยๆ ไปโดยทันที เพราะต่อให้พ้นน้ำเลยลงมาถึงรังไข่ หรือถึงตาตุ่ม ก็แล้วแต่ แต่ถ้าหากนอกสภานั้น มันดันเต็มไปด้วยเสียงโห่ ไม่ใช่เสียงไชโย ขนาดรัฐบาลที่มีเสียงสนับสนุน ระดับพอๆ กับเผด็จการรัฐสภาเอาเลยก็ว่าได้ มีกองทัพ ตำรวจ ข้าราชการ นักธุรกิจ ให้ความร่วมมือ ร่วมใจ ยังเคย หลับกลางอากาศ มาแล้ว ไม่รู้จะกี่ครั้ง กี่หน...

                                                                       --------------------------------------------

                ดังนั้น...ระหว่างที่มีตต้ง มีตติง ระหว่างที่กำลังเลี้ยงข้าว เลี้ยงเหล้า ปลุกปลอบใจกันเป็นการภายใน  ก็คงต้องหันมาเอียงหู มาตะแคงหูฟัง เสียงอื่นๆ ที่ไม่ได้อยู่ในงานเลี้ยง งานรับขวัญ สร้างขวัญ สร้างกำลังใจ เอาไว้มั่ง ว่ามันเริ่มบ่น เริ่มซุบซิบ นินทา หรือเริ่มๆ คิดจะ โห่ ไปแล้วถึงขั้นไหน เพราะบรรดาเสียงเหล่านี้นี่เอง ที่มันจะเป็นตัวทำให้บรรดา นักการเมือง ในแต่ละพรรค ไม่กล้าออกอาการคึกๆ คักๆ ไม่รู้สึกกระดี๊กระด๊า ไปกับการร่วมรัฐบาลได้มากมายซักเท่าไหร่ แถมอาจทำให้บางรายหันไป หักกันเอง ภายในพรรค ชนิด สัญญาลูกผู้ชาย แทบไม่มีความหมาย เมื่อ สัญญาประชาคม ถูกหยิบเอามาแอบอ้างซะดื้อๆ...

                                                                         ----------------------------------------------

                สรุปรวมความแล้ว...ความเหนียวแน่น มั่นคง ภายใน ความเป็นรัฐบาล นั้น ย่อมต้องถือเป็นสิ่งดี เป็นสิ่งที่จะช่วยให้เกิดการ เดินหน้าประเทศไทย ได้อย่างสะดวก คล่องแคล่ว อยู่แล้วแน่ๆ แต่ก็อย่าไปออกเรี่ยว ออกแรง กับบรรดาสิ่งเหล่านี้ จนลืมความเหนียวแน่น มั่นคง ภายใน ความเป็นชาติบ้านเมือง อันเป็นสิ่งสำคัญซะยิ่งกว่าการอยู่ได้-อยู่ไม่ได้ของรัฐบาล ไม่รู้กี่ร้อย กี่พันเท่า เพราะอย่างใครต่อใครว่าเอาไว้นั่นแหละว่า...รัฐบาลนั้น คือสิ่งที่ผ่านมาแล้วผ่านไป จะหกคะเมน ตีลังกา ปริ่มน้ำ สำลักน้ำไปถึงขั้นไหน ก็ไม่ได้ถึงกับหนักหนา สาหัส มากมายซักเท่าไหร่ แต่ถ้าชาติบ้านเมืองเกิดสำลักน้ำขึ้นมาเมื่อไหร่ ไม่ว่ารัฐบาลใดต่อรัฐบาลใด ย่อมมีแต่ ตาย...กับ...ตาย ลูกเดียวเท่านั้นเอง...

                                                                         ------------------------------------------

                ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Lisa Hobbs... “Power is a little like alcohol. The faster it is  consumed, the more quickly it affects the brain. - อำนาจเหมือนน้ำเมา ยิ่งดื่มเร็วเท่าไหร่ ยิ่งกระทบกระเทือนสมองเร็วเท่านั้น...”

                                                                         -------------------------------------------